Μελαγχολική Μου Αγάπη

♡3♡

Έχει περάσει μία εβδομάδα. Στο νοσοκομείο έκατσα μόνο ένα βράδυ όπου μου έκαναν την μία εξέταση μετά από την άλλη. Με τον ψυχολόγο κάνω ακόμα συνεδρίες. Μου αρέσει πολύ να του μιλάω. Σε μία ώρα πρέπει να πάω από εκεί.

~~~~

-Γεια σου Αριάδνη! Πώς τα πας σήμερα;
-Μια χαρά Νίκολας εσύ;
Κάθε φορά που τον λέω με το όνομα του γελάει, αλλά εξάλλου αυτός μου το ζήτησε! Έτσι κι αλλιώς πως αλλιώς θα πω τον τριαντάρη κούκλο γιατρό μου;
-Μια χαρά είμαι! Τι θέλεις να κάνουμε σήμερα; Θέλεις να μου μιλήσεις για κάτι που σε απασχολεί;
Έχουμε πάψει να μιλάμε για εκείνο το βράδυ, μου είπε οτι θα τα πούμε όλα σιγά σιγά.
-Υπάρχει κάτι! Μου με έχει κάνει να σκεφτώ κάποια πράγματα.
-Τέλεια πες μου!
-Το πρωί της ημέρας του ατυχήματος είχα σχολείο, ήμουν με τις φίλες μου και πήγα με την κολλητή μου να χαιρετήσουμε τα αγόρια μας και οπως γυρνούσαμε στις υπόλοιπες έπεσε πάνω μου ένα αγόρι. Ήταν πανέμορφος, είχε πολυ εκφραστικά γαλάζια μάτια, αλλά ήταν μελαγχολικά! Δεν ξέρω ούτε το όνομα του, αλλά από εκείνη την στιγμή έχουν αποτυπωθεί στο μυαλό μου και δεν μπορω να τον ξεχάσω!
-Πριν συζητήσουμε γι αυτόν θέλω να σε ρωτήσω κάτι!
-Πες μου.
-Είπες οτι έχεις αγόρι! Μίλησες μαζί του αυτές τις μερες;
-Όχι! Δεν θέλω να τον πάρω τηλέφωνο.
-Γιατί; Δεν τα πηγαίνατε καλά;
-Είμασταν πολύ καλά! Είμασταν πολυ ευτυχισμένο ζευγάρι.
-Τότε τι συμβαίνει;
-Δεν ξέρω!
-Τότε απάντησε μου σ' αυτό! Είχατε σεξουαλικές επαφές;
-Δεν είχα ποτέ σεξουαλικές επαφές πριν από εκείνο το βράδυ! Εκείνος μου είχε ζητήσει, αλλά δεν ήθελα.
-Μάλιστα. Γιατί πιστεύεις ότι σου κινεί το ενδιαφέρον εκείνο το άγνωστο αγόρι;
-Δεν ξέρω! Φαίνεται πολυ μοναχικός. Σαν να μην εχει ανάγκη κανέναν. Αλλά όταν είδα τα μάτια του είδα κατι άλλο!
-Γιατί δεν τον πλησιάζεις;
-Για να τον πλησιάσω πρέπει να πάω σχολείο. Στο οποίο δεν με αφήνετε.
-Αριάδνη το εχουμε ξανά πει αυτό. Δεν είσαι έτοιμη.
-Θέλω να πάω. Θέλω να δω τις φιλες μου! Εγω πιστεύω ότι θα με βοηθήσει.
-Καλά! Θέλω πλήρη αναφορά ομως μετά.

~~~~

-Αύριο θα πάω σχολείο.
Ανακοινώνω στην μητέρα μου.
-Είσαι σίγουρη;
-Ναι, είμαι! Τόσες μέρες κάθομαι εδώ μέσα. Το μόνο μέρος που πηγαίνω ειναι στου Νίκολας, δεν αντέχω άλλο. Μου λείπουν οι φίλες μου. Εχω βαρεθεί να τους λεω ψέματα. Θα είμαι μια χαρά μαμά. Θέλω την ζωή μου πίσω!
-Εντάξει τοτε. Αύριο θα πας!

~~~~

Έχει μία εβδομάδα να έρθει. Έχω αρχίσει να ανησυχώ.
Μα γιατί ανησυχώ; Γιατί; Η Αριάδνη θα είναι η καταστροφή μου. Το ξέρω!

~~~~

Ξυπνάω με τον ήχο του αγαπημένου μου τραγουδιού στο ξυπνητήρι. Μπαίνω στο μπάνιο πλένω το πρόσωπο μου, στην συνέχεια τα δόντια μου και μετά χτενίζω τα μακρυά μαύρα μαλλιά μου. Πηγαίνω ξανά στο δωμάτιο και διαλεγω από την ντουλάπα το μαύρο μου παντελόνι και ένα κοντό γαλάζιο μπλουζάκι. Παιρνω απο την κρεμάστρα το μπουφάν μου, την τσάντα μου και διαλέγω να φορέσω τα άσπρα μου all-star σήμερα.
Κατεβαίνω κάτω χαιρετάω τους γονείς μου και όπως πάντα παίρνω τον αδελφό μου για να πάμε σχολείο.

~~~~

Μόλις μπήκα στο σχολείο η Άρτεμις έτρεξε και έπεσε πάνω μου. Ναι και εμένα μου έλειψε η κολλητή μου. Έρχεται και η υπόλοιπη παρέα και τις αγκαλιάζω όλες μαζί. Πηγαίνουμε και καθόμαστε και τους ζητάω κάποια ώρα σήμερα να μείνουμε έξω γιατί θέλω να του μιλήσω. Συμφωνούμε όλες μαζί να καθίσουμε την τρίτη ώρα.

Το κουδούνι για το δεύτερο διάλειμμα χτύπησε και καθόμαστε στο συνηθισμένο μέρος του σχολείου που καθόμαστε πάντα. Όταν ξανά χτυπάει για μέσα, ομάδες μαθητών μπαίνουν σιγά σιγά μέσα.

-Μίλησε μας επιτέλους Άρια. Λείπεις τόσες μέρες. Είμαστε φίλες σου και ανησυχούμε για σένα. Το είναι εντάξει απο το στόμα της μητέρας σου δεν μας λέει τίποτα.
Μου είπε η Κατερίνα.
-Συνέβη κάτι σοβαρό. Και θέλω να σας μιλήσω. Σας χρειάζομαι.
-Τι συνέβη;
Με ρωτάει η Στέλλα και έρχεται και κάθεται δίπλα μου.
-Εκείνη την μέρα που βγήκαμε όλοι μαζί, που δεν ένιωθα καλά και έφυγα πριν από εσάς. Πήγαινα σπίτι και μπήκα στο πάρκο για να γλιτώσω λιγο δρόμο και έκατσα λίγο. Όταν πήγα να φύγω, γύρισα κάποια στιγμή και ήταν δύο άντρες πίσω μου, ίσως ηταν και αγόρια δεν μπορούσα να δω, τότε άρχισα να τρέχω αλλά ήταν αργά, εκείνοι ήταν ήδη πίσω μου. Με χτύπησαν και έμεινα αναίσθητη. Η γιατρός μου είπε οτι με πήγε στο νοσοκομείο ένας νεαρος. Κορίτσια εκείνοι οι άντρες με βίασαν.
Πρώτη φορά σε αυτες τις μέρες έλεγα αυτήν την λέξη.

Όλες ήταν σοκαρισμένες. Δεν περίμενα να μπορούν να μου πουν κάτι. Απλά τις θέλω μαζί μου.

Το κουδούνι χτύπησε και το προαύλιο άρχισε να γεμίζει.

-Μωρό μου τι κάνεις; Μου έλειψες!
Μου είπε ο Ανδρέας που ήρθε με τον Μάρκο.
-ΑΣΕ ΜΕ! ΦΥΓΕΕΕ! ΜΗΝ ΜΕ ΑΚΟΥΜΠΑΣ. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΑΚΟΥΜΠΑΕΙ. ΜΕΙΝΕ ΜΑΚΡΥΑ ΜΟΥ.
Του φώναξα και έφυγα. Έκατσα σε ένα άλλο παγκάκι. Δίπλα στο αγόρι με τα υπέροχα μελαγχολικά μάτια, που τόσο θέλω να γνωρίσω. Με κοιτάζει και φεύγει. Γιατί φεύγει;

~~~~

Μα καλά τι κάνει αυτή εδώ; Την κοιτάξω και μετά φεύγω.
Περιέργεια φυτρώνει μέσα μου αλλά την φάβω ξανά βαθιά μέσα μου.
Δεν την θέλω στην ζωή μου!