တစ္စုံတစ္ေယာက္ကမ်ား'မလြမ္းဘူးလား'လို႔ေမးလာရင္'လြမ္းတယ္'လို႔မဆိုင္းမတြေျဖမိမွာပါ။
ကြ်န္ေတာ့္အလြမ္းေတြထဲမွာလိုအပ္ျခင္းေတာင့္တျခင္းပူေလာင္ျခင္းစသည့္သူ႔အတြက္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစမည့္ခံစားခ်က္တစ္ခုမွမပါ၀င္ေနဘူးဆိုတာကြ်န္ေတာ္တိတိက်က်ေျပာႏိုင္ပါသည္။
သို႔ေပမယ့္။
တစ္စုံတစ္ေယာက္။
ေမးခြန္းထုတ္လာသည့္တစ္စုံတစ္ေယာက္ကကြ်န္ေတာ့္သားကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေနသည့္အခါလိမ္ညာျခင္းဆိုသည့္ျပစ္မႈကိုက်ဴးလြန္မိေတာ့သည္။
"မလြမ္းဘူး...သား..ေဖေဖသူ႔ကိုမလြမ္းဘူး"
"ေဖေဖညာေနတာပဲ . . . ထားပါ၊ဒါဆိုသားေမးခြန္းကိုျပန္ေျပာင္းမယ္...ေဖေဖသူ႔ကိုဘယ္အခ်ိန္ေတြမွာသတိရ လဲ....ဥပမာ...ေမေမ့ေမြးေန႔လုပ္တဲ့အခါမ်ိဳးတို႔ . ."
ကြ်န္ေတာ္ျပံဳးလိုက္မိေတာ့သားကေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနသည္။
သားပုံစံကကြ်န္ေတာ့္ကိုအကဲခတ္သည္ဆိုတာထက္ေတာ့ပိုပါသည္။
ကြ်န္ေတာ့္မ်က္လုံးေတြထဲကေနခံစားခ်က္တစ္မိ်ဳးတစ္မည္ေတြ႔လိုေတြ႕ျငားလိုက္ရွာေနပုံရသည္။
"ညဥ့္နက္ေနျပီသား . .မနက္ျဖန္ေက်ာင္းပိတ္ေပမယ့္ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးနဲ႔လုိက္သြားေပးဖို႔ရွိတယ္ ေဖေဖအိပ္ေတာ့မယ္ "
"ok!ဒီေန႔အတြက္လဲေမးခြန္းေတြအရမ္းမ်ားေနပါျပီ . ေစာေစာကေမးခြန္းကိုေတာ့မနက္ျဖန္ညေျဖေပးမယ္မ ဟုတ္လား?"
"ေျဖမွာေပါ့"
"ေကာင္းေသာညပါ"
အိပ္ယာေပၚလွဲအိပ္ရင္းသားရဲ႕ေမးခြန္းကိုေသခ်ာခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၾကည့္လိုက္သည္။
သားကဘယ္လိုအေျဖမ်ိဳးထြက္လာေစခ်င္လို႔သည္လိုေမးခြန္းထုတ္လာသလဲ။
ကြ်န္ေတာ္မွန္းဆခဲ့တာထက္သားကပါးနပ္လြန္းျပီးခံစားလြယ္လွသည္။
ကြ်န္ေတာ္ကႏွစ္(၂၀)ေလာက္ဖုံးဖိသို၀ွက္လာသည့္အရာကိုသားကတစ္ညတည္းနဲ႔အျမစ္ကလွန္ျပီးထုတ္ေဖာ္ဖို႔ၾကိဳးစားခဲ့သည္မဟုတ္လား။
