All Rights Reserved. This is a work of fiction. My story is not based on anything. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the product of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead or actual events is purely coincidental.
Plagiarism is a crime.
__________
◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆ ◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆
Coward.
""The funny thing is, nobody ever really knows how much anybody else is hurting. We could be standing next to someone who is completely broken and we wouldn't even know it.""
___________
"Joshy." she shout out loud that weird nickname of mine.
"What?" I answered coldly "And stop calling me Joshy. It's irritating."
"I cooked Mechado. Your favorite." she grab my hand papuntang kusina at nagsimula na siyang ihanda ang dala niya.
"No thanks. I don't have an appetite." tumayo na ako sa kinauupuan ko pero agad naman niya akong hinarangan naka-wide arms pa para siguraduhing hindi ako makakawala.
Nag-pout siya bago magsalita. "Stop refusing me."
"I didn't. I just don't have an appetite. I don't want to eat." nagsimula ulit akong maglakad pero hindi pa rin niya ako hinayaang makaalis. Napakunot noo na lang ako.
"But... that's your favorite." yumuko siya at ibinaba na ang kamay niyang pinanghaharang kanina. Tch. Oh edi nangawit ka?
Naglakad na ako paakyat ng hagdan ng muli siyang nagsalita. "Dati kahit busog kana pag luto kong Mechado ang dala ko, kumakain ka pa rin. Dati... kahit wala kang gana kumakaen ka pa rin. Bakit?" narinig ko ang pagbuntong hininga niya. "Kase sabe mo... basta luto ko kakainin mo kahit wala ng espasyo dyan sa tiyan mo at kahit hindi kasing sarap ng luto ng papa mo."
Tumingin siya sakin at kitang-kita ko ang mukha niyang dismayado.
Sinamaan niya ako ng tingin at iniligpit na ang pagkaing ihahain niya sana. Hindi ko siya pinigilan, umakyat ako at bago pa man ako makapasok sa kwarto narinig ko na ang malakas na pagsara ng pinto. Napabuntong hininga nalang ako.
Araw ng linggo. Kakauwi ko lang galing sa birthday ng kabarkada ko. Anong oras na nga ba? Oh. 6 na ng gabi. Umakyat na ako sa kwarto para makapagpalit. Hindi na rin ako nagtagal kase inuman na rin naman ang gagawin nila eh hindi ako mahilig uminom.
Narinig kong tumunog ang cellphone ko at ng mabasa ko ito agad akong napahawak sa sentido ko.
From: Sexy-ng Kurimaw 👙
BINABASA MO ANG
To The Girl I Love And Lost [COMPLETED]
Short StoryShe feels unwanted, yet, she gives her best shot to fight for our relationship. I hated myself for letting her to feel that. She's worth the loved. She's worth being cherished. She's worth an effort. But what did I do? I lost her and she left me.