bir murhay meselesi

annem

hayat: sen o sun
doruk:hele şükür be kızım
cagla:siz tanısıyormusunuz
doruk:İzmirden gördüğüm en iyi dostumdur çağla hanım
hayat: kafede konuşmaya devam etmesek sıkıldımda burdan
doruk:tamam olur
1 saat sonra
doruk:o öleli kaç yıl oldu
hayat:tamtamına 20 sene oldu
doruk: peki çok özlüyormusun
hayat: hemde çok onu hatırladıkça sunaya sarılıyorum
doruk: peki sunadan nefret ediyormuşum
hayat:asla onun hiç bir suçu yok tek suçu hayata gelmek
doruk:sen o zamanlar3'5 yaşındaydın
dimi
hayat:evet ama lütfen bu konuyu kapatsak
doruk: olmaz ici dök rahatla
hayat: tamam ama senden başka kimse bilmeyecek doruk
doruk:tamam bu konuşulanlar sır olarak kalacak
hayat :istediğin soruyu sorabilirsin
doruk:annesizlik zormu?
hayat: o zamanlar bir şey hissetmedim tam tersi kardeş geliyor diye seviniyordum zamanla annemin öldügünü idrak ettim.
doruk: peki annen yaşıyor olsa ne yapıyardın?
hayat:koşa koşa gider onu koklaya koklaya sarılırdım ve onu asla bidaha bırakmazdım
doruk:hımm anlar gibiyim
hayat:bu açıyı ancak annen öldükten sonra anlarsın sen o toprağa canın yarısı şansını her şeyini koyduktan sonra anlarsın doruk
doruk:sende abim gibisin desene
hayat:ancak bu acıyı yaşayan biri anlar murata bu acıyı taşıdığı için bilir