Μόλις γύρισα στο σπίτι μου, πεταξα την τσάντα απο τους ώμους μου στον καναπέ και αποφάσισα να κάνω ενα γρήγορο ντουζ.
Αφαίρεσα κάθε ρούχο από το σώμα μου και έπειτα, μπήκα μέσα στην μπανιέρα αφήνοντας το νέρο να τρέξει επάνω μου.
Μετα απο 15 ολόκληρα λεπτά, βγηκα απο το μπάνιο και έβαλα μια απλή άσπρη μπλούζα και ενα μαυρο αθλητικο σορτσάκι.
Επιασα τα μαλλια μου σε εναν απλό κότσο και ξαπλωσα στο κρεβάτι μου, ανοίγοντας το κινητό μου.
Αμέσως συνειδητοποίησα οτι είχα 1 νεο μήνυμα.
"Ελπίζω να είσαι καλά, μικρή.
Πήρα το τηλέφωνο σου απο την Τες, μου είπε ότι δεν θα σε πείραζε. Ανυπομονω για το απόγευμα. Τα λέμε, να προσέχεις"
Ζ.
Χαμογελασα με τα όμορφα λόγια του. Του απαντησα αμέσως, επιβεβαιώνοντας πως είμαι καλά και λεγοντας πως ανυπομονω εξίσου για την συνάντησή μας. Έπειτα, τέλειωσα με ενα "και εσύ να προσέχεις", και έστειλα το μήνυμα, αφήνοντάς τον εαυτό μου να τσιριξει απο χαρά.
Ποτέ δεν περίμενα να δείξω τόσο ενδιαφέρον για ενα αγόρι. Ελπίζω να έχει καλό τέλος όλο αυτό...
--------------
Η ώρα πέρασε γρήγορα, ακούγοντας λίγη μουσική και ενημερωνοντας την μητέρα πως θα βγω εξω.
Μόλις πήγε 18:15, σηκωθηκα απο το κρεβάτι για να ετοιμαστω. Κατεληξα σε ενα κολλητό μαυρο τζίν και μία μπορντό αμανικη μπλούζα.
Φορεσα τα σταρακια μου και αποφάσισα να ισιωσω λίγο τα μαλλια μου.
Έπειτα απο μισή ωρα, ήμουν έτοιμη. Βεβαιωθηκα πως είχα κλείσει το παράθυρο του δωματίου μου και, κοιτάζοντας με στον καθρέπτη για μια ακόμη φορά, αρπαξα το κινητό και ενα 10ευρώ και έκλεισα την πόρτα πίσω μου.
Καθώς προχωρούσα, κοίταξα το ρολόι μου. Είχα 15 λεπτα μπροστά μου, οποτε αποφάσισα να πεταχτω να πάρω μια σοκολάτα και εναν καφέ για εμένα και τον Ζέιν.
Στην 'ξενάγηση μου' είχα μαθει κάποια πράγματα για αυτόν, όπως οτι λατρεύει να ζωγραφιζει και να τραγουδάει, καθώς και ότι έχει αδυναμία στον καφέ.
Αφού τέλειωσα και απο εκεί, κατευθύνθηκα προς το παρκο που θα συναντιομασταν. Αμέσως τον εντόπισα στην αλλη μεριά του δρόμου, οποτε τον φώναξα.
Γύρισε αμέσως και με κοίταξε. Φορούσε ενα σκισμένο τζιν και μια μαύρη μπλούζα, τα μαλλια του ηταν ελαφρώς ανακαταμενα, ενω τα μελί του μάτια με κάρφωσαν κατευθείαν.
