Bullshit. 1&2

✨2, 'Ik woon nog liever in een doos.'

"Vertel?" Sophie krijgt een glimlach op haar gezicht en kijkt dan naar Stijn. "We willen een kind." Mijn mond valt open. "Een kind? Weet je dat heel zeker?" Ik hoor Yorick lachen. "Ja."

"Spannend." Mompel ik en pak mijn vork weer. "We willen dat jullie de peet vader en moeder worden." Ik laat mijn vork weer op mijn bord vallen. "Wat? Wij?" Ik begin te lachen. "Grappig. Nee dankje." Sophie kijkt me met een beledigd gezicht aan. "Ik bedoel, tuurlijk wil ik peet moeder worden. Maar niet met Yorick."

"Ben ik te geweldig voor je?" Hoor ik Yorick zeggen, met een grijns. "Je bent te irritant." Stijn zucht. "Denk er gewoon over na."

"Goed, maar dat is meer omdat ik van Sophie hou, niet omdat ik Yorick zo geweldig vind." Sophie krijgt weer een glimlach op haar gezicht en klapt in haar handen. "Maar, waar gaat dat kindje dan slapen?"

"Je gaat het huis uit." Zegt Stijn iets te snel, en kijkt direct weg. "Wat? Het huis uit?"

"Kijk, Mad, Je hebt nu een goede baan. Uiteindelijk moet je toch op jezelf gaan wonen." Ik zucht. "Ja, maar nog niet zo snel. Ik werk er net."

"Je hebt nog negen maanden te tijd, of tien. Ligt eraan." Zegt Sophie wanneer ze een stukje vlees snijt. "En anders kun je altijd bij mij komen wonen." Grijnst Yorick. Ik kijk hem met een waarschuwende blik aan. "Bij jou?"

"Ja, bij mij. Ik hem toch een extra bed in dat huis, en Ethan komt pas over een jaar terug aangezien hij een wereld reis maakt. Tegen die tijd dat hij terug is, heb jij allang zelf een huis gevonden. Anders kun je altijd nog in een doos wonen."

"Ik woon nog liever in een doos, dan dat ik samen met jou moet wonen." Mompel ik. "Laten we het gezellig houden."

"Sorry Sophie. Daar heb ik nu geen zin in. Ik laat Rambo even uit." Ik sta op en roep Rambo. Daarna loop ik naar zijn lijn en maak de deur open.

Even later loop ik in de schemering van de lucht door het park. Af en toe vliegt er een vogeltje voorbij waar Rambo naar habt, maar dan de hoop opgeeft en weer verder loopt.

Ik ga op een bankje zitten, en kijk naar een groep kinderen die aan het voetballen zijn. Rambo krabt zichzelf achter zijn oor met zijn poot, en steekt zijn tong uit. "Hond zijn lijkt me echt geweldig." Mompel ik tegen niemand, ja, tegen Rambo maar die praat niet terug. "Gewoon een beetje rond rennen, en achter vogels aan rennen." Ik sta weer op en pak de lijn van Rambo.

Wanneer we langs de voetbal spelende kinderen langs lopen, schiet de bal iets te ver en komt hij bij Rambo en ons terecht. Drie kinderen rennen naar ons toe. "Mogen we de bal?"

"Ja, tuurlijk." Glimlach ik en trap de bal naar de kinderen toe. Een meisje van de drie kinderen blijft staan en loopt naar me toe. "Mag ik haar aaien?"

"Ja, het is een 'hem' trouwens. Hij heet Rambo." Het meisje kninkt en gaat dan op haar hurken. "Hij is echt heel zacht." Lacht ze. Rambo kijkt om zich heen en laat zich aaien door het meisje. Het meisje staat weer op en kijkt mij weer aan. "Wil je misschien meedoen?"

"Waarmee?"

"Voetbal."

"Uuh- "Alsjebliefd?" Ik zucht. "Oke, ik doe mee." Het meisje springt omhoog en pakt dan mijn arm. Ze trekt me mee naar de groep en schreeuwt paar namen. "Hoe heet je eigenlijk?" Vraag ik aan haar, wanneer ik een poging toe tot om Rambo mee te trekken. "Romy. Jij?"

"Madison." De hele groep komt naar ons toe en komt voor ons staan. "Mag ze meedoen met voetbal?" Vraagt Romy. Ik hoor wat ja' en wat kinderen die knikken. "Dit is Madison." Iedereen stelt zich voor en dan begint het potje met voetbal.

-

Ik ben nogsteeds ziek, en voelde me niet fijn genoeg om uptedaten. Als dat een woord is.

Iedergeval hier toch een hoofdstuk.

Misschien is hij niet zo leuk, maar ik deed m'n best. Hehe.