Chapter II

18 1 0
                                    


The gate pass that Bruno gave us works. Asa loob na kami ng resort. Maraming pools at Jacuzzi ang makikita sa loob ng hotel nito. Meron ding mga naglalakihang nipa huts at villas malapit sa dalampasigan.

I thought marami akong makikitang guests dito pero sa nakikita ko ngayon ay hindi ito crowded unlike the other resorts na malapit sa bahay ni Nana.

"Pamela, bakit kokonti yata ang tao dito kumpara sa katabi nitong resort? Hindi ba dapat ay maraming tao ngayon dito kase summer at isa ito sa pinaka magandang resort dito sa Mindoro?" I am curious kung bakit hindi ito crowded ngayong peak season naman.

"Ah pano kase Faith exclusive lang itong resort sa mga members nila. Kaya kelangan dito ng gate pass para masigurado na mga members lang at yung mga bisita nila ang makakapasok dito." Paliwanag niya.

"HA? Pano kung itanong kung sino kakilala natin dito? Wala naman tayong kakilala! Pano kung mahuli tayo?!"

"Wag kang mag alala hidi tayo mahuhuli." Sabay kintad sa akin ni Pamela.

Hinila niya ako papunta sa Jacuzzi. She stripped at laking gulat ko na bikini ang suot niyang underwear. She instantly jumped over at ako ay naiwang gulat na gulat sa ginawa niya. 

Seriously? 

Maliligo siya na parang wala lang itong ginawa naming pagpasok nang walang paalam?

"Lika na Faith! Sarap ng tubig! Dali! Tara!"

I gulp.

I should trust her right? She's a local at nagawa niya na ito ng madaming beses. Well once in a lifetime experience ko na ito. I think I should loosen up a little bit.

Hinubad ko ang shirt na suot ko at ang short shorts na binili ko sa palengke. Sumunod ako sa kanya pero dahan-dahan akong bumaba sa Jacuzzi. I felt the warm water on my skin. Ah it was so refreshing! Namiss ko tuloy ang Jacuzzi sa bahay.

Nakakatuwa ang Jacuzzi dito sa Cueto-Leon, may nag-iiba ang kulay at mga may nag wa-water massage. I think palalagyan ko rin ng ganito yung asa bahay. Ang ganda kase at nakakarelax lalo ang ganitong style ng Jacuzzi.

Pamela and I went to the resort's buffet restaurant. Madaming putahe ang nakahanda, may seafoods, chicken, beef and pork. Pamela took three plates and we waited for Bruno to come before we fall in line with the other guests.

"Bru, sino nagluto nito? Ang alam ko ay nagbakasyon si Chef Tagor. Sigurado ako na hindi si Julio nag luto nito kase mukhang masarap." Sabi i Pamela kay Bruno. I'm starting to feel like I'm gonna be invisible again when these two talks.

Nakakunot na sumagot si Bruno. "Pano mo alam na hindi si Julio nag luto nito? You can tell it by just looking to these foods? Gano mo ba kakilala yang si Julio na yan at pati ang luto niya kilala mo?"

I was shock again nung narinig kong mag english si Bruno. I think I should not underestimate guards.

"Tss. Pwede ba Bruno dito na ako lumaki at kababata ko si Julio. Lagi siyang nagluluto noon sa klase namin kaya alam naming lahat kung pano ang style niya sa pagluluto. Masarap siyang magluto pero hindi magaling mag present ng pagkain." paliwanag ni Pamela.

"You're lying, Ex mo yata iyon kaya kilalang kilala mo!" akusa ni Bruno.

Gosh am I witnessing a lover's quarrel?

"Naku Bruno! Bahala ka nga! Isipin mo na ang gusto mong isipin!" tumalikod si Pamela at iniwan akong may hawak hawak na plato. Biglang sumunod si Bruno sa kanya kaya sinundan ko silang dalawa. Pero hindi pa ako nakakalabas ng restaurant ay hindi ko na alam kung saan sila nag punta.

I'm afraid now that I'm alone with people whom I don't know. Kinakabahan ako sa bawat taong dumadaan sa harapan ko. I'm still holding my plate habang nakatayo lamang mag isa sa may entrance ng restaurant.

Kumuha ako ng pagkain at kumain na lang sa isang sulok. I was hoping that Pamela and Bruno will come back here after nilang mag usap kung saan.

A familiar feeling started to circulate in me, the feeling of being alone. I am used in eating alone kahit asa bahay, mall or restaurants. My bodyguards are always there but they never joined me while I eat.

I feel more alone when I see them gathering at my back, securing that no one can be close to me while shopping or eating. I feel so alone when I see people avoid talking to me because they are afraid of my bodyguards.

I thought if they are not here I will never feel the loneliness kahit ngayong summer lang. I will have my freedom to be with other people, I thought. I can have a best friend, I hoped. But I think it wasn't really my bodyguard who causes my loneliness. I think it's me being Faith Bostern, the heiress of Bostern Machinery.

Isang malalim na boses ang bumasag sa pag iisip ko. "Hello Miss. Is this sit taken?" he asked.

"No." I answered while looking to the man in front of me.

This man too looks so familiar, like Bruno the guard when I first saw him.

"Excuse me? Have we met before?" I asked.

The man smirked at me saying "Miss lumang style na yan. Why don't you just go straight to the point? Just say you like me." Pag mamayabang niya.

"Excuse me? Kapal ah! Hell I don't even like your face! Thick brows!" kainis, ano ako cheap na kung sino sino lang na babae para sabihan niyang ganon! Kapal! I am a Bostern for Pete's sake!

Tumayo ako hawak hawak ang plato ko. Maghahanap na lang ako ng ibang table kesa makasabay kumain ang lalaking to.

"If you don't want to eat while standing I suggest you should sit." He said with a bored tone.

Its true na wala ng vacant na seats. This buffet restaurant is small compared to the other resort's restaurant. May be they want to limit the amount of guests who could dine here para hindi mawalan ng benta ang iba nitong restaurants.

Nice move Cueto-Leon.

Inirapan ko na lang ang lalaking nasa harapan ko ngayon at umupo. Gwapo na sana kaso ubod ng yabang!

His plate is loaded with so much food! May lobster, roasted chicken, pulled pork, a steak, mashed potatoes and vegetables. Gwapo na sana napaka takaw naman!

Tiningnan ko ang shoulder niya, mukha naman well built ito hindi halata na napakalakas kumain.

He stop eating and put down his fork and knife kaya tiningnan ko ang mukha niya kung bakit. I saw how he looked back at me while smiling ear to ear.

I raised a brow.

"You're staring." Seryoso niyang sinabi na nakapag tindig sa balahibo ko! What the-

"No I'm not!"

"Baby, Don't stare. I have a room we could g-"

PAK!

Shock was evident to his face! Based on his reaction I think this is his first slap! He didn't move after it. 

Damn! 

Everyone was looking on us, surprised sa ginawa ko. I even saw others na umi-iling sa gilid namin. 

Damn! 

Nakakahiya!

"PERVERT!" I shouted at saka lumabas ng restaurant.

I ran palabas ng resort. I even heard Pamela called my name but no! I need to get out! 


I fucking slap someone I don't know! 

_______

(A/N)

congrats on finishing this chapter! this story will probably have 10 chapters only. So please vote if you like it. Malaking tulong niyo n yun sakin para maramdaman kong may nagbabasa ng work ko. 

thank you!

the Summer TaleTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon