Okyanus
Uğultular... Başım dönüyor. Nerdeyim ben? Gözümü açma kararı aldım.Annem orda endişeyle bana bakıyordu. "A...anne noldu bana?" Annem sessiz kalmayı tercih etti. Ve sonra gerçek beynimde yankılandı.
Umut kaza yapmıştı.
Gözümü yumdum ve sesli bir şekilde iç çektim."Anne ben New York'a gideceğim" "Ama kızım..." "Anne,lütfen" Annem dudaklarını birbirine bastırarak kafasını salladı. Umut... Kahverengi gözleri kafamdan çıkmıyordu . Kendimi toparlayarak bavulumu hazırlamaya çıktım.
...
+ Görüşürüz kızım kendine dikkat et.
- Tamam kraliçem.Hoşçakal.
Annem bana burukça gülümsedi.Uçak birazdan kalkacaktı. Hafifçe el sallayıp koşar adımlarla ilerledim. Tam vaktinde uçaktaydım.Koltuğuma yerleşince kulaklığımı taktım ve gözümde zorla tuttuğum davetsiz gözyaşlarını salık bıraktım.
..
Sonunda yolculuk bitmişti. Uçaktan inince derin bir nefes aldım ve hastaneye doğru yola koyuldum.Hastaneye ulaştığımda İngilizcemle Umut'un yerini öğrendim. Üst kattaydı. Acaba nasıl görünüyordum. Sarı saçları karışmış,gözleri şiş, durmadan koşuşturan sinir bir kadın.Üst kata çıktım. Kapılara göz gezdirdikten sonra sonunda Umut'un olduğu odayı buldum.
Birden kapı açıldı. Doktoru dışarı çıktı. "Merhaba...şey Umut'un durumunu öğrenmek için gelmiştim." "Siz onun sevgilisi misiniz?" Olumlu anlamda kafamı salladım. Oysaki bir ay sonra nişanlancaktık .
+Size iyi haberlerim var solunumu düzeldi en azından daha iyi. Ama büyük ihtimalle yürüyemiyecek.Bacağı ezilmiş.
- Çok teşekkürler.Odasına girebilir miyim?
+10 dakika
-Tamam.
+Cansu bu hanımefendiyi hazırla.
Kızıl bir kız bana maske ve önlük getirdi. İçeri girdim. Umut çok çaresiz görünüyordu. Küçük bir çocuk gibi. Ellerimi yumuşacık saçlarından gezdirdim ve ona sarıldım.
"Seni kaybedemem ben Umut.Sen benim ilk ve tek aşkımsın. Zor anlarında beni bırakmayan hiçbir zaman beni aldatmayan tek adamsın. Seni seviyorum. Seni çok seviyorum"
"L...l...lusia" Gözlerim açıldı. Konuşmuştu işte . "10 dk doldu." Sevinçten hemşireye sarıldım. "Çok teşekkürler"
Bekleme odasındaki sandalyelere oturdum. Bir dakika Lusia da kimdi? Fazla düşünmekten beynim uyuşmuştu. Farketmeden uyuyakalmışım.
