Φτασαμε σπιτι… από εκεινη την ωρα κανεις μας δεν μιλησε… σαν να το ειχαμε συμφωνησει. Εγω ειχα πεισμωσει και δεν θα του εκανα το χατιρι ετσι για να δει ποιος κανει κουμαντο εδωπερα. Μπηκαμε στο σπιτι.
Χ-ωραιο το σπιτακι σου!
Τ- βολικο, απλο και υπεροχο!
Χ-ποσο δικιο εχεις! Τι καταλαβα και γω που εχω μια βιλλα 3 στρεμματα!
Τ-εισαι γελοιος το ξερεις?
Του γνεφω και παω κοντα του και τον φιλαω απαλα ειμαι συγουρη ότι αναστατωθηκε και αυτος. Τον φιλαω για δευτερη φορα και αυτος άλλη μια πιο συγουρος από ποτε… τον θελω και με θελει. Εκει που φιλιωμασταν, επιτηδες σταματησα.
Χ-γιατι το εκανες αυτό?
Τ-για να μαθεις κυριε σταιλς ότι το παιχνιδι θα το κερδισω εγω!
Χ-εισαι τοσο συγουρη?
Αρχισε να με κυνηγαει μεσα στο σπιτι και τελικα τον αφησα να με πιασει. Ειχα ξαπλωσει στον καναμπε και αυτος ηταν από πανω μου. Λαχανιασμενοι όπως ημασταν αρχισαμε να φιλιωμαστε παθιασμενα ειχα γατζωθει από τον λαιμο του και τον αφηνα να με φιλαει στον λαιμο και οπου αλλου του ερχοταν ορεξη. Ξαφνικα μου σηκωσε την μπλουζα… ειμουν απροετημαστη και σκιρτισα
Χ-σε θελω εδώ και τωρα…
Ετσι του εβγαλα και γω την δικη του και του ξεκουμπωσα το παντελονι και αυτος με τη σειρα του το δικο μου και μου το εβγαλε.Τωρα η αδρεναληνη ειχε χτυπησει κοκκινο με ολη του τη δυναμη μπηκε μεσα μου και ανατριχιασα από το μεγεθος. Αρχισαν τα κορμια μας να παλλονται στους απιστευτους ρυθμους αυτης της ηδονης και ηξερα ότι τα δινει όλα. Μετα που τελειωσε ξαπλωσαμε αγκαλια στον καναμπε ετσι όπως ημασταν. Λες και τον ηξερα χρονια. Ποτε δεν θα το πιστευα πως θα εκανα κατι τετοιο με τον χαρρυ.
Ξαφνικα το τηλεφωνο του διελυσε την σιωπη
Χ-όχι ρε γαμωτοοοο την τυχη μου μεσα είναι ο πολ μου εστειλε μυνημα πρεπει να παω αγγλια την τυχη μου….
Τ- εεε περιμενε ο χορος? Οι προβες? Το σοου? Εγω?
Χ-πρεπει να φυγω εγινε λεει κατι σοβαρο γεια σου τετη τα λεμε
Και εφυγε τοσο απλα… ετρεξα να τον προλαβω αλλα αυτος ειχε ηδη φυγει. Για να λεει ότι εγινε κατι σοβαρο μαλλον ετσι είναι… αλλα μηπως ηθελε να παιξει μαζι μου? Πως δεν το σκευτηκα… αρχισα να κλαιω με λυγμους, να καταριεμαι την ωρα και τη στιγμη που τον γνωρισα μα λες και τον ειχα ακομη μεσα μου. Τον ενοιωθα. Τοσες μερες ειμουν κλεισμενη σπιτι και εκλαιγα. Το σοου εγινε χωρις τον χαρρυ αλλα ουτε και μενα… δεν ειμουν σε θεση να χορεψω αυτόν τον χορο ποτε ξανα. Όλα στο τραγουδι μου τον θυμιζαν, κάθε κινηση κάθε βημα,όλα μου θυμηζαν ποσο ειχα ερωτευτει αυτόν τον ανθρωπο.
