trapped by a loverboy {VOLTOOID}

Hoofdstuk 15 trapped by a loverboy

POV Lisa:

Ik ging weer naar de woonkamer waar Brad me op zat te wachten. "Waarom let je zo op me?!" Vroeg ik verbaasd. "This leuk om op je te letten, hoe mooi je bent en hoe lief, maar ook zo fel!" Ik bloosde als een gek! "En heel schattig als je bloost!" Toen moest ik nog meer blozen. "Je hoeft je niet te schamen hoor als je bloost, dat is nou heel leuk aan jou!" Arg dit haat ik dus, probeert hij een beetje te flirten hoor. Maar ik ga me nooit aan hem toegeven.
"Kunnen we vandaag niet iets leuks doen ofzo? Ik heb nieuwe kleren nodig en ik wil heel graag weer eens normaal eten." "Oké maar op één voorwaarde." "Ik mag niet weglopen, gillen of proberen te ontsnappen en ik moet doen alsof ik jouw vriendin ben." Zei ik met mijn ogen rollend. Hij keek verbaasd. "Eh... Ja dat precies ja. Maar hoe weet je dat allemaal?" "Kom op zeg! Ik kijk altijd dramafilms en loverboy films, ik weet echt wel wat ze wel of niet willen!" Zei ik. "Nou dan heb je goed opgelet." En Brad knipoogde naar me. "Hè maar.... Wat als ik nou 'ontsnap' je laat me gaan dus en dan zeg je tegen je baas dat ik ontsnapt ben?" "Ehm...... Nee sorry, dan slaat me baas me in elkaar en vermoord hij me misschien." "Hoe is het dan met die andere meisjes gegaan?" "Nou....... Uhm....... Die zijn of naar een bordeel gestuurd of naar vrienden. Sommige gingen hier al weg na 2 dagen maar sommige pas na een jaar, het verschilde per meisje." "Wat heb je dan aan mij?!" Vroeg ik beledigend. "Wat bedoel je schat?" "Nou je stuurt me niet naar vrienden of naar een bordeel, dus je verdient geen geld met me, ik moest nog nooit van je met je naar bed, dus eigenlijk heb je helemaal niks aan me...." En ik keek bedroefd naar beneden. Brad kon daar geen antwoord op geven. "Sorry schat, maar ik wil je gewoon hier houden, ik ik....." Verder kwam hij niet. Ik keek hem hoopvol aan. Hij vervolgde: "Ik ben verliefd op je en daarom wil ik je niet meer kwijt." "Verliefd?! Op je slachtoffer?!" Ik keek verbaast naar hem. "Ja Lisa, ik had ook nooit gedacht dat dit zou gebeuren, maar ik wil dat je gelukkig bent." "Laat me dan gaan, alsjeblieft!" Smeekte ik hem. "Ik zit hier nu al 5 maanden!" En ik heb nog helemaal niks van mijn familie gehoord of andere mensen, ik heb helemaal geen contact buiten gehad. Alleen maar jouw, Stacey en Kay." "Sorry Lisa maar het kan echt niet." Brad liet zijn hoofd hangen en ik ook. De deurbel ging Brad schrok, ik ook. Ik moest naar de keuken en het was weer hetzelfde liedje. (Oké mensen, ik heb besloten om het telkens: hetzelfde liedje te noemen. Dus dat Lisa achter de boekenkast opzei moet schuiven en in de kelder moet gaan zitten.) En ik hoorde weer 2 mannen naar binnen stappen ik hoorde niet veel want de microfoon stond erg zacht. Alleen dat Brad iets met agenten zei maar verder niets. Toch hielt ik me muisstil.

POV Brad:

Ik deed de deur open en er kwamen 2 agenten binnen stappen. Ze waren rond de 2 meter en erg breed. "Hoi agenten!" "Hoi jongeman!" "Ehm... Wat komen jullie doen?" "Zal ik u dat eens vertellen jongeman?" "Ehm.... Ja graag meneer!" "Oké! Jongeman!" "Wilt u het verhaal nog vertellen?" "Eh.. Ja sorry, onze collega's hebben hier uw huis toch onderzocht?" "Ja meneer, voor die ene vermiste." "Ja! Juist, die ene vermiste!" "Wilt u het nog vervolgen? Ik wil niet onbeleefd doen ofzo maar...." "Ja sorry." "Zal ik het anders overnemen Joep?" Kwam die andere agent ertussen. "Maar ik vind het zo leuk om tijd te rekken en hun bang te mak.... Auww!! Niet trappen dat doet pijn!!" Zei de agent die blijkbaar Joep heette. "Oké sorry voor het storen jongeman." Zei de andere agent. "Het geeft niet maar waarom zijn jullie hier precies?" Vroeg ik bezorgt. "Oké nou, die Lisa, de vermiste dus. Is een paar maanden geleden in deze wijk geweest. En we hebben de camera beelden terug beken en daar was dus op te zien dan jij Lisa mee naar binnen nam!"
***SLIK***

Hoe zou dit aflopen? Is dit het eind van Lisa's gevangenschap of toch niet?!