Bazen bir bakış, milyonlarca kelime barındırır sinesinde.
Ama milyon kelimeden hangisi seni buldu o bakışta, bilemezsin.
Ya da bir bakış dersin; ama bomboş...
Koca bir hiçlik gezer kıyılarında.
Ve o buz gibi bakışlar seni de buza çevirir.
O an içinden birşeylerin koptuğunu anlar bedenin,
darmadağın olursun.
Elinden kayıp gidene üç harflik bir "kal" bile diyemezsin.
Diyemezsin çünkü buna hakkın yoktur.
Ya sen onun için bir hiçsindir,
ya da o senin için koca bir hiçten ibarettir.
Hiçliğin kıyıları senin sahiline vurur dalgalarını ama
farkedemezsin.
Ancak bir kasırga seni alıp dalgaların arasına kattığı an
anlarsın yüreğinden kopup gideni.
Bir tek o zaman anlar yüreğin
ÇARESİZLİĞİ..."DESTİNA" hikâyesinden...