Romantik Savaş

İlk Görüş

Evde oturmuş çikolata krizimin geçmesini bekliyordum.
Bir kere o kriz girmişti geçer mi hiç. Hava da kararmaya başlamıştı dayanamadım yatağımdan kalkıp üstüme başıma çeki düzen verdim altı üstü bi markete gidecektim ama yine de insanın içi rahat etmiyor.
"Anne ben bi markete kadar gidip geleceğim" dedim.
Gitmezsem dayanamayacaktım.
"Tamam çok geç kalma dikkatli ol canım" dedi ve yanına koşup.
Yanaklarına sulu bi öpücük bıraktım. Ayakkabılarımı giyip kendimi dışarı attım.
Yaz ayına girmeye başlamıştık Alanya'ya yaz erken geliyordu. Alanya'ya aşık bi kızdım.
Sessiz, sakin ve cennet gibi bir yerdi. Yazı bambaşka güzeldi denizi ve doğası tam aşık olunacak bir yerdi.
Bu mahalle bu sokaklar hatta Alanya evim gibiydi heryere çok aşinaydım heryerin de anılarım her yerinde geçmişim kokuyordu. Sessiz sakin bir yerdir. Burada herkes kendi halinde kendi telaşındadır. İleride tontiş teyzeleremiz oturmuş sohbet ediyorlardı başımla selam verip yürümeye devam ettim.
Marketin sokağına girdiğim an bi çığlık sesi duydum ve az ileride bir kızı sürüklemeye çalışan bi genç gördüm. Kız belli ki ondan kaçmaya çalışıyordu. "Benimle geleceksin ve ondan özür dileyeceksin ona yaşattığın her acı için." dedi
Ağlamaklı ses tonuyla
"Hiç bir yere gelmeyeceğim zorunda da değilim, o ne yaptıysa kendi kendine yaptı benim bi suçum yok." müdahale etmem lazımdı görmezden gelemezdim.
"Bu yaptıklarının elbette bi cezası olacak yürü."
Hemen çocuğun koluna yapıştım. "Noluyor be çek ellerini kızın üzerinden kimseye zorla bir şey yaptıramazsın." dedim.
Çocuk o kadar güçlüydü ki ellerimi kolundan tek seferde çekti.
"Sana ne be yürü git işine." çocuk öyle bi bağırarak söylemişti ki yüzümde tükürüklerini bile hissetmiştim.

"O öyle senin isteğin gibi olmuyor canım." diyip bacaklarının arasına tekmeyi geçirdim ve anında yere yapıştı. Kızı elimle kaptığım gibi peşimden sürükledim ve koşmaya başladık. Onu bir iki sokak geride bırakmamıza rağmen inleme sesi ve ettiği küfürler duyuluyordu. Allah aşkına kocaman mahallede kimseler mi olmaz. Arkamızdan ayak sesi geliyordu ve hemen karşıda bi otopark vardı yanımda ki kızıda oraya sürükledim ve saklanmaya başladık.

"Sessiz ol tamam mı seni ona bırakmayacağım." dedim kız titreye titreye bana teşekkür etmeye çalıştı. Ayak sesleri bayağa uzaklaşmaya başlayınca ordan çıktık.
"Bu çocuk senden ne istiyor derdi ne?" dedim.
Kız biraz bana yaklaşarak
"Bu manyak her istediği olsun istiyor. Ona istediğini vermeyeceğim." dedi.
"Senden ne istiyor ki?" dedim.
"Belalı bir insan yani ondan hayır gelmez." dedi.

İşin aslına hiç inemeyecektim annem beni gerçekten de merak edecekti ve bir an önce eve gitmem gerekiyordu. "Tamam o halde benim gitmem gerekiyor artık bulamaz uzaklaşmıştır, seni taksiye bindireyim." dedim.
Kız bana minnet eden gözlerle bakıyordu ve bir anda bana sarıldı. "Çok teşekkür ederim senin yaptığını belki kimseler yapmazdı." dedi.
Bende kıza sımsıkı sarılarak onun korkusunu hafifte olsa dindirmeye çalıştım ve onu taksi durağına doğru sürüklemeye başladım. kız da aynı benim yaşlarımdaydı ve oldukça güzeldi o çocuk gerçektende bu kızdan ne istiyordu ki neyin özürünü istiyordu ama bu kızı o çocuğun yanında bırakamazdım.
Taksi durağına yaklaştık ve boş olan taksiye kızı bindirdim. "Gerçekten çok teşekkür ederim" dedi.
Hissettiği korkuyla bana ne kadar gülümseyebilirse o kadar gülümsedi. "Rica ederim o manyağın eline seni bırakmazdım olabildiğince o çocukdan uzak dur derim kork diye demiyorum ama seni bırakacak gibi durmuyordu."

kızın gözleri korkuyla doldu.
"İsmini öğrenemedim hâlâ?" dedim.
Kız bi solukta "Sinem" dedi. "Memnun oldum Sinemciğim bende Ecrin." dedim.
"Bende memnun oldum belki daha güzel bi anda tanışabilirdik." dedi. tebessüm ettim.
"Gitmem gerek buralardan olabildiğince uzaklara." dedi.
"Gidebileceğin bir yerin var mı?" dedim. "O çocuğun bilmediği bir yerim yok." dedi.
Onu anladığımı belli eden bir şekilde kafamı salladım ve  "Kendine iyi bak." diyebildim.

Taksi hareket etmeye başladı elimi salladım arkasından oda bana karşılık verdi kız belli ki 17 - 18 yaşlarındaydı ve bu yaşında nereye kaçabilirdi ki hareket etmeye başlayan taksiyi durdurdum ve taksiye atladım. "Noluyo?" dedi.
Onu kesinlikle yalnız bırakamazdım. "Bu benden sana son iyilik olsun." dedim.
Gideceğimiz yerin adresini amcaya anlatmaya başladım. Sinem şaşırmış bir şekilde bana bakıyordu. Kısa bir yolculuktan sonra varmıştık burası tamamen huzur doluydu geceside gündüzüde ayrı bi güzeldi.

"Burada bir ay kalabilirsin burası çok güvenli ama bir aydan sonra sana bir yardımım dokunmaz.
Kendini toplaman için iyi bir zaman." dedim. Kız buraya âdeta aşk ile bakıyordu.
Kapının süsüne  saklanan anahtarı, çıkarıp kapıyı açtım.
"Sana gerçektende nasıl teşekkür edeceğimi bilmiyorum." dedi.
Sadece onun güvende olmasını istiyordum bu kıza karşı fazla bi yakın davranıyordum belki de ama içimden geliyordu.
Kendimi onun yerine koyuyordum ve buna gerçektende ihtiyacı vardı. "Burası çok güvenli korkma." dedim. burası bizim ikinci evimizdi pek sık gelmezdik bizimkinleri bir ay idare edecektim.

Bu yaşananları aileme anlatamazdım çok korkarlardı ve saklamaya karar verdim.
"Benim artık gitmem gerek sana numaramı vereyim haberleşiriz kendine dikkat et." dedim.
Sarıldık ve hemen taksiye atlayıp evin yolunu tutum.

Burası bizim eve on beş dakika falan sürüyordu. Evden biraz uzak bir yerde indim malüm annem görmesin eve doğru koşmaya başladım annem beni çok merak etmiş olmalı telefonumu yanıma almadığım içinde bir ton fırça yiyecektim. Umarım o çocuk ne benim ne de o kızın karşısına bir daha çıkmaz derken arkamda ayak sesleri duymaya başlayınca korkuyla o yöne döndüm...