I'm Beauty and He's My Beast... Boss?

I'm.... What?

-Christine---

After namin kumain, nag aya na akong umalis. May trabaho pa kasi ako. You know, princess poorlalu here. 3 pm ang start ng shift ko dun. Eh 2 pm na, kailangan pa naman dapat 30 minutes before your shift nandun ka na.

"We'll drop you there. Ok? Di ka malelate. Kaming bahala. We still have time."- Viel. Kasama ko ang kambal. Ayaw nila pumayag na mag commute ako. Kaya ihahatid nalang daw nila ako. Sila na ang nag insist. Umuwi na din sila Frea. Nauna na.

"Bakit kasi ayaw mo pang dun nalang sa company namin ikaw magtrabaho? Di ka pa mapapagod ng sobra. Di gaya jan na pinapahirapan ka na nga. Pinagkakaisahan pa. Tsk."-Viel.

Matagal na nila akong inaalok na dun nalang daw sa kanila magtrabaho para mabawasan ang stress at pressure na nakukuha ko, malaki pa ang sahod. Pero kahit ganun ayoko parin. Iba kasi ang iisipin ng mga tao. Baka akalain pa nila na ginagamit ko sila. Saka nahihiya din ako. Minsan kasi sila na ang nag babayad ng bill ko sa bahay. Ang tanging namana ko sa mama ko.

"Salamat nalang Viel. Ayoko sa iisipin ng ibang tao tungkol sakin. At sa inyo. Mahirap magkaroon ng issue. Minsan nakakasakit kahit di naman totoo"

Sige ako na nega. Mas iniisip ang sasabihin ng ibang tao. Eh sa lumaki kasi ako na iniiwasan ang mga mapanghusgang mamamayan ng mundo. At saka ayoko naman na masira ang mga mukha. Este mga pangalan ng mga kaibigan ko dahil sakin. Sila nalang din kasi ang meron ako.

Namatay ang mama ko 3rd high school palang ako. Bumigay ang katawan niya dahil sa tinitiis na sakit at pagod sa pagtatrabaho. In short, Kahirapan. Nung una si tita Fe ang mommy ni Frea ang nagtustus sa mga pangangailangan ko hanggang sa maka- graduate ako ng high school. Then nagsimula na akong magtrabaho para sa sarili ko. Nahihiya na kasi ako sa kanila.

Madami na akong napasukang trabaho. Unang taon palang. Nung ikalawang taon nakapasok ako sa GRF Restaurant bilang isang waitress at hanggang ngayon dun parin ako. Pero simula palang pinahirapan na ako ng mga kasamahan ko dun. Tiniis ko nalang. Wala eh. Kailangan talaga..

Ang papa ko? Aba! Malay ko kung saang lupalop na napunta. Di ko naman siya nakilala eh. Di rin sinabi sakin ni mama kung sinong talupandas yun. Wala na din akong pakialam. Bahala siya.

"Hayss. Oo na basta pag may kailangan ka. We're willing to help."-viel.

"Yea. She's right " segunda ni Vennus. Habang nagbabasa.

Tumango nalang ako sa kanila at tumahimik nalang din.

"Jan nalang ako bababa sa kanto. Lalakarin ko nalang. Malapit naman na eh." Sabi ko kina Vennus.

Gusto pa sana nila na hanggang sa tapat mismo sana ng Resto nila ako ihahatid pero tumanggi ako. Iba kasi iisipin ng mga damuho kong kasamahan dun. Lalo na yun kitchen head at yung sa counter.

Pagpasok ko sa locker room, sinalubong ako ni Aya. Nag iisang karamay ko dito.

"Tine. Pinapatawag ka pala ng manager. Ngayon na daw.. teka, may ginawa ka ba? Galit kasi si Tanda eh" umiling lang ako at nag kibit balikat.

Bakit nga ba ako pinapatawag? Wala naman akong maalala na may mali akong ginawa. Saka galit daw. Pero bakit?
Sa totoo lang, ito ang unang beses na pinatawag ako.

Lumabas ako ulit at umakyat sa ikatlong palapag. Nandun kasi ang opisina niya. Nung dumaan ako sa kusina, nakita ko ang payat na kitchen head. Nakangising hayuf. Ang saya niya ha..

*knock. Knock*

Kumatok ako at saka pumasok.
"Ma'am?" Lumingon siya sakin at sinenyasan na umupo.

"Ms. Santillana, I wanna ask you. Why did you do that?"-Mrs. Trano.

Huh? Do what?

I look at her in confused expression. Di ko alam kung anong tinutukoy niya.

"What I did?" I ask. She lend me a folder.

"Stop fooling around Ms Santillana. You used the restaurant's budget, you stole a hundred thousands. And that's the proof. It's all under your name. Shopping spree huh?!" She said pointing the folder. And I was like..

What.. The.. Hell???

I did nothing. I don't know what she's talking about. I open the folder. And read, read, read and...

PUTRAGIS!!TARAGIS!!TANGINIS!!KAINIS!!!

Bwisit. Dre. F-ck this senseless accusations. I never did this. It simply says that I stole 100,000.00 pesos. Even though, I'm not. Walang hiya talaga ang may gawa nito. Argh!!

"But ma'am, I can't do such things. I know there's just someone who wants me out. I'm already 3 years working here. Why would I do that? I can't even pay my depth and now it shows here that I used the missing money just for a shopping spree? This is unbelievable Ma'am" awhile ago, I'm confused. Now, I'm horrified. Who did this is surely atrocious.

Mrs. Trano just sigh.
"I'm sorry,.. You're Fired. I can't tolerate a did like this."

"I'm what??!! But--" she cut me off. And handed me a cheque. So bakit pa niya ako tinanong kanina kung bakit KO ginawa yun(kahit di naman talaga) kung tatanggalin lang din niya ako?? Kalokaa si Tanda.

"Here your last cheque. You may go"-Mrs. Trano.

I stormed out of her office and leave straight the restaurant. I feel like crying. And I don't want to give their satisfaction seeing me like this.

Tinignan ko ang hawak kong cheke habang naglalakad sa gilid ng kalsada. 1,050.00 pesos.  Nice. Ang galing. Yan ang perang kailangan kong tipirin hanggang makahanap ako ulit ng trabaho. Kulang pa yan sa isang bwan. Buti nalang at hindi ako nagrerent. Pero, kulang talaga yan. Mukhang gabi nalang ang kain ko nito. Hayyyysss. At least my sinahod pa ako.

Goodluck my 1,050.00 pesos. Sana makasama pa kita ng matagal tagal.

Kaya ang tema ko ngayon? Eto.
Hashtag.. FINDING NEW JOB!!!
AJA!! FIGHTING!!

--------------------