✞ Artificial flowers ✞ [Complete]

9-р хэсэг

ЖүнХёнтай ойр зуурын зүйлс ярилцсаар гэртээ орж ирэн цүнхнээсээ ДүнҮний хуримын урилгыг гаргаж ирэн санаа алдан толиныхоо урд тавиад, өнөөг хүртэл жаазлан нандигнаж байсан ДунҮн болон өөрийнхөө зургийг харан

Би: энэ үед бид дэндүү аз жаргалтай байсансан,

***

Нүдээ аниад буцаан нээхэд л битгий болоосой гэж хүссэн тэр өдөр болчиж... Мина-н хуримын даашинз өмссөн байхыг хархыг хичнээн хүссэн билээ ДунҮний хослол өмсөж сандарч байгаа төрхийг хархыг хүссэн гэхдээ ийм байдалтай хархыг хүсээгүй юмсан

Байдаг л нэг нартай өдөр хүн болгон ажил руугаа яарч замын түгжрэлд бухимдан явхад миний бүх анхаарал тэдний хуриман дээр яаж очих тухайгаа бодож шаналана

Орон дээрээ хэвтэн хэдэн цаг бодосны эцэст явахгүй байхаар шийдээд, хөнжилөө толгой дээгүүрээ нөмрөн толгой доторхи бодолоосоо салж зүүдний харгуйгаар хэсүүчлэхийг хүссэн ч чадсангүй...

~~~~~

Миний мэдэхээр ДунҮний хурим болдог өдөр миний хувьд хамгийн урт бас зовлонтой өдөр болж өнгөрсөн юмдаг

ЖүнХёнтай өнгөрүүлсэн гурван өвөл, гурван зун, гурван намар, гурван хавар жаргалтай зовлонтой байсан ч би түүнд бага багаар дасаж, бидний харилцаа улам бат бөх болж харин

ДунҮнгүйгээр өнгөрүүлсэн гурван өвөл, гурван зун, гурван намар, гурван хавар түүний надад үлдээсэн дурсамжуудыг өвлийн цас, зуны бороо, хавар намрын салхи сэтгэлээс минь арчиж чадаагүй юм...

ДунҮн гэх тэр хүн одоо хэдий хүнийх болсон ч миний сэтгэлд сургуулийн гадна намайг хүлээн над руу инээмсэглэдэг байсан тэр төрхөөрөө хадгалаастай...

Ээж: миний охин үнэхээр хөөрхөн харагдаж байна

Би: хоолны дэглэм барьсаны ачаар даашинзандаа багтдаг болжээ

Ээж: өнөөдрийг давчихвал санаа амрах нь тэр, чиний хуримнаас болоод унтаж ч чадахгүй олон хоносон шүү

Аав: засс чи шүлсээ гоожуулаад л унтаж байсан биз дээ

Би: ээж нээрэн давслахдаа сайн шүү

Ээж: чи одоо гараачээ

Би: та 2 гар гар танхимдаа очиж суу

Ээж: нээрэн ЖүнХёны найз нар ирсэн гэсэн

Би: тиймүү бид 2 тэд нарт урилга бичих үү яах уу гэж их бодсон ирсэн нь ч болж дээ