و أنا مسافر دموع فى عيونى
ما اعرفش دموع فرحى
ولا احزانى
خايف اسيبك ما ارجعش
ماهو لسه البرد بيقرص جواكى العيش
والزرع يبور
وانا عود سسبان.. فى الريح بيميل
الكل فكرنى عنيد
لكن ميلتى دى خوف
لاالريح العاتى يوطيبنى
ولايكسرنى
د أنا اللى كاسرنى
وكاسرنى من جوايا
خوفى
ما انتى.... محضنتنيش وانا عايش
وخوفى ترابك ما يحضنى وانا مش حى
يا مصر يا ام الوطن الوان
زى البشر
ماهو الوطن مش ارض وبحر
وشط
ونيل وحدود
لو عايش جواه موجود
لكن الوطن
نبض... حس وصوت
احساس بنشعر بيه
ويعشنا
قبل اما نسكن فيه بيسكنا
بيعرفنا ملامحنا
تجارحنا
يواسينا فى احزنا
ويرق..ص ... لنا فى الفرح
يا صوت مدبوح بيصرخ اه
انا القلب اللى غناكى
وغنالك
فى عجزه ياحبيبتى
قبل مناه
اعذرينى يا غالية
ما انا فى القلب مش جواه
ولا فى دمعك
ولا تصوير جدرانك
د انا حتى مليش جدران
وكان حضنك اللى بيسعنى
يواسينى.. ينسينى دموع الاه
وتلسعنى كرابيجك
لكن ماشى...ولا يهمك
ما انا طينتى من طميك
ودمى مرتوى بنيلك
د انا زرعك الاخضر
بيدبل ليه جواكى
ويرعرع فى ارض الغرب
وليه من ارضك تشيلينى
وقبل اوانى جدورى كلها للقلع
أمانة يامصر وانا مسافر
وياعالم هعود تانى
تشيلى الغل من قلبك
وتنسى انى اللى بينا حب.
أنت تقرأ
اشعار
Poetryشعر عامي باللغة المصرية اكتب قصايدك من سكات الوقت فات ريحة العطن من جو طين الارض باتت جو بطن الامهات
