To Forget

Kabanata 2

Kabanata 2

Frame

Pagdating ko sa bahay, patay na ang mga ilaw sa loob. Sa garage at porch lang ang may ilaw. The guards were a bit sleepy so they didn't notice me. Mabuti nalang para hindi sila magsumbong kay Dad. Unfortunately, there's a cctv. But at least, walang mga sipsip na magsusumbong kay Dad.

Dahan-dahan akong pumasok sa loob ng bahay. Nagulat ako ng hindi pa patay ang ilaw sa dining room. Hindi ko na tiningnan kung sino ang naroon. Dire-dretso lang ang lakad ko papuntang kuwarto ko.

Kanina pa umaalon ang paningin ko kaya bumagsak agad ako sa kama ko. Pagod na ako at ang paningin ko ay umaalon na kaya hindi na ako nagbihis at ganun na lang ang damit ko pagtulog. Pag gising ko, saka lang ako nakaramdam ng sakit sa ulo.

"Shit!" mura ko nang naalala na hindi ko pala na sagutan ang assignment ko at hindi rin ako nakaaral.

Hindi pa naman sumisikat ang araw kaya may oras pa ako. Damn! But my head is aching. Now this is what you call hangover! Tangina! Ano bang pinainom sa akin ng bartender kagabi? 

Sinikap kong bumangon at magpunta sa cr. Good thing I have a pain reliever there. I left it there because you never know when you'll need it. For heartbreaks? Lol! I wish there is a medicine for that. Para naman mabawasan ang sakit na nararamdaman ko sa aking puso tuwing nakikita kong hindi nagrereply si Victor sa akin sa mga emails ko.

Matapos kong uminom ng pain reliever ay gumaan ang pakiramdam ko, minuto ang lumipas. Kinuha ko ang bag ko sa sofa ko. Kuya must've put it there. Well, thanks to him.

Nasagutan ko naman ang assignments ko pero dahil medyo masakit pa ang ulo ko ay kalahati lang ang nasagutan ko. Siguro kokopya nalang ako kay Kamryn. Kaya lang, baka naman mali-mali na ang mga sagot nun at ako pa ang kailangang magpakopya sa kanya.

She's also part of the dean's list. Hindi kang top. At least she's a dean's lister. Kung wala lang sanang nightlife ay baka top talaga siya.

Tumunog ang cellphone ko kaya nabaling doon ang atensyon ko. Mommy. Walang pag-aalinlangan ko itong sinagot.

"Hello? Cutietootie Julia!" bati niya.

Why is she calling me? Nasa isang bubong lang kami pero tinatawagan niya ako? May bisita ba? Great, just great. Ganito kaaga?

"Stop calling me that, ma. May bisita ba?" matamlay kong sabi.

"Well, yes. Don't worry. You don't have to come down. I was just checking on you. Naligo ka na ba?" tanong niya.

"Hindi pa."

"Maligo ka na para makababa ka na rito. Be presentable!" she sternly said.

"What? Akala ko ba hindi ko na kailangang bumaba? Seriously? Mommy! May gagawin pa ako. Don't bother me. Plus, it's still quarter to five. Really? Sino ba 'yan? I never knew you could wake up this early. Where's the reste de beauté in that?"

Huminga siya ng malalim, "Their an old friend."

Tumango ako kahit na hindi naman niya iyon nakikita. Really important, huh? And is dad awake?

"I'll end the call now," aniya at pinutol ang tawag.

Sumalampak ako sa kama ko at napaisip. I wonder where is Victor? I wonder how he looks like right now? Is he successful already? Alam kong galing siya sa isang sikat at mayamang pamilya pero ang sabi niya gusto niyang maging successful nang hindi umaasa sa pamilya niya. He wants to work hard.