Bu bölümü pek sevemedim ama iyi okumalaaar!
---
"N-ne diyorsun sen? Ne-neyin bul-bulmasından bahsediyorsun?"
Sadece gülüp, gitmişti. Neydi bu çocuğun amacı ya! Egoist gerizekalı ne olacak işte.
Öğretmen sınıfa geldiği için yerime oturmuştum.
"Sen! En arkadaki kız, yenimisin?"
Daha ben ağzımı açmadan herkez cevaplamıştı bile.
"Kendini tanıt."
İşte bundan nefret ediyordum. Herkezin gözü senin üstünde falan.
"Adım Yağmur soyadım ÖZTÜRK"
Babamın işini falan söylemeyecektim tabiki.
''Yerine oturabilirsin."
Saol yani, sen söylemeseydin oturmayacaktım. Allahım ya.
''Can, sen niye yine yerinde değilsin oğlum?''
Can.. demek adı Can. Yakışıklıda yani. Aman be ne diyorum ben. Benim Demir'im var.
''An- ay pardon Hocam, arkadaş oraya oturdu diye oturdum ben buraya. Değilmi Selin?''
''Ben sanki sevgilinin yanında olmak için orda oturduğunu bilmiyorum Can. Çabuk yerine!''
''Hocam ben hiçbir hocayı dinlemem normaldede, size kıyak yapıyorum.''
Hocom bon hoçbor hocoyo donlomom normoldodo, sozo koyok yopoyorom. Salak, tipsiz, Ayı.
----
Sonunda bu günde bitmişti. Ve Salih amcanın beni almasını bekliyordum.
Eve gidip hazırlanacak, sonrada Demirle buluşacaktım.
Birden arkamdan biri kolanyalı pamuğu burnuma deydirdi.
---Can'ın ağzından---
Sonunda bulup, yakalamıştım şu kızı. Babamı öldürmek neymiş göstericem o adama.
Kızı alıp benim eve götürdüm.
Ellerini bağlayıp koltuğa yatırdıktan sonra, bende çıkıp yatağa uzandım. Yarını bekleyecektim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ADINI SEN KOY
General FictionHiçbirşeyden haberi yoktu oysa.. Herşeyini kaybetmişti. Ailesini, evini, gençliğini, geleceğim dediği çocuğu, anılarını.. Yada o öyle sanıyordu. Sırlarla dolu hayatının gerçeklerini öğreniyordu tek tek.. Öz olmadığını öğrendiği babası yüzünden ondan...
