Tik tik tik.
Het regent buiten. Ik zie nergens schoenen lopen. Voorzichtig steek ik mijn hand door de dunne tralies.
De regent tikt op mijn huid. Het voelt fijn. Het voelt zelfs een klein beetje vrij.
Klop klop.
Ik haal mijn hand tussen de tralies door. Vlug draai ik me om en doe mijn handen achter mijn rug (zo ziet hij niet dat ze nat van de regen zijn).
'Binnen' zeg ik stilletjes, maar hard genoeg zodat de gene aan de andere kant van de metalen deur het kan horen.
De deur opent zich. En daar, in de deur opening staat hij. De man.
Hij heeft een bord in zijn handen. Er ligt eten op.
Ook heeft hij iets onder zijn oksel. Het lijkt op papier. Volgens mij is het nog een krant.
Die kan ik zo dadelijk weer eens lezen! Ik hou verschrikkelijk veel van lezen. Ik krijg dan ook alleen een krant als ik me goed heb gedragen.
Hij zet het bord neer op de grond en legt de krant ernaast. Ik buig een klein stukje en hij is weg.
De deur gaat met een harde knal dicht. En nu ben ik weer alleen.
JE LEEST
Locked
WerewolfIk ben alleen. Opgesloten voor ik weet niet hoelang. Dagen, Weken, Maanden, Misschien zelfs al jaren. Ik weet het niet meer. Ik weet niks meer. Op mijn naam na. Blaire. -=-=-=-=-=-=-=-=-=- (Voor de mensjes die dit niet weten, POV betekent persoon of...