trapped by a loverboy {VOLTOOID}

Hoofdstuk 20 trapped by a loverboy

POV Stacey:

Daar lig ik dan. Verslagen op de grond. Gister werd Lisa meegenomen door Kay, maar mijn deur is op slot gedaan. Ik heb trek in eten en ik heb dorst. Ik ben bang dat er iets met Lisa is gebeurt. Geslagen ofzo. Misschien komt ze straks binnen met allemaal blauwe plekken of sneeën. Of er zijn nog ergere dingen gebeurt, want ik hoorde haar af en toe wel gillen. Ik weet het niet. Ik moet afwachten totdat mijn deur open gaat.

Brad kwam na ongeveer een uurtje mijn kamer binnen. Hij keek me aan omdat ik op de grond lag. "Waarom lig je op de grond?" Ik haalde mijn schouders op zo hoever het kon. Brad gaf me ondersteuning om in bed te gaan liggen. Alles deed pijn maar ik negeerde het. "Hoe gaat het met Lisa?" Brad haalde dit keer zijn schouders op terwijl hij mijn oogcontact probeerde te vermijden. Er was iets gebeurt. En ik moet het weten! "Wat is er gebeurt?" Vroeg ik uiteindelijk. "Ze... Ze..." Brad sloeg zijn ogen neer. "Ja... Ze..." Vroeg ik. Brad haalde diep adem waar een beetje trilling in zat. "Ik heb gezien dat... Ze drugs moest opsnuiven. Ze weigerde dat en Kay had daarom onder haar oor gesneden. Uiteindelijk zei ze... Nou ja eigenlijk gilde ze dat ze het zou doen.... En toen ze het had opgesnoven. Toen... Had Kay haar uitgekleed en... Is op haar geklommen..." Ik was stil. Ik heb dit vaker meegemaakt maar niet dat iemand onder mijn oor sneed. Hoe vaak ik dit weleens mee maak? Uhm... Even denken. Het is denk ik 2x gebeurt en dat is een half jaar geleden. Ik rende mijn kamer uit en keek door alle kamers. De laatste. Daar lag ze... Helemaal depressief lag ze in het bed. Dit keer moest ik haar aanmoedigen dat het goed zou komen.

POV Lisa:

Ik werd wakker en ik probeerde me te herinneren wat er gister was gebeurt. Toen kwamen er allemaal beelden. Kay sneed onder mijn oor. Dwong me drugs op de snuiven. Ik werd ligt in mijn hoofd. Kay ging op me liggen. Ik zag Brad kijken. Hij stopte me in. Ik had gelukkig een shirtje aan en een broekje. Ik hoorde gekuch en ik keek om. Ik zag Stacey bezorgd naar me kijken. Ik keek weer weg. Stacey kwam naast me op het bed zitten. "Hey." Zei ze. "Hey." Ik probeerde vrolijk voor haar te klinken maar het lukte niet echt. "Hoe gaat het?" Ik haalde mijn schouders op. Ik moest huilen en ik ging tegen Stacy aanliggen. Stacey wreef over mijn rug tot ik wat rustiger werd. "We komen hier weg, echt!" Ik moest glimlachen, dit keer gaf Stacey me een peptalk. Ik ging weer liggen. "Kom je gaat douchen en je aankleden en weer helemaal opfrissen." Ik knikte en liep met Stacey mee.

Toen ik me had opgefrist, ging ik naar me kamer toe en daar zat Brad op mijn bed op me te wachten. "Ik... Ik vind het heel erg voor je." Ik gaf hem een kille blik en liep weer door naar het tasje waar ik mijn mascara in had. "Het spijt me...." "Tuurlijk!" Ik rolde met mijn ogen. "Waarom ben je nu boos?" "Wat denk je?! Eerst word ik gemarteld waar jij bij bent en je doet ook nog niet eens iets en daarna word mijn keel open gesneden, moest ik drugs opschuiven en ik ben verkracht! Waar jij ook bij bent!" "Sorry." Piepte hij. "Sorry?! Sorry?! Daar heb ik nu weinig aan he!" Hij keek naar beneden. Ik deed wat mascara op en ik keek hem met mijn armen over elkaar aan. "Zie je nou wel?" "Wat? Wat zie ik nou wel?!" Vroeg ik licht geïrriteerd. "Dat je het veel beter bij mij had." "Ja dat had ik ja! Maar nu zijn we hier, en ik denk dat dat niet de laatste keer was voor Kay om me te bedreigen en verkrachten!" "Maar dat kwam omdat je hem had uitgedaagd, jij had hem als eerst bedreigd en getrapt." Brad bleef rustig terwijl ik bijna uit mijn vel sprong van woede. "Oh... Nu is het ineens mijn schuld?!" "Een beetje wel ja, je weet hoe Kay is. Als jij iets bij hem doet doet hij het 10x harder terug." "Gast!! Dan hoeft hij me niet te dwingen om drugs op te snuiven! En anders had jij me minstens kunnen helpen!" Nu zag ik echt woede in zijn ogen komen. "Ja joh! Geef mij maar weer lekker de schuld van jouw k*t acties! Weetje ik ben helemaal klaar met jouw! Ik help je ook NOOIT meer maar dan ook echt NOOIT!" Ik schrok van zijn opmerking. Maar liet het niet merken. "Best! Ik heb niet zo'n laffe hond nodig als jouw! Klootzak!" Brad liep boos mijn kamer uit en smeet de deur dicht.

Toen bedacht ik me wat ik nou eigenlijk echt had gezegd. Ik schold zachtjes in mezelf. Hoe kon ik nou zo stom zijn?! Brad was de enige die me hieruit had kunnen helpen! Ja Stacey ook maar Brad iets meer. Kay kwam grijnzend naar me toe. "Zo zo een beetje ruzie ben je loverboy?" "Flikker op Kay." "Nee ik sta hier wel mooi!" Hij bleef maar grijnzen. "Oke dan ga ik wel weg." Ik kon nog maar net langs Kay heen glippen en ik liep naar de kamer van Stacey. Ik zag haar op bed zitten. "Hey." Zei ik zacht. Ze glimlachte voorzichtig. "Hey." Zei ze. "Ruzie met Brad?" Ik knikte. "Ja, hij zei dat hij me nooit meer zou helpen en ik zei dat het best was en dat ik hem toch niet nodig had. En toen liep hij boos de kamer uit." "Oh..." "Stacey?" "Ja?" "Ik heb een plan om hieruit te ontsnappen." Ze keek me met grote ogen aan. "Echt?" Ik knikte grijnzend."Oke hier is het plan: psst... Psst.... Psssstt." "Omg geniaal! Dat zouden ze nooit verwachten!" "Ja daarom ook juist!" We moesten een beetje lachen totdat we schrokken. "Wat waren jullie aan het smoezen?"

Wat denken jullie dat het plan is? Ik weet het al ;-))