Yeterince doldum , içime atamıyorum hiç bir şeyi...Taşıyorum.Eskisi gibi değilim.Zaten eskisi gibi olmayı da istemiyorum.Güçlü olduğumu gören , beni parçalamak için sıraya giriyormuş gibi geliyor...
En azından yorgun ve bitkin kalmak daha çok işime geliyor.Bu halimi gören üç beş vefalı insana denk geliyorum , onlar da kırmaya kıyamıyor.Düşüne bir tekme de ben vurmayayım diyor.
Bu bene çok alıştım.Böyle mutlu olabilirsem , oluyorum.Olmazsam sorun etmiyorum .
Alıştım çünkü...
Şu "alıştım" kelimesi bir sürü sorun barındırıyor içerisinde ve herkes bunu göremiyor....
