Mr. Playboy meets Ms. weirdo

Chapter 11

Third person's POV

Just like what Paul said. Dinner na nga sila ulit bumalik sa condo ni Gab.

" hi guys!" bati ng mga girls kay Gab.

"oh..hi" matipid na bati ni Gab sakanila at dumeretcho ito sa kwarto nya.

"sabi sayo magtatampo un eh!" sabi ni Sab kay Paul.

"hala kayo." sabi naman ni Troy sakanila at may kasama pang hand gestures.

Nagtaka din si Troy sa inakto ni Gab dahil okay naman sila kanina bago dumating yung iba. nag bibiruan, nagtatawanan. masaya sila. pero biglang nag iba ang mood ni gab ng dumating sila Paul.

Ilang oras nadin ang nakalipas hndi padin lumalabas si Gab sa kwarto nya kaya mejo kinakabahan nadin ang mga kaibigan niya dahil hndi nila alam ang gagawin nila. Si Troy naman relax na relax lang. Dahil alam naman niyang wala siyang ginawa na pwedeng ikagalit ni Gab.

May narecieve na text si Troy.

From: Weirdo

Anjan pa ba sila? Nagugutom na ako... :(

To: Weirdo

Yes, want to grab some food? But you need to get out of your room first. Bakit ka pa biglang pumasok?

From: Weirdo

Issshhhh.. madaya kasi sila! lumabas sila di na nga nagpaalam. Wala pang pasalubong..

To: Weirdo

Come out. Now. Tayo nalang lumabas kung yan din ang kinakatampo mo sakanila.

From: Weirdo

Are you asking me on a date playboy? HAHA

END OF CONVO

Nagulat sila ng bigalng tumayo si Troy at biglang pumunta sa kwarto ni Gab.

Lumabas si Troy na hila hila si Gab.

"Hey ! Let go of me ! " sigaw naman ni Gab

" I will never let go of you weirdo" sagot naman ni Troy. Late na nya narealize ang nasabi niya. Binigyan naman sya makahulugang ngiti ng mga kaibigan nya.

" Nagtatampo sya sainyo." Matabang nyang pahayag.

" Kasi naman nagka lovelife lang kayo lahat. Nakalimot na kayo. Lumabas kayo kanina wala manlang paalam kay Troy lang kayo nag paalam. Tapos dumating kayo wala manlang kayong dala. Di naman kayo ganyan dati. Wala nga talgang permanent sa mundong to" saad ni gab na may halong lungkot at pagkasarkastic

"hoy! Libre mo na ko ah!" Sabi ni gab while tugging Troy's shirt.

"Tara" aya ni Troy sa lahat.

"baka may lakad pa sila hayaan mo na!" sabi ni Gab at lumabas.

Sumunod naman si Troy. At naiwan ang mga kaibigan nila ng di alam kung ano ang mararamdaman sa Sinabi ni Gab. Ngayon lang nagsabi ng ganun si Gab sakanila. Hndi nila alam na may ganun na palang nararamdaman ang dalaga.

"Sab, Ali, Aiki, Mary. Kalian kayo huling lumabas nila Gab? Dba you always go out pag weekend. Madalas nyo pa nga syang pinipilit para sumama sainyo? When was the last time you went out?" tanung ni Paul.

"ow shit.. magmula nung...di ko na matandaan ung last time..." naguguluhang sabi ni Sab.

"ow.. our baby girl...masama loob nya satin...baka mamaya bumalik nanaman sya sa pagiging cold person nya...." Naiiyak na pahayag ni Ali.

Oo guilty silang lahat. Tama ang sinabi ni Gab. Magmula nagkaboyfriend at girlfriend ang mga kaibigan nya. Nakalimutan na ng mga ito ang mga lakad nila. Parang unit unit nilang tinatapon ang mga pinag samahan nila. Lalo na kung pano nila binuild ang relasyong nila kay Gab. Alam nila kung gano kaimportante sila kay Gab. Dahil pamilya na ang turing ni Gab sakanila. Bunso si Gab sa family nito palaging out of town ang parents niya dahil sa mga business trips nila at ang kapatid naman nya ay may kanya kanya ng career madalas din silang nasa ibang lugar. Naiintindihan naman ni Gab ang mga magulang at kapatid nya. Isa un sa mga dahilan kung bakit naging distant si Gab sa mga taong asa paligid nya dahil ayaw nyang maramdaman ung lungkot na nararamdaman nya pag naiiwan syang mag isa. Pero nabago un dahil kina Paul they always promise her that di nila sya iiwan kahit anung mangyari ngunit ngaun sila mismo ang sumira sa pangako yun.

Ngayon kailangan nilang bumawi sa bunso nila. Kailangan nilang makabawi sa nag iisa nilang baby girl.

Troy's POV

Dinala niya sa pinakamalapit na sushi restaurant si Gab. Ngayon lang niya nakitang malungkot ang dalaga. She still manages to smile kahit may ganun na siyang nararamdaman.

Mejo nahihirapan ang loob ni Troy dahil sa maghapon nyang kasama si Gab di manlang niya napansin na malungkot pala ito. She really know how to keep her feelings bottled up.

Umupo kami sa 4 seater table. Umupo sya sa dulong part, uupo sana ako sa tapat nya pero hinila niya ako para tumabi sakanya. Di padin sya nagsasalita nakatingin lang sya sa labas. Ako na nag order ng pagkain namin. Tinanung ko sya kung may gusto siyang kainin. Pero di sya sumagot. I hate to see her like this. Kung nalulungkot siya parang nalulungkot din ako. Habang hinihintay naming dumating ung pagkain nakasandal lang sya sa balikat ko at nakapikit. Tulog na ata to. Akala ko gutom sya.

"hey, are you asleep?"

Naramdaman ko naming umiling sya. Mejo nag slouch ako para mas maging komportable siya and I wrapped my arms around her waist and kissed her head. I don't care kahit pinagtitinginan na kami dito, di naman kami sobrang PDA. Pero dahil nadin siguro sa babaeng kasama kona sobrang head turner.

Natawa naman ako dahil parang on cue na umayos sya ng upo at dumating ung pagkain naming. We ate in silence until she spoke.

"alam mo playboy, buti ka pa di ako iniiwan... ung mga kabigan ko na may promise, promise pang nalalaman....haaaay..anyways, promises are made to be broken nga naman diba." At tuloy tuloy ng kumain.

Mejo natagalan ako sa pag respond dahil hndi ko alam kung ano ang sasabihin at kung pano ang mararamdaman ko sa sinabi nya. I somehow felt happy that she appreciates my company kahit na most of the time nag aasaran lang kami maghapon.

I held her hand and she flinched nagulat ata. "hey, I won't make any promises, but actions speaks louder than words right? I will always be here with and for you" she smiled at me ung totoo nyang smile na walang halong lungkot.

"thank you, pero wag ka masyadong chansing jan, bitawan mo ung kamay ko kumakain pa ako." Then we laughed and I let go of her hands dahil baka bigla nanaman tong magsungit pag hndi hinayaang kumain. Naglibot libot pa kami konti bago ko sya hinatid pauwi. But I made sure that she is okay before I left her. Nagulat pa nga ako. She hugged me bago sya pumasok sa building nya.

I drove home looking like an idiot smiling by myself. I am not sure if I really love Gab or what is this feeling that i have for here but  I am just sure that she is the source of my happiness.