Auteur; " wauw ik heb de app van wattpad nu ook genomen, daar heb ik ook een acount aangemaakt waar ik engels schrijf. je kan me vinden onder lisanne95. nou veel plezier met lezen van het laatste deel van hoofdstuk 2. xxx."
Een vage grijze rook doemde op voor het kleine raampje van mijn deur.
Langzaam kroop ik mij bed uit en sloop naar de deur.
Er volgden weer een harde knal die na gonsde in mijn gevoelige oren.
Ik trok een pijnlijk gezicht en keek uit het raampje.
Net op dat moment ging er een harde sirenen af en de grote rode lampen in de gang voor nootgevallen gingen vlikkeren.
De harde sirene dreunde in mijn oren en van schrik viel ik op de grond.
Met mijn handen weer tegen mijn oren gedrukt schreeuwde ik het uit.
Ik hoorden de sirenes en mannen die naar de kant van de ontploffingen rende, nog een ontploffing galmde door de gangen.
"Wat was er aan de hand?"
De witte rook ging langzaam onder mijn deur door en steeg net als in de gangen naar het plafond.
De rook melder begon te piepen en de sproeiers gingen aan.
Ik werd gek van al die geluiden en schreeuwde het uit.
Terwijl de sproeiers de rook uit de weg ruimde merkte ik vanuit mijn oog hoek dat de ijzeren deuren open gingen.
Als er brand zou zijn zouden we weg moeten kunnen en de rook heeft de sproeiers geactiveerd die het veiligheids systeem weer heeft laten werken door onze deuren open te doen.
Verschillende rende al door de gangen zo snel als ze konden richting de uitgang.
Ik moest er achter aan dat wist ik, dit was mijn kans om te ontsnappen.
Maar al die geluiden hielden me tegen.
Door de rook kwam een kleddernatte jongen aan rennen.
Zodra hij mij op de grond zag kwam hij naar binnen.
'wat doe je nou? Weg wezen hier!' schreeuwde hij naar me.
Hij leek even te twijfelen toen hij terug ging naar de deur heen en weer keek en toen naarst mij op de grond hurkten.
Hij pakten mijn polsen en schreeuwden over het alarm heen naar me.
'ik heb niet voor niks dit hele plan uit gewerkt, ik laat niemand zo maar achter!'.
Hij greep mijn polsen en trok me overeind.
Met een pols in zijn hand sleurde hij me mee naar de gang.
Ik hield mijn andere hand nog steeds tegen mijn oor gedrukt maar wist dat als hij me los zou laten dat ik weer in elkaar zou klappen en hoopte dat hij me vast zou houden.
Dat deed hij ook, hij trok me met zich mee door de doolhof van gangen richting de uitgang.
Overal renden DNA switchers zoals ze ons noemden en wetenschappers en bewakers door elkaar.
De jongen leiden naar de hall toe, als we die konden oversteken en door de deur waren waren we het gebouw uit.
Er lagen twee DNA switchers op de grond met grote plassen bloed onder zich.
Ik werd misselijk bij het idee van het meisje dat er ongeveer het zelfde uit heeft gezien.
Gelukkig heb ik haar niet gezien toen we uit mijn kamer rende, de mist was nog te dik over de grond.
YOU ARE READING
DNA switchers
Teen Fictionrin hayes is 17 jaar oud en woont in New York. toen ze twee was werd ze een wees, op haar 9de verjaardag werd ze geadopteerd door een paar mannen. zij waren van de Amerikaanse regering. de mannen brachten haar naar een lab en vanaf dat punt in haar...
