Έρωτας κάτω απο τα δοκάρια

Part 11

-Αφροδιτακι μου ξυπνά, άκουσα μια γλυκιά φωνή να μου λέει. Άνοιξα τα μάτια μου σιγά σιγά και είδα τον Άρη δίπλα μου και να μου χαϊδεύει την πλάτη.

Αρ: έλα ξυπνά είναι ώρα να σηκωθείς μου είπε

Ε: Γιατί τι ώρα είναι ?

Αρ: 2 το μεσημέρι μου ειπε

Ε: εντάξει θα σηκωθώ είπα και ανασηκωθηκα στο μαξιλάρι μου. Έριξα μια ματιά γύρω μου και είδα χαρτομάντιλα παντού στο δωμάτιο. Τότε θυμήθηκα το χθεσινό και ξεσπασα ξανα σε κλάματα. Ο Άρης με κοίταζε και αμέσως ήρθε κοντά μου.

Αρ: κοριτσάκι μου έλα ηρέμησε. Με εσφηξε στην αγκαλιά του. Πάντα ήταν τόσο τρυφερός μαζί μου και πάντα με έκανε να νιώθω ασφάλεια και να ηρεμώ στην αγκαλιά του.

Ε: Γ-Γιατί μου τ-το έκανε α-αυτό??έλεγα προσπαθώντας να μιλήσω μέσα από τους λυγμούς μου.

Αρ: Δεν ξέρω αφροδιτακι μου. Ηρέμησε εσυ τώρα . Απλά ηρέμησε μου ειπε και μου εδώ ένα φιλί στο μέτωπο

Αφού πέρασα κανένα τέταρτο που με είχε αγκαλιά μου ειπε

Αρ:Λοιπόν άσε τις κλαψες και πήγαινε να κάνεις ένα μπανακι ...καθώς τον κοιταζα ορμησα πάνω του και τον έσφιξα

Ε: Σε α-αγαπώ π-πολύ Άρη

Αρ: και εγω ...Και εγώ ...άντε σήκω τώρα μου ειπε και σηκώθηκε σιγά σιγά απο το κρεβάτι και κατέβηκε κάτω.

Γέμισα την μπανιέρα με χλιαρό νερό και έπεσα μέσα. Είχα κλείσει τα μάτια μου και είχα βυθιστεί στις σκέψεις μου. Χωρίς Ν το καταλάβω είναι βρεθεί κάτω από το νερό και απορώ και με τον εαυτό μου πως αντεξα τοσ πολλά λεπτά μέσα στο νερό. Σκεφτόμουν όλα αυτά που είχαν γίνει χθες με αποτέλεσμα να μην έχω επαφή Μ το περιβάλλον και να μη ακούω την Χριστίνα που με φώναζε να φάμε

Χ: Τι κάνεις εκεί? Είπε και με τράβηξε έξω από το νερό για να πάρω ανάσα. Δεν θα πνιγεις και για αυτον!!! ειπε με νευρα στην φωνη της

Ε: τι λες μωρέ απλά χαλαρωνα. Τότε μου έδωσε την πετσέτα και πήγαμε στο δωμάτιο μου έδωσε Ν βάλω κάτι και κατεβήκαμε τις σκάλες. Καθίσαμε στο σαλόνι. Ο Άρης είχε παραγγείλει πίτσα και είχε βγάλει και 3 μπύρες για Ν πιούμε. Κοίταξα την ώρα και είχε πάει 4:00. Είχε φιλαράκια.

Ε: Βάλε σταρ του είπα και αυτός έβαλε

Καθίσαμε και βλέπαμε φιλαράκια μόλις τελείωσαν σηκώθηκε η Χριστίνα και μάζεψε τα πιάτα. Την ρώτησα άμα ήθελε να την βοηθήσω αλλά είπε Όχι.

Ε: της μαμάς της εχεις μιλησει ?

Αρ: Ναι και πήγα και σου πηρα και κατι ρουχα είπε και μου έφερε έναν σάκο γεμάτο με ρούχα μου

Ε: εγω λέω να πάω να παίξω λίγο μπάλα αμα δεν σας πειράζει.

Χ: άντε πήγαινε

Ανεβηκα πάνω ντύθηκα και ξεκίνησα προς το γήπεδο . Αφού έφτασα εκεί μπήκα στο κλειστό. Πήγα στο γήπεδο μποξ (Ναι μου αρέσει και το μποξ). Ξεκίνησα να χτυπώ με μανία τον σάκο. Σκεφτόμουν όλα αυτά τα χθεσινά. Δεν έδινα δεκάρα για αυτούς που ήταν εκεί. Το μόνο που ήθελα ήταν να έχω ένα σάκο που να γράφει το όνομα του. Μετά από μια ώρα μποξ πήγα προς την έξοδο ενώ έπεσα πάνω σε κάποιον .

Ε: Συγνωμη δεν....Δεν το ήθελα είπα καθώς το κοιταζα ήταν ένα ψηλο αγόρι, γεροδεμένο, με καστανοξανθα μαλλιά, ήταν μπουκλε τα μαλλιά του και στο μπροστινό μέρος τα είχε βάψει λίγο ξανθια (σαν τον Jc αμα γνωρίζετε τον youtuber)είχε ένα γαλάζιο ματι και γύρω απο την κόρη του είχε σκούρο μπλε που σε μαγνητίζει όταν τον κοιτάς

Αγνωστος: μα καλά δεν βλέπεις μπροστά σου είπε με μια κακια

Ε: είπα συγνωμη οχου του είπα και τον έσπρωξα για να περάσω. Αυτό την φωνή κάπου την είχα ξανακούσει αλλά δεν θυμάμαι που. Ξεκίνησα για το σπίτι.

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰
  Λοιπόν πως σας φάνηκε το κεφάλαιο?  Ελπίζω να σας άρεσε. Γραψ τε στα comment αμα θέλετε να βάλω φωτο των ηρώων ή να σας αφήσω να το φανταστείτε.

Φωτο : Ορέστης Καρνεζης (τερματοφύλακας )το έβαλα γιατί έχει γενέθλια σήμερα. Ναι το ξέρω άκυρο 😋

Φιλουμπες 😍