Whisper of love( greek version)

Part 8

Damon's POV:

Καθόμουν εδώ και κανένα μισάορο στο σωμάτιο μου χωρίς να κάνω τίποτα αφου ο συγκάτοικος μου, ο Στέφαν έλειπε. Έτσι πήγα πίσω στο μπαράκι, παράγγειλα το ποτό μου και άρχισα να σκέφτομαι όσα είχαν γίνει πριν λίγες ώρες και συνηδητοποιήσα κάτι το οποίο δεν το πολυσκέφτηκα. Το φιλί με την Ελένα δεν μου ήταν τόσο αδιάφορο, έπρεπε να το ανακαλύψω όμως γιατί είμαστε τόσα χρόνια φίλι και δεν το υπολόγισα τίποτα άλλο παρά μια φιλία. Εκτός από σήμερα. Σηκώθηκα απότομα από το μπαράκι και κατευθύνθηκα προς το τραπέζι όπου ήταν η Ελένα. Την άρπαξα από το χέρι και κατάλαβα πως την τρόμαξα. Την τραβούσα προς τα έξω για να το συζητήσουμε και να καταλάβω αν μου αρέσει.

«Αουυ άσε με! Με πονάς» είπε και τράβηξε απότομα το χέρι της από την γροθιά μου. Την άφησα μόλις είχαμε φτάσει έξω. Ήταν υσηχία, δεν υπήρχε κανείς έξω.

«Συγγνώμη δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου» της απάντησα και την είδα να συνοφρυώνεται και αμέσως της είπα αμήχανα.

«Εννοώ για το ότι σε πόνεσα»

«Εντάξει πες μου τι θες»

«Να θέλω να τσεκάρω κάτι»

«Τι?» είπε περίεργη και χωρίς να της απαντήσω την έσφιξα στην αγκαλιά μου και την φίλησα τόσο γλυκά όσο δεν είχα ξαναφιλήσει καμία έτσι.

«Αυτό» είπα μόλις απομακρυνθήκαμε. Εκείνη την στιγμή κατάλαβα πως είμαι ερωτευμένος μαζί της και ας μην το παραδεχόμουν. Η Κάρολινε από ότι φαίνεται ήταν απλά μια όμορφη,τίποτα παραπάνο.

«Και?»

«Και οφείλω να πω..πως μου άρεσε..πολλή» το χαμόγελο της δεν άργησε να κάνει την εμφάνιση του.

«Ελένα θες να είμαστε μαζί?»

«Νομίζω πως ναι» έτσι φύγαμε από το μπαράκι αγκαλιά και πήγαμε στο σπίτι της, την έβαλα στην αγκαλιά μου και κοιμηθήκαμε.

«Καληνύκτα γλυκιά μου» δεν πήρα απάντηση εφόσον είχε ήδη αποκοιμηθεί. Το κεφάλι της βρισκόταν στο στερνό μου και το χέρι της χαίδευε γλυκά την μέση μου. Της έδωσα ένα γλυκό φιλί στο μέτωπο για να μην την ξυπώσω και κοιμήθηκα και εγώ στο πλάι της.

Κάρολινε's POV:

Οι ηλιακτίδες κτυπούσαν στα μάτια μου και προσπαθούσα να προσορμόστο στο τόσο φωτεινό φως. Μάταια όμως, γύρισα από την άλλη μεριά και αφέθηκα στον ύπνο για ακόμη μια ώρα ούτε σιάλος είναι Κυριακή δεν θα κάνουμε κάτι σήμερα. Δηλαδή έτσι θέλω να πιστεύω. Από μικρό παιδί είχαμε συνήθειο την Κυριακή να αράζουμε είτε στο σπίτι είτε στην θάλασσα και κυρίως να ξυπνάμε αργά. Πρέπει να διοργανόσω ένα κάμπινγκ όπως αυτό που κάναμε στην Σαντορίνη και να καλέσω και τα παιδιά.  Μα να που εμφανίζεται στο δωμάτιο η Ελένα.

«Άντε υπναρού ξύπνα»

«Έλα μωρέ Κυριακή ημέρα θα με ξυπνήσεις απ΄το πρωί»

«Έλα θα βγούμε με τα παιδιά»

«Σήμερα?»

«Να είσαι έτοιμη στις πέντε» δεν την πιστεύω και με ξύπνησε κι απ' τις δώδεκα. Αναγκαστηκά ξύπνησα και έμεινα ακριβώς όπως ήμουν, με ένα αρκετά κοντό παντελονάκι και μια τελαντωτή εφαρμοστή φανέλα. Ούτε σιάλος σπίτι μου είναι πρέπει να νοιώθω άνετα. Πήρα το τηλέφωνο μου και πήγα στο μπάνιο για να περιποιηθώ λίγο το πρόσωπο μου. Άρχισα να πλένω το πρόσωπο μου και κτύπησε το τηλέφωνο, ήταν ο Τζέρεμι, προσπαθούσα να του απαντήσω αλλά δεν τα κατάφερνα εφόσον ήμουν γεμάτη με νερά. Αυτό το πράγμα που σχεδόν πάντα κτυπάει το τηλέφωνο σου όταν είσαι στο μπάνιο πρέπει να σταματήσει. Αφού σκούπησα τα χέρια μου πήρα τον αδελφό μου πίσο.

« Έλα Τζερ»

«Τι κάνει η καλύτερη αδελφή του κόσμου?»

«Για δες κέφια! Μια χαρά εσυ να μου πείς γιατί για να παίρνεις εσύ τηλέφωνο σημαίνει πως κάτι έχεις να μου πεις έτσι?»

«Μα πως με ψυχολογείς αμέσως! Θα περάσω σε είκοσιλεπτάκια να σε πάρω, να είσαι έτοιμη»

«Και που θα πάμε παρακαλώ»

«Καφετέρια»

«Οκαυ τα λέμε»

«Αντίο αγάπη» πολλή ενθουσιασμένο τον άκουσα..λες να είναι κορίτσι? Ή να βρήκε δουλεία? Τώρα που είπα για δουλεία πρέπει να ψάξω και εγώ και λογικά κάτι με μόντελινγκ ας ελπίσουμε πως θα ακολουθήσω το όνειρο μου. Ας αφήσω τις σκέψεις γιατί δεν έχω καθόλου ώρα για να ετοιμαστώ.