Im Inlove With My Guardian Angel

Chapter 4: Memories

Arden's Point of View
{Konti at maikli lang po yung POV nya pero mahalaga :) }

Im standing outside Violet's house. Ewan ko pero may parte sa katawan ko ang masakit... And it was my heart. Pagkatapos nila mag usap ni Principal Lory lumabas si violet ng umiiyak.. And ang masakit hindi ko man lang mapunasan ang luha nyang akala mo ay fountain na parang nagmamarathon dahil sa nag uunahan ang mga iyon tumulo. At ang ginawa ko? Wala. Nakatayo lang at tinitignan sya. Yan lang naman ang kaya kong gawin eh... Ang titigan sya sa malayo. Gusto ko syang lapitan pero di ko kaya... Feeling ko kasi natotorpe ako sa kanya. Nakakatawa lang kasi kilalang kilala ko sya pero ako di nya kilala. Ewan ko. Parang ang hirap ng sitwasyon ko kasi sino ba naman ako sa buhay nya diba? Di hamak naman na guardian angel nya lang akong nagkagusto sa kanya na ngayon ay nasa lupa dahil din sa kanya..

Kasi kaya kong talikuran ang lahat wag lang sya... Kahit ang pagiging Angel ko...

________________________________________________________________________

Violet's POV

Ang sakit sakit parin pala...
Our memory together they are playing in my mind again and again and again..

'Flashback'

Hinihintay ko sya sa Gate ng bahay namin and syempre sobra sobra ang paghahanda ko para sa araw na to Ano! Alam nyo kung baket? Tanong nyo muna sakin kung bakittttt!!!
(BAKITTTTTT?!!!)
Easy author hehez. Dapat nga ikaw nakakaalam kung Bakit eh pero dahil sa nasa mood ako ngayon sasabihin ko na. Eh kasiii... 11 months na kami ni Nathan! Oha! And myghad. Malapit na kami mag anniversary! Hahaha.
*Beep beep*
Mas mabilis pa ko kay flash mag bukas ng gate and heavy! Oh holy sheez. Bat ba napakagwapo ng nilalang na itooooo!

"Goodevening Mahal. Kanina ka pa ba naghihintay jan? Di ka ba kinagat ng langgam o lamok?" Worried nyang sabi. Napangiti naman ako.
"Walang pwedeng kumagat sakin mahal kasi... Ikaw lang pwedeng gumawa non sakin" bulong ko kay Nathan. Napangiti ako ng malapad ng nakita ko syang nagblush. Ang cute talaga ng mahal ko.
"Ah.. Eh.. Tara na mahal." Sya sabay kamot sa pisngi nya. Yieee. Kahit pagkamot nakakakilig. Pinagbuksan nya naman ako ng pinto at pinagkabitan ng seatbelt. Napatawa ako ng malakas kasi Habang ikinakabit nya sakin yung seatbelt hinalikan ko sya sa lips. Pero smack lang. Hahaha. Namula sya na dinaig pa ang tomato sa sobrang pula.
"Trip mo na naman po ako" Sya sabay pout.
"Hahaha! Sorna po. Eh kasi naman po mag aanniversary na tayo next month Tapos di ka parin sanay sakin." Ako.
"Eh kasi naman po mahal kapag ako humalik sayo baka magulat ka pag Gising mo may Jr. At Mini me kana. Haha" Pinalo ko naman yung balikat nya. Haist. Biruin nyo may lalaki pa palang nirerespeto ng sobra ang babae. This is why I loved this man. I love him sa mismong way nya. Hindi nya na kailangan manggaya ng iba para magustuhan kasi meron syang sarili nyang way. Grabe kaya pinagdaanan ko dito bago kami naging official. Dami kasing fans nito :3
"Ayows muka mahal. Pero kahit na nakakunot noo mo mahal parin kita" Yown yun eh. Kinikilig ang Lola nyoooo! ^/////^

"Ehh naman eh. Tigilan mo ko Nathan Vince De Guzman ah. Pag di mo ko tinigilan baka ikulong kita sa hotel at hindi palabasin." Ngumisi naman sya.
"Edi hindi nalang pala kita titigilan para ikulong mo ko dyan sa puso mo. At binding hindi sana ko makalabas jan mahal."

'End of Flashback'

Hanggang ngayon pinaninindigan ko parin yung word na sinabi nya nung gabing yon...

"Alam mo Violet mas pinapahirapan mo yang sarili mo. Sa Tingin mo ba pag pinanghawakan mo yung word na sinabi sayo ng kapatid ko maibabalik mo sya dito sa mundo?"
Yang mga sinabi namang yan kanina ni ate lorry ang nakapagpaiyak sakin ng Todo hanggang ngayon :'(

Our memories together tama bang itapon ko nalang yon at ibaon nalang sa limot. And eto na namang word na sinabi ni ate lorry ang nakapagpagulo sa isip ko....
"Subukan mo ulit magmahal violet, Walang masamang magtry."

Pero the big question is ... Kaya ko na nga ba ulit magmahal? Kasi kung masasaktan lang ulit pala ako mas mabuti pang magpakasingle forever.