To The Girl I Love And Lost [COMPLETED]

To the Girl I Love and Lost

Naglalakad ako papunta sa isang sikat na store kung saan maraming stuff toys.

♪♪I love the way it feels when you touch my hand
Don't wanna let you go
I love the way you say that I am your man
Don't understand why we can't go on and go on
Don't understand why
You don't belong in my arms

Ngayon, nagagawa ko ng ngumiti kahit papaano. Hays, sa lahat ng pwedeng kanta bakit ito pa ang nag-play. Pagpasok ko sa loob ng store tinanggal ko na ang earphone na nakasuksok sa tenga ko. Nakita ko kaagad ang may ari dahil kinawayan niya ako at ngising ngisi. Alam na niya kung anong ipinunta ko dito. Kaya walang ano ano ay agad na siyang nagbalot ng teddy bear na barney.

"Salamat Percy." sabi ko pagkaabot ko nung panregalo ko.

"Dinagdagan ko pa yan sir. May bago kaming stuff ng barney. Sigurado akong magugustuhan niya yon." aniya.

Nagkwentuhan kami saglit bago ako tuluyang umalis. Nagda-drive ako ngayon. Malapit na rin ako sa pupuntahan ko.

-Phone's Vibrate-

"Yes? Hello Princess Dianne." I said when I answered the call.

"Saan kana? Gusto na kita makita." Napangiti ako sa malambing niyang boses.

"Miss mo na agad ako? Hahaha. Malapit na ako my princess. Saglit nalang magkikita na rin tayo." I stop the car at kinuha yung regalong dala ko. "Yung paborito kong pagkain, huh? Gutom na ako kaya dapat pagdating ko diyan. Nakahain na ang masarap na mechado na niluto mo."

"Syempre naman. Masarap kaya luto ko. Kaya dalian mo na at miss na talaga kita."

Nagpaalam na ako at inayos ang sarili bago lumabas.

"Happy... happy 4th death anniversary." masigla kong bati. Umupo ako sa harapan ng lapida at inilapag ang regalo kong teddy bear kasama ang mga bulaklak at ang gawa kong cupcakes.

"Miss na kita Denise. Miss ka na din ni Dianne. Naaalala mo pa ba siya? Yung batang gustong gusto mo sa ampunan. Finally, naampon ko na siya. Denise? Pangako kong aalagaan at mamahalin ko siya. Sa kanya ko ibubuhos lahat ng bagay na hindi ko na magagawa sayo." I try to cheer up my voice.

"Buti ka pa. Nakikita mo ako. Pero ako hindi. Heehee. Magiging responsable na ako lalo na ngayong may anak na tayo. Alam mo ba pinagluto ako ngayon ni Denise ng paborito ko na paborito mong iluto sakin. Excited na akong umuwi pero syempre dadaanan muna kita. Miss na din kaya kita. Sobra." nilabas ko yung cupcake. Nilagay ko yung isa sa gilid ng lapida at yung isa naman kinakain ko.

Sa tuwing death anniversary niya. Pinupuntahan ko siya dito dala ang gusto niya at gawin ang bagay na ikatutuwa niya. Yun ay kwentuhan siya. Magmukha man akong baliw kausapin ang lapida niya. Okay lang. Nagi-enjoy naman ako. Dumadalaw ako minsan kapag day off's and free days kasama si Dianne. Nung isang linggo lang kasi na-aprobahan yung pag-ampon ko sa kanya. Alam kong... wala na. Hindi na siya babalik. Pero hindi ibig sabihin non. Kakalimutan ko na siya.

Kaya yung bagay na gustong gusto niya gawin. Ginawa ko. Inampon ko si Denise the 8 years old girl na mahal na mahal ni Denise. Galing lang ding ampunan si Denise kaya kapag bakasyon nasa ampunan lang siya at tumutulong.

And even if I cried a thousand tears tonight
Would you come back to me
And even if I walked on the water
Would you come out to sea
Now I can't spend my life standing by
Cause even when I miss you
You're still not missing me ♪♪

Lahat ng tao nagkakamali. No one's perfect, ika nga nila. Pero ang importante sa bawat pagkakamali dapat may natutunan. Sa bawat pagkakadapa, matuto tayong tumayo. Hindi ko maiwasang sisihin ang sarili ko.

Pero tama ang pamilya niya. Hindi gugustuhin ni Denise kung patuloy kong gagawin to sa sarili ko. Ilang taon bago ko naisipang ipagpatuloy ang buhay ko. Sa lahat ng achievements ko sa buhay ngayon. Palagi kong inaalalay kay Denise ang tagumpay na natatamo ko bukod sa pamilya ko.

Life is unpredictable. Hindi mo alam kung kailan, paano at saan. Kaya nga you have to live to the fullest. Mangyayari nalang ang bagay bagay ng hindi mo inaasahan.

It's funny how my heart just won't let it go
I just don't understand
It's crazy how the pain seems to overflow
The memories of you here with me by my side
I can't deny that you are the love of my life

Ohh

And even if I cried a thousand tears tonight
Would you come back to me
And even if I walked on the water
Would you come out to sea
Now I can't spend my life standing by
Cause even when I miss you
You're still not missing me ♪♪

"I'm accepting now the fact that you're gone. Denise? I love you and still loving you ikaw ang nakaraan na iti-treasure ko ng sobra. 4 years na rin. I started a new life. I started to be more responsible person. I achieved my goal and the things you wanted for me also. I have to make another chapter of my life. It's sad that you are just a memory but I have to continue living. Of course with our daughter, Dianne."

I sighed. Pinagmasdan ko ang lapida bago tuluyang tumayo then I smile genuinely.

To the Girl I Love and Lost.

The End.

[A/N: Yehey. Finally. Thank you sa nagbalak basahin 'to. Pagpalain ka sana ng poong may kapal.]

Godbless Beloved Readers.