(Vanuit Ilse)
'Ilse.' Ik kijk Bart in zijn mooie bruine ogen aan. 'Hierover moet je niet zulke impulsieve beslissingen maken. Vroeger deed je dat ook, maar er hangt nu zo veel van af. Hierover kan je niet in één avond beslissen.' Zegt Bart. Ik zucht, omdat ik weet dat Bart gelijk heeft, zoals altijd. 'Kom.' Bart spreid zijn armen zodat ik dicht tegen hem aan kan kruipen. Dat doe ik ook. Ik kruip dicht tegen hem aan en ga met mijn rug tegen zijn buik aan. Bart geeft mij een kus op mijn schouder en ik luit mijn ogen maar. 'Welterusten liefje.' Zegt Bart nog, maar voordat ik kan reageren ben ik eigenlijk al in slaap gevallen.
De volgende morgen wordt ik al vroeg wakker als ik Lars hoor brabbelen. Ik sta op uit mijn bed en loop naar Lars' slaapkamer.
'Hallo Larsje.' Zeg ik als ik mijn hoofd om de hoek steek.
'Mama.' Zegt Lars blij. Ik loop naar zijn bed en til hem op. Lars klemt zich tegen mij aan en samen met hem loop ik naar beneden. Een uurtje later komt Bart naar beneden en gaan we met z'n drietjes ontbijten.
Hand in hand lopen Bart en ik de verloskundigenpraktijk binnen. Het geluk nu het bekend is dat ik zwanger ben, is dat ik niet ze geheimzinnig hoef te doen. We nemen plaats in de wachtruimte en een paar minuten later komt de verloskundige ons ophalen. Samen lopen we de kamer binnen en nemen we plaats aan de tafel waar de verloskundige wat vragen aan ons stelt over hoe mijn zwangerschap nu gaat enzovoort. Daarna mag ik plaats nemen op het bed en doe ik mijn shirt omhoog en de knoop van mijn broek los. Hierna spuit de verloskundige wat gel op mijn buik en gaat vervolgens met het witte apparaatje over mijn buik. Even later zien we onze kindjes op het scherm verschijnen. De verloskundige kijkt even na of alles oké is met onze tweeling.
'Willen jullie het geslacht weten trouwens?' Vraagt de verloskundige en Bart en ik kijken elkaar aan. Bart knikt en ik denk even na. Ik wil het eigenlijk ook wel weten, dan kunnen we de babykamer vast schilderen in de goede kleur enzovoort en bij Lars wisten we ook al van tevoren wat voor geslacht we kregen. Dat is trouwens ook wel handig zodat we de namen kunnen bedenken, hoeven we er maar twee in plaats van vier te verzinnen.
'Ja.' Zeg ik zonder twijfel. De verloskundige verschuift het apparaatje iets en kijkt.
'Wat ik zo ziet is de ene baby een jongetje.' Een jongen dus, zouden we dan drie jongetjes krijgen? 'En de andere baby is een meisje naar wat ik kan zien.' We kregen een jongetje en een meisje!
Even later zijn we klaar en lopen Bart en ik weer hand ik hand de praktijk uit.
'Ik ben zo blij.' Zeg ik blij tegen Bart.
'Ik ook liefje, ik ook.' Ineens sla ik mijn armen om Bart's nek heen en begin te huilen van blijdschap. 'Rustig Ilse, wat is er?' Vraagt Bart bezorgd. Terwijl hij mij troost.
'Ik besefte mij hoe blij ik ben met jou en met Lars en met ons jongetje en meisje.' Zeg ik blij en ik kijk Bart aan.
'En ik ben met zo blij met jullie.' Zegt Bart en hij drukt kort even zijn lippen op die van mij. 'Zullen we naar huis gaan, naar ons kleine jongetje?' Stelt Bart voor en ik stem ermee in. Met Bart's hand rustend om mijn schouder en met mijn hoofd leunend tegen Bart's schouder lopen we naar de auto. Naar huis, naar ons lieve zoontje.
