Ένα πονεμένο και πληγωμένο κορίτσι που μετακόομίζει σε ένα άλλο τόπο με τον αδελφό της για το καλό της. Συγκεκριμένα με την πρώτη ευκαιρία που της δίνεται πηγαίνε στο πανεπιστήμιο. Εκει θα κάνει νέους φίλους και θα απολαύανει τη νέα ζωή της για λίγο...
Αρκετή ώρα χαζεύαμε το μεγάλο κτίριο που βρισκόταν μπροστά μας. Αρχικά διστάζαμε να μπούμε αλλα αργότερα ξεκινήσαμε να μπαίνουμε μέσα. Τα πατώματα γυάλιζαν και μοσχοβολούσαν. Η μυρωδιά της λεβάντας επικρατούσε σε ολόκληρο το χώρο, διακοσμώντας τον με πλούσιες και ευχάριστες μυρωδιές. Επιπρόσθετα υπήρχαν αρκετές πολυθρόνες στο μεγάλο σαλονάκι. Αποφασίσαμε να καθίσουμε εκει μέχρι να έρθει κάποιος να μας οδηγήσει στα δωμάτια μας. Περιμέναμε για μισή ωρίτσα, παρόλα αυτά η ώρα πέρασε σαν νερό, κάναμε δυοτρεις γνωριμίες, συζητούσαμε με τον αδελφόμου και ανακάλυψα πως ξέχασα το αγαπημένο μου φόρεμα σπίτι. Καθώς συζητούσαμε με τον Τζέρεμι, ήρθε ενας ψηλός άνδρας, γύρω στα σαραντα και μας συστήθηκε.
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
(Διεύθυντης) « Γειά σας παιδιά, σας καλοσορίζω επίσημα στο πανεπιστήμιο, είμαι ο διευθυντής.» είπε και μας έδωσε απλόχερα το χέρι του για να κάνουμε χειραψία. Η πρώτη μου εντύπωση για αυτόν είναι ιδιαίτερα καλή. Προστοπαρόν φαίνεται αρκετά συμπαθητικός και φιλικός και γα την ηλικία του είναι κούκλος.
Ο Τζέρ γύρισε και με κοίταξε για να του πω την γνώμη μου για τον διευθυντή. Έσκυψα στο αυτί του αδελφού μου και του είπα πως είναι συμπαθητικός και αυτός φυσικά συμφώνησε.
«Είσαστε έτοιμοι για την ξενάγηση?Καταρχάς, όπως ζητήσατε τα δωμάτια σας θα είναι δίπλα. Αλλά εσύ κορίτσι μου θα μένεις με μια άλλη κοπέλα και εσύ με ένα άλλο αγόρι. Δεν πιστεύω να υπάρχει κανένα πρόβλημα, έτσι?»
«Όχι, κανένα απολύτως αρκει το ότι θα είμαστε δίπλα»
«Χαίρομαι που είσαστε σύμφωνοι, η ξενάγηση ξεκινάει τώρα!» πήραμε τα αντικείμενα μας και ακολουθήσαμε πιστά τον διευθυντή. Περάσαμε από αρκετά μέρη, που έχω διαπιστώση ότι το πανεπιστήμιο είναι τεράστιο και το μόνο σίγουρο είναι πως θα χάνομαι εδώ μέσα. Τι καφετέριες, τι δωμάτια, αίθουσες, σαλονάκι, γυμναστήριο, σπα ακόμη και πισίνα καλά θα το κάψουμε εδώ μέσα. Ήταν σαν ένα πολυτελές ξενοδοχείο, τόσο μαγευτικό.
