Liam's POV
"Haaay, miss na miss ko na si Charlotte. Okay lang ba sya? Alam ko masakit yung ginawa ko sa kanya, nagsisisi talaga ako. Nak ng! Ang tanga ko talaga." naglalakad ako habang nagsasalita, tinitingnan tuloy ko ng mga tao, akala cguro nila baliw na ako. -_-
Habang naglalakad ako may nakita akong isang babae...
"Charlotte?" bulong ko sa sarili ko. Sya nga yon' hindi ako nagkakamali. Kaya dali dali akong tumakbo papunta sa kanya tinawag ko sya, pero paglingon nya nanlaki ang mga mata nya at tumakbo palayo sakin.
"Charlotte!" hindi sya huminto o lumingon man lang.
"Charlotte!" tawag ko pa din sa kanya
"CHARLOTTE!" sa wakas na abutan ko siya, pero hindi ko inaasahan ang sinabi nya sunod....
"Araykupo!" sigaw nya sakin, maya maya...
"ANO BA?! Ang sakit nun ah! Bitawan mo nga ako! Meron pa akong mas importanteng gagawin. Kaya bitawan mo ko!!" pilit niyang tinatanggal ang kamay ko nakasalukuyang hinahawak ang braso nya.
"Charlotte naman please, mag usap tayo. Please? Magkita tayo sa park mamaya." pagmamaka-awa ko sakanya.
"Sabi ng bitawan mo ko! Mag gagawin pa ako, pede ba? Lubayan mo na ako, at wag mong aasahan na pupunta ako sa park! Break na tayo dba? Ikaw nga ang nakipagbreak eh. Bakit mo naman ako gustong kausapin? Kaya LUBAYAN mo na ako!" sigaw nanaman nya
"Charlotte please! I'm sorry! Hindi ko sinadyang saktan ka. Please, gustong kong ibalik yon'g tayong dalawa ay nagmamahalan. Please Charlotte, nagmamakaawa na ako sayo." naagso-sorry na ako sakanya, napansin ko narin may luhang bumubuo sa gilid na mata nya.
"Hindi sinadyang saktan!? Naalala mo ba noong nakipagbreak ka sa akin? Sabi mo hindi mo na ako mahal dahil meron ka ng ibang babae! Ipinakita mo nga sa akin at pinamukha na hindi mo na ako mahal!" pagkatapos nun, napabitaw ako at kinuha nya ang pagkakataon na tumakbo... palayo sa akin. Iniwan nya ako nakatulala sa kinatatayuan ko, at napaupo nalang ako at hinawakan ang ulo ko.
Ako nga pala si Liam Rodriguez, 16 years old at pareha kami ng skwelahan ni Charlotte. Ako yung g*go nanakit sakanya... alam nyo kung bakit?
*FLASHBACK*
Naglalakad ako noon pauwi sa amin, hindi ko kasama si Charlotte noon dahil gusto nya sasakay sya ng jeep at ako naman gusto ko maglakad ng mga panahon na yon'. Habang naglalakad ako... may babae na bumalandra sa harapan ko... s-si C-candice.. yung ex ko.
"Liam..."
"Candice? Anong kailangan mo?" nagtataka kung tanong.
"L-liam... *sniff* I'm so-sorry. Please bumalik ka sa akin, please? *sniff* Nagkamali akong iwan ka, please Liam, *sniff* b-balikan mo na ako Liam, nagmamakaawa ako sayo." umiiyak sya habang sinsabi niya yan, alam ko meron pa din natira na pagmamahal ko sakanya, kaya lang meron na akong Charlotte.
"Candice, alam mo naman meron na akong girlfriend, dba? Hindi ko kayang iwanan sya, mahal na mahal ko sya. Alam mo yun? Simula noong iniwan mo ko, si Charlotte lang ang nandyan sa tabi ko, kaya napamahal ako sakanya. I'm sorry Candice, it's your fault naman eh. Kung hindi mo lang ako iniwan edi masaya ka ngayon. Anong napala mo sa pagloloko mo sakin? Dba masakit? yan ang nararamdaman ko noong nakipagbreak ka sakin. I'm really sorry, I can't break up with Charlotte, I really love her. Kaya.. bye." pagkatapos ng litanya ko, nagsimula na akong lumakad papalayo sa kanya. Napahinto lang ako sa sinabi niya...O.O
"Hmm.... alam mo naman na ang papa ko ay leader ng isang mafia group dba? Kung hindi mo gusto masaktan si Charlotte at kung mahal na mahal mo ito... makipagbreak ka sakanya at dapat nandoon ako para makita talaga nya na hindi mo na sya mahal." nanlaki ang mga mata ko sa mga narinig at tumakbo papunta sakanya. wala na akong magawa, mahal na mahal ko si Charlotte pero ito lang ang paraan para hindi sya mapahamak... dapat ko syang iwanan.
"C-candice.. please wag mong saktan si Charlotte. C-cge, makikipagbreak ako sakanya, wag mo lang syang saktan, p-please." sabi ko sakanya
"Of course I won't hurt her, kaya let's go babe! Ngayon ka dapat makipagbreak sakanya." hinila niya ako.. napabuntong hininga nalang ako... sana mapatawad ako ni Charlotte sa gagawin ko, para lang ito sakanya, para hindi sya masaktan.
*END OF FLASHBACK*
Kaya yan, hindi ko parin makalimutan ang reaction ni Charlotte. Umiyak sya, nalungkot sya.. pinigilan ko ang sarili ko na lumapit sakanya at punasan ang mga luha nito at sabihin na hindi yon' totoo. Nasasaktan talaga ako namakitang umiiyak ang babaeng mahal ko, pero... wala akong nagawa... iniwan namin sya sa kanilang bahay na humagul-gol sa iyak. Napaisip ako... ang sama kong tao, nasaktan ko ang babaeng walang ginawa kundi mahalin lang ako..
Isang buwan ang lumipas... nalaman ko nalang na niloloko lang ako ni Candice.. gusto lang nya talaga makita ako at si Charlotte na nasasaktan. At tanga ko talaga! Gusto ko na nga ipukpok ang ulo ko sa pader... sinaktan ko si Charlotte.. kailangan kong ayusin ang nagawang pananakit ko sakanya.. pero.. huli na ako.. hindi na nya ako mahal... nasaktan ko sya ng sobra sobra... T*ang ina lang!
Phew! Hahaha okay lang? Comment naman dyan oh. :3
