trapped by a loverboy {VOLTOOID}

Hoofdstuk 23 trapped by a loverboy

Heyy ik ben bezig met een geheim project😏ik laat jullie nog niets weten, alleen dat ik het 3 augustus onthul. Dus hou het goed in de gaten. Xx
POV Brad:

We trapte de deur open en ik hoorde Lisa gillen. We rende naar haar toe en ze bungelde daar aan de dakgoot. Het was minstens 10 meter om naar beneden te springen dus als ze los laat is de kans groot dat ze sterft. Ik zag de angst in haar ogen. Ze keek naar beneden en keek toen nog banger.

POV Lisa:

Ik hing daar Brad en Kay deden niets. Ik kon het niet meer houden, één hand liet ik los. Brad ging heel snel op de dakgoot staan en rende zo'n beetje naar me toe. Hij trok me omhoog en ik keek hem dankbaar aan. Maar ik bedacht me dat ik probeerde te ontsnappen dus ik word gestraft. Heel erg gestraft. Ik stapte weer in het raam en stond weer op de zolder. Kay grijnsde naar me. Ik rolde met mijn ogen. "Probeerde je te ontsnappen schatje?" Vroeg Kay nog steeds grijnzend. "Dat zag je toch!" Zei ik bot. Hij keek boos naar me en toen pakte hij mijn arm en sleurde me mee. "Waar heb je Brad's sleutelbos gelaten?" Ik zuchtte en pakte de sleutels tevoorschijn. Brad pakte de sleutels uit mijn hand. Ik moest grinniken. "Wat lach je nou?" Vroeg Kay boos. "De deur is een beetje kapot." "Nee joh..." Zei Kay. Hij nam me mee naar mijn kamer. "Je weet dat je het nu nog moeilijker voor jezelf hebt gemaakt? Je krijgt minder vrijheid en meer leuke dingen." Er kwam een gemene grijns op zijn gezicht. Ik zuchtte luid. "Je kan wel lopen zuchtten maar dat heeft ook geen nut. Vermaak me!" Beval hij. "Pardon?!" "Je hoorde het best. Vermaak mij." "Ehm... Nou dat denk ik dus even niet!" Kay kwam boos op me aflopen. Hij gaf me een duw zodat ik viel, mijn hoofd kwam tegen het bed aan en ik werd heel duizelig. Kay kwam naar me toe lopen en gaf me een klap in mijn gezicht. "Wakker blijven!" Schreeuwde hij in mijn oren. Brad kwam in de deuropening staan om te zien wat er aan de hand was. Toen alles een beetje helderder was, viel ik toch flauw.

Ik werd wakker van luid gebonk. Ik wou op gaan staan maar het lukte niet. Ik bleef maar in bed liggen. Brad kwam aanlopen en gaf me te eten. "Wat is dat gebonk?" Vroeg ik. "Kay is boos en hij wil denk ik de muur in slaan." Probeerde Brad zo serieus mogelijk te zeggen. Ik moest glimlachen. "Wanneer mag ik hier weg Brad?" Brad schrok waarschijnlijk van mijn vraag want hij ging gelijk rechtop zitten. "Ehm... ligt eraan." "Aan wat?" "Nou... wanneer we klaar met je zijn." "En wanneer is dat want ik wil naar huis." "Eigenlijk ga je niet naar huis als we klaar met je zijn." "Huh... waar ga ik dan naartoe?" "Een... een... een bordeel." Mijn ogen werden zo groot als schoteltjes. "Wacht even, dus geen enkel meisje is na jullie naar huis gegaan?" "Alleen als ze ontsnapt zijn." "En wanneer ga ik dan weg?" "Ik denk nog lang niet want Kay is voorlopig nog niet klaar met jouw." Tranen prikten achter mijn ogen. Ik ga nooit meer naar huis. Ik kan de moet opgeven. Tegenstribbelen heeft geen zin meer. Ik voel me vies. Alles doet pijn. Echt letterlijk alles!

3 jaar later.

Ik ben inmiddels 18 jaar en ik zit hier nogsteeds vast. Ontsnappen is niet meer mogelijk. Het is goed zo. Ik heb me erbij neergelegd. Misschien hoor ik zo in deze wereld. Mijn ouders die denken dat ik dood ben en mijn vriendinnen ook. Een opleiding heb ik dus nooit gehad. Maar ik kan toch nooit een baan vinden. Misschien blijf ik hier wel tot mijn dood. Ik vind het goed. Af en toe krijg ik nog wat buitenlucht maar niet vaak. Ik ben nu al meer dan 4 jaar vermist. Nooit hebben ze iets van mij gehoord. Nooit hebben ze iets van leven gezien van mij. Ik mis ze af en toe nog wel. Hoe zou Liv er nu uitzien en Bo dan? Mijn twee beste vriendinnen.

Ik ging naast Brad aan tafel zitten. "Hebben sommigen meisjes kinderen gehad?" Vroeg ik opeens. Brad keek raar op. "Van mij nog nooit van Kay al een paar." "Hoeveel?" "Rond de 5 meisjes." "En dat noem jij een paar?!" "Het zijn toch ook een paar?" "Laat maar." Ik staarde naar het plafond. Wat verschrikkelijk! Een kind op je... Hoe oud zouden ze zijn geweest? "Hoe oud was het jongste meisje?" "Volgens mij 11 of 12." "F*ck!" "Waarom ineens schelden?" "Snap je het dan niet?!" "Ehm nee." "Kay heeft het bij mij gedaan zonder condoom!" Brad begon ook in zichzelf te schelden. "En hij zei dat het bij het laatste meisje de laatste keer was dat hij het zou doen zonder condoom! Wanneer is het gebeurt?" "Een week geleden ofzo." Brad begon weer zachtjes te vloeken. Hij stormde de kamer uit en gooide mijn deur dicht. Ik ging liggen en viel langzaam in slaap.

POV Brad:

"Kay wij moeten praten!" Ik rende naar Kay's kamer en hij lag op zijn bed met zijn mobiel. Hij keek op. "Wat is er man?" "Je hebt het gedaan zonder condoom." Siste ik. Kay slikte hoorbaar. "F*ck helemaal niet op gelet." "Ja ja tuurlijk! Dat kon je toch ook zelf wel bedenken straks zitten we weer met een zwanger meisje opgescheept." "Sorry man." "Daar kunnen we nu toch niks meer mee?" "Misschien kan ze dan abortus plegen?" "Weet je niet hoeveel dat kost?" "Sh*t man!" "Dan maar hopen dat er niks gebeurt is. Anders moet ze of naar huis of we zitten hier met een kind of ze moet abortus laten plegen." "Ik hoop dat er niks gebeurt is."

POV Lisa:

Ik werd wakker van Brad die op het bed kwam zitten. "We hopen dat er niets is gebeurt." "Nee ik ook niet." Ik barste in huilen uit. Wat moet ik met een kind op mijn achttiende? Oké het is niet heel erg maar van Kay is het afschuwelijk! Ik weigerde Brad's troost. Toen ik uitgehuild was, ging ik uit bed om me te douchen. Het voelde lekker om die warme stralen op me te hebben.
Toen ik klaar was, kleedde ik me om en ging wat eten en toen een spelletje met Brad doen.