Masochist's Memories (One Shot)

M a s o c h i s t M e m o r i e s

"I can take the rain on the roof of this empty house, That don't bother me, I can take a few tears now and then and just let em out, I'm not afraid to cry every once in a while even though, Goin' on with you gone still upsets me, There are days every now and again I pretend I'm okay, But that's not what gets me." Di ko na nakaya, sobrang sakit.

"Sorry, December." Umalis na ako na walang ibang nasabi kundi ang salitang sorry.

Flashback..

Red's P.O.V.

"Red! Halika dito! Picture tayo!"

"December, mamaya na lang, pagod pa ako" Syempre, joke lang yun. Ayaw ko siyang makasama nuh. Nakakairita.

"A-ah sige, sabi mo eh." Buti nga tinantanan na ako ng babaeng 'yun.

"Ah! Siya nga pala Red, punta ka sa bahay bukas, may ipapakita ako sayo."

"Sorry, December. Next time na lang. Busy ako bukas eh." Palusot ko sa kanya. Hahaha!

"Ganun ba? Sige, next time na lang. Alis na pala ako Red, I love you." Sorry, December. Di ko pa alam kung anong nararamdaman ko para sayo.

"Bye." Yan lang ang nasabi ko sa kanya.

December's P.O.V

"Red, sagutin mo naman ang tawag ko oh." Nakakainis siya, binibigay ko na nga ang lahat sa kanya eh, pero binabalewala lang niya ako.

"D-december? Ikaw ba to?" At hindi pa niya alam ang number ko ah! Nakakainis talaga siya!

"A-ah, eh. Hindi! Wrong number lang. Hihi." Yan lang nasabi ko, naiiyak na ako eh.

Umiyak ako buong gabi. Sarili kong boyfriend hindi alam ang number ko? Ano ba to? Laro lang ba to para sa kanya? Pero mahal ko yun eh. Di ko kayang makipagbreak.

Red's P.O.V.

"A-ah, eh. Hindi! Wrong number lang. Hihi." Alam ko naman talagang si December yun eh. Ayaw ko lang talaga siyang kausapin.

Five months na kami. Pero, ewan ko. Hindi ko alam kung bakit ganito ang pakikitungo ko sa kanya. Okay lang naman ah. Hindi naman siya nagrereklamo.

"Red!" Narinig kong may tumawag sa akin mula sa labas ng bintana sa kwarto ko.

"December, ikaw pala. Anong ginagawa mi dito? Gabi na ah." Namumugtong ang mga mata niya. Umiyak siya... Ng dahil sa akin.

"Red, gusto ko sanang pumunta ka sa bahay ko bukas. Nood tayo ng A Walk To Rember. Please, kahit ngayon lang, Red." Ano na naman ba ang trip neto? Ang corny niya ha.

"December, di ba nga ang sabi ko sayo, busy ako bukas. Di mo ba naiintindihan?!" Napasigaw ako. Naiinis na ako eh.

"Busy ka naman palagi Red eh. Wala ka namang oras para sa akin. Yun na lang nga ang hinihingi ko sayo. Di mo pa mabigay! Red, ayaw kong makipagbreak sayo dahil mahal na mahal kita!" Umiyak siya sa harap ko.

Di ko alam kung ano ang gagawin. Ang sakit. Tumakbo ako papunta sa bahay ko. Naiwan ko siya dun. Mag-isa.

Ilang araw ko siyang hindi pinansin nun. Dahil galit nga ako di ba? Pinapanood niya ako ng A Walk To Remeber kahit ayaw ko namang panuorin yun.

May natanggap akong text.

"Red. Si December, Wala na siya. May sakit siya nun. Ayaw niya kasing ipasabi sayo. Sorry. Nasaktan siya. Sobra." Natawa ako. Si December? Iiwan ako? Tangina! Akala ko ba hindi niya ako iiwan dahil mahak niya ako? Nangako siya eh.

Ang tanga ko talaga. Kaya niya pala ako pinapapanood ng A Walk To Remeber eh isa pala yun sa mga signs niya.

Kahit sa huling mga sandali niya, ako ang hinahanap niya. Pero nasaan ako? Wala!

Nagalit ako sa kanya. Oo. Boyfriend niya ako. Pero tinatago niya sa akin ang nararamdamn niya. Tinatago niya sa akin ang sakit niya.

"Red. Siguro ka bang hindi ka pupunta sa libing niya?"

"Oo" yun lang ang nasabi ko habang nakatingin sa malayo. Ang lalim ng iniisip ko.

End of Flashback

"I can take the rain on the roof of this empty house, That don't bother me, I can take a few tears now and then and just let em out, I'm not afraid to cry every once in a while even though, Goin' on with you gone still upsets me, There are days every now and again I pretend I'm okay, But that's not what gets me."

Naalala mo pa ba? Six years ago, kinanta ko yan sa harap ng puntod mo. Hanggang diyan lang ang nakaya ko eh. Ang sakit. Sobra. Wala akong nasabing kahit ano kundi ang salitang sorry.

Sorry. 

Hindi ko napansin na may mali pala. Ang manhid ko kasi eh. Wala akong nagawa noong nandyan ka pa. Sorry dahil hindi ako naging mabuting boyfriend sayo. Binigay mo na ang lahat sa akin eh. 5 months na tayo nun. Pero anong ginawa ko? Binalewala kita eh. Gaga ako. Gagao ako para hindi mapansin ang lahat. Napakababaw ng dahilan ko para magalit sayo. Pinapapanuod mo ako ng A Walk To Remeber eh pero ayaw kong panuorin yun. Di ko alam na isa pala sa mga signs mo yun. Oo. Aaminin ko. Nagalit ako nun. Boyfriend mo ako. Pero hindi mo sinabi sa akin na nasaktan ka na pala. Hindi ako pumunta sa burol mo. Ang sakit eh. Pati sa libing mo hindi na ako nakapunta dahil baka mauna pa akong mailibing kaysa sayo. Sorry talaga.

Nagpapasalamat ako sayo kasi ng dahil sayo, natuto akong magmahal muli. Nagbago ako? Naging matatag ako. Hindi na ako yung tarantadong Red n nakilala mo noon. Pangako, Dec.

"What hurts the most, Was being so close, And havin' so much to say, And watchin' you walk away, and never knowin', What could've been, And not seein' that lovin' you, Is what I was tryin' to"

Pag nagkita ulit tayo. Kakantahin ko sayo ang kantang to. Sa harap mo.

E n d

(A/N: Salamat po sa pagbabasa. Sorry po talaga kung ganito yung story na to. Na'inspired lang po kasi ako sa taong nakilala ko sa isang social networking site eh. Ganitong ganito po talaga ang story niya. Ginawan ko pa siya ng story. Yun lang. Amateur din po ako. 13. Pero, salamat ulit po. Hihi.)