ASPIRING CADET (A Kaydet Story)

SERIES 4 (PRISONERS DAY 1)

SERIES 4(PRISONERS DAY 1)

Nakuha kaya nina Dady ung message ko parang hindi yata nila naintindihan. Would they come looking for me? What about Justin? Siguru busy pa sia sa event. Did he got my message? Is he alright? Will the military come and save us? Does anybody know where the hell are we?

So many questions at this morning.

"Jane relax. Its gonna be ok. Help will come" sabi ni Shayne sabay tapic sa aking balikat nung Makita nia akong frustraded na ata ang pag iisip.

.................................

Grrrrrkkkkk

Grrrrkkkkk... "Gutum na ako" sabi ni Joey ung 10 yrs old na bata

Grrrrrkkkkk...

Hahahahha tumawa nalang kaming lahat sa sound ng kanyang tiyan. Ngayon ko lang din naisip at siguro pati ang mga kasama ko na Mmahigit 30 hrs na pala kaming nakasakay ditto mula kahapon. Hindi manlang namin namalayan na hindi pa kami kumakain mula dinner, breakfast at tanghalian.

Estimated time is 1600 (4pm) na. at hindi din naming alam kung papakainin pa kami ngayong gabi. Siguru gugutumin nalang kami hangang mamatay at itatapon jan sa gilid gilid ng kalsada. Nabulok at nagging abo na ang bangkay naming at wala manlang nakakaalam na patay na pala kami. Hahahah ang nega talaga ng isip ko noh. L

"OH!! LABAS NA KAYO at ng masilayan naman iyong mga mukha" at biglang bumukass ang truck. Tumingin agad ako sa paligid to see where are we now. Madaming puno, bundok, nasa bundok nga kami. Madilim dilim na at hindi ko manalang alam ang lugar na ito.

Tinangal ang ang tali sa aming mga paa.

Hayyyyy.. sawakas. Para kaming nalubagan ng loob. At himala pa nung binigyan kami ng pagkain.

"KAIN!!" Pero wala manlang gumalaw sa amin.

"WALA kaming intention MAG LASON NG PAGKAIN, KUNG GUSTO NAMIN KAUONG PATAYIN BARIL NALANG. MAS MADALI AT EXCITING PA UN" sabi ng isang lalaki na nakabaril.

Inabot naman ni Joey ang kanin then he ate it. Sa gutum namin nag uunahan na din kami at wala na kaming pake elam sa ulam.

Hayyyyy.. sa wakas busog na an gaming mga tiyan at bulate sa loob. Sa saglit na iyon nakalimutan namain na preso pa kami. Kain habang nakatali pa din sa puno.

"ssshhhhhh" bulong ni Israel "making kayo"

Napahinto naman kaming lahat at tumingin sa kanya. He pointed his lips to the rebels na nag uusap sa kabila.

Ayon sa kanila nasa bundok daw kami ng Ifugao. Etong mind ko naman nagspark. Ifugao is my home town pero hindi ko manlang matimbang kung san kaming banda ditto. Tumingin ako ulit sa paligid, wala na pero akong Makita, gabi na pala. Nag karoon ng conting pagasa ang aking puso. If only I could get out in here. I will get help.

Shayne looked at me. He knows Im from this province.

"Bukas darating na ung susundo satin. Higpitan ang mga preso ng walang makatakas" sabi nung isang malaking lalaki. Maitim sia at Malaki ang katawan

" Panu un syam lang ang nakuha natin ni wala manlang sa sampu"

" Pare paen lang mga to"

"sige sige na madaling araw tayo bukas maghanda na kayo"