Buhat sa pagkakasubsob sa gilid ng kama ni Renna ay umangat ang ulo ko kay Mrs Sanders.
"Take a proper rest,Neil,kami muna ng asawa ko ang bahala sa mag ina mo" I look back at my love sleeping,peacefully.
I am holding her left hand,she woke up a while ago then back to sleep again.
"She will panic kapag nagising siya na wala ako sa tabi niya" mapang unawang ngumiti ito sa akin.
"Don't worry,her dad is here,go home,eat,change,rest and then come back here,I'm sure my daughter won't like it seeing you miserable,they are safe now," sa mga sinabi nito ay gumagaan ang pakiramdam ko.
Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay ni Renna at dinala sa aking labi upang mahalikan. Tumayo ako,nilapitan ko ito na tulog na tulog pa rin,I kissed her forehead and her lips.
"I love you,sweet,I won't be long" bulong ko dito na parang naririnig ako nito. Binalingan ko si Mrs Sanders.
"Babalik din po ako kaagad" tumango ito at tinapik ang balikat ko.
"Of course,you will,take care"
Mabigat ang mga hakbang na ginawa ko,I don't want to leave them. Gusto kong ako ang una nitong makita sa pagmulat ng mga mata nito.
Sa sofa na malapit sa pinto ay nakaupo si Mr Sanders. Tinanguan ako nito bago tuluyang makalabas ng private room na kinaroroonan ni Renna. I know they will be safe with her parents inside. They will look after them properly,im sure,they always do,kahit sa akin ay ganon ang ginagawa nila kahit hindi nila ako kadugo ay itinuturing na nila akong isa sa kanilang mga anak.
I don't know how I reach the parking lot,I was busy thinking how we almost lost our baby. It's so nerve -wrecking and until now,nanginginig pa rin ang katawan ko sa tuwing naiisip ko iyon. Ipinilig ko ang ulo ko,ayaw ko ng isipin ang kahihinatnan dahil natatakot ako.
"Anak!"
Nabingi ako sa pagkarinig sa tinig na iyon. Nakuyom ko ang aking mga kamao.
"Anak,we're sorry,hindi namin alam" pumikit ako ng madiin,trying to calm my shaking nerves. I can hear her sobbing,but I'm trying to feel nothing for her,right now.
Humakbang akong muli papasok na sana ng sasakyan ng lumakas ang iyak ni mommy. But what makes me really stop is when my dad says something.
"I'm giving you a chance Neil,your child is now safe,her family can take care of her and the baby,now,chose between..."
"No dad!" Galit na hinarap ko ang mga ito. Mom is still crying on his side.
"You have no right to make me choose between you and my new family" he was dumbfounded "I will always chose my family more than anything,dad,I will never be like you,family will always be my first priority"
"Ungrateful!"
"Alfredo,tama na" umiiyak na pakiusap ni mommy kay daddy "Anak,I'm sorry"
"Kaya tumutubo ang sungay ng anak mong iyan,Nelia,you always give them too much freedom,you spoiled them" nagyuko si mommy. I wanted to punch him right now.
"I don't want to lose another child,let just go,please Alfredo" pakiusap muli ni mommy.
"Do you really think,Nelia? we are going to lose ties with the Sanchez,we will lose a big investment" hanggang ngayon iyon pa rin ang nasa isip niya. Hindi pa rin ba siya natututo sa mga nangyari noon? Are going to start again? Nakakapagod na.
"I'll leave,I'll stand on my own decisions,you already disowned me,dad,I have my own family now" I look at my mom "I love you mom,always" pumikit ito ng mariin,tears fell on her cheeks. Kahut naging sunod sunuran siya kay daddy. She still manage to make us feel na may ina pa kami kahit papaano.
