Kimi zaman yalnız kalmak istersin.kimi zaman yalnızlık daha mutlu eder seni.kimi zaman yalnızlıktan bulanırsın.kimi zamansa yalnızlığa mahkumsundur.
Hayatımızdaki bazı insanlar bizi yıpratır.güven duygusunu alıp giderler.Sonra hayatımız boyunca güvensizlikle başbaşa kalırız.sırf bu güvensizlik yüzünden Duvarlar öreriz insanlarla aramiza.sohbet dahi edemez oluruz.ve bu yüzden işte yalnız kalırız.sonra biri o duvari yıkar.senin karanlık hayatına güneş olur.güven duygusunu geri aşılar sana.sen farkında olmadan alısırsın bu duruma.günden güne kendini iyi hissetmeye başlarsın.sosyalleşirsin onun sayesinde.yalnız değilsin artık.en önemlisi de sevildiğini hissedersin.
Varlığı çölde su bulmak gibi
Sesi ninni gibi gülüşü desen,gülüşü bambaşka,gülüşü gecene gündüz gibi,ay gibi, yıldızlar gibi.
Körü körüne bağlanırsın ona. O varken bambaşka bir sen olursun. Hayatın huzura bandırılmış sanki.yanından ayrılsın istemzesin hic gitmesin hep seninle kalsın istersin.Ama GİDER...
Vazgeçer çünkü senden dönse bile eskisi gibi bakarcasına sevmişsindir. Ama hicbir zaman dönmiyecek toz pembe hayallerde yaşamaktan vazgeç. Birazda gerçek hayata aç gözünü yorulmadın mi toz pembe hayallerden. Ben cok yoruldum.
Biliyorum daha cok acıyacak canım daha cok cezalandırılacağım yaptığım şeylerden, Sorumlu tutulacığım farkında olmadan yaptığım şeylerden. Bir mahkum gibi, bir katil gibi. Uyan artık ne olur birazda gerçeğe aç gözünü kalbin bile yaşlandı. Birazda gerçek hayatta yaşat kalbini.
MUTLULUK İÇİN
HUZUR İÇİN.
