One Last I Love You

Then one day.

Reality.

Jusko!  Traffic na.  Inabutan ako sa daan. I still have a lot of works to do in the house. Shet! , sa isip ko habang nag aantay na gumalaw kahit konti yung kotse sa harapan ng jeep na sinasakyan ko.
After 10 years of waiting. Nakarating din sa bahay.
Nasa gate pa lang ako ramdam ko nang may something na nagaganap sa loob ng bahay.
I saw Drew and Letty talking infront of the house. Mukhang seryosong usapan kaya tinanguan ko lang sila at dumiretso na sa loob. They are my workmates. And we live in a same house.  This is one of the benefits in our work.  Libreng tirahan.  It's a two storey house with a lot of rooms on it. Syempre kanya-kanya kaming room.
Kasama ko sila Kia, Mory, Jaime, Drew, Letty, Tam, Roy, and Jake na nakatira dito.  Four girls and five boys. So far, so good.  Nagkakasundo naman kami since may house policy kaming ginawa para alam ng bawat isa ang boundaries.
"Hello Aly!", masiglang bati ni Tam sa akin.
"Hello din. Anong meron dun?", tukoy ko dun sa dalwang nasa labas.
"Misunderstanding lang." , balewalang sagot nito.
"Mukhang seryoso." , comment ko pa.
He just chuckled. Sign na hindi naman ganun kaseryoso.
I went inside my room to change clothes. Amoy pawis at usok na ko. I rest a bit before I went to the kitchen to check kung may pagkain. Wala so I just drink water. Minutes later nasa tabi ko na si Drew.
"Hello Aly!", bati niya habang kumukuha din ng tubig.
"Hello! Anong meron?", usisa ko.
"Wala. Misunderstanding lang."
"Ah. "
He look at me.
"Bakit? ", tanong ko.
"Can we talk for a minute?  May sasabihin lang ako.", parang medyo nahihiya pa niyang sabi.
"Sure!  Ngayon na! Mamaya busy na ko eh."
"Pwede sa garden na lang." , aya niya sakin.
So we went out.  At umupo sa bench duon. Tumikhim muna siya bago nagstart magsalita.
"Ahm. Ano... may ano... ", simula niya.
"Ano? Ayusin mo nga. Adik to!"
"I'm inlove with you. Di ko alam pano nangyari basta lately lagi kitang naiisip, gusto kong lagi kang nakikita,  gusto kitang protektahan. Gusto kita! ", diretso niyang sabi.
Hindi ko alam sasabihin ko kaya nakatingin lang ako sa kanya.
"Joke ba to?", tanong ko pa.  Di kasi talaga ako makapaniwala.
"Hindi. Seryoso ko. Give me a chance please. Pwede ba kong manligaw?", sincere nyang pahayag.
Hala! Seryoso na nga talaga to.
"I don't know what to say. I'm not closing doors but right now I'm happy being single.", sabi ko sa kanya pero deep inside I want to say yes! 
"Okay."
Katahimikan...
"Drew una na ko sa loob ah. May gagawin pa kasi ko.  Thank you!", nagmamadali kong sabi. Umiiwas ako. Umiiwas ako kasi pag nagtagal pa kami dun baka , baka bawiin ko yun sinabi ko.
"Sige."
That night I can't sleep.  Iniisip ko kung ba't hindi ako diretsong nagsabi ng yes. I think I have my reason, natatakot ako. Natatakot akong masaktan. Andami kong hesitations.

Eto hirap sa mga nagsusulat. Andami agad naiisip wala pa man.