SERIES 3 (1st night)

137 1 3
                                    


SERIES 3 (1st night)

Nararamdaman ko na gabi na at mahaba yata ang aming dinaanan. Were still in the truck, Our tears have dried but I cant wipe my cheeks. My hands are still tied up. But I still hear a girl sobbing. She's shaking. And it seems she cannot bring her self to stop crying

"Bhe halika ditto" sabi ko naman

Hindi xia nag dalawang isip na lumapit. I cuddle her saying "We'll be ok, Don't worry, don't worry.. shhhhhh" She lay in my lap and begin to fall asleep. I Think she's just 16 or 17.

"Kawawang bata" sabi naman ng isang matandang lalaki. Mga 45 siguro or 50 to. Napatingin na sa mga kasama ko. There are 8 of us. Ung dalawang couple agad ang napansin ko. The girl was tighly holding her boyfriend. Ung boyfriend nia... aii shocks PMAyer naman pala. I could recognized he's a cadet because of his hair cut.

Maydalawang parents din. Magasawa yata ito siya ung kanina na mga 40 or 50. Tapos ung isang girl nan akatulog sa akin. Then wait theres a kid here ohmy gosh.... Hes around 10. And others

Na cut naman ang pag salita ko sa isip ng humito na ang truck at bumukas ang likod nito. Lahat ulit kami naalarma

"BABA! BABA! BABA! BILIS!!"

Hindi kami hayop pero kung tratuhin ai parang baboy na hinihila lang sa kulungan.

Nilipat kami sa isang mas maiilit na truck.

" Ate thank you" sabi ni Michelle the girl who slept on my lap

"taga saan kayo" sabi naman ni Tatang ung 50 yrs old

"Manila po. Pumunta lang po ako ditto para bisitahin ang boyfriend ko sa Incorporation" sabi ni Michelle habang umiiyak padin.

"Kami din, para lang mapanood ang anak naming. Galing kaming Bicol"

"Pero ito, ito ang nakuha naming sa pagpunta ditto" sabi ni Nanang ung asawa nia

We bowed our heads in sadness knowing we are here for our beloved ones and not in this hell truck being tied up. Natahimik lahat

"Your from Philippine Marine right?" tanong ni PMA kay Shayne sabay tingin sa kanyang dibdib para sa dogtag.

"Yes sir, were here po as buddy ng mga superior namin" Sagot naman ni Shayne

"Im sorry this has to happen in your visit here"Israel said (the pma) as he lower his head in applogy.

But Tatang said "No one has wished for this, No one wanted to be here tied up with fear but to survived and be back with our family let us be strong. Let us have courage to actions and let us have faith in God"

Parang bullet ang mga salitang binitiwan ni Tatang na tumagos sa aming lahat. This words woke us up to survive this.Ung mga nanghina naminG puso ai nabuhay. We wiped our tears at nagisisng sa katotohanan na today we are prisoners and that is the reality.

ASPIRING CADET  (A Kaydet Story)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon