VOÇ

10 2 5
                                    

8 Aralık 2014

Tek tük yüzüme düşen yağmur damlaları ile göz yaşlarım yanağımda dans ediyorlar.
Soğuk rüzgar tenime işlediğinde Abimin uzattığı şalı alıp omuzlarımdan sarkıtıyorum. Semaya baktığımda üzerimizde olan kara bulutları görüyorum.
Onlarda bu acıyı yüreklerinde yaşıyormuş ve artık omuzlarında bu yükü kaldıramamış gibi ağlıyorlardı.
Abim elini omuzuma koydu ve beni kendine çekti. Başımı göğsüne yasladım.
Parfüm kokusu burnuma geldiğinde ağlamam şiddetlendi. Oda aynı parfümü kullanırdı.
Oda ben ağladığımda bana böyle sarılırdı.
Onu da hiç kaybetmeyeceğimi sanırdım.
Oda... od... o...
Artık yoktu.

VAR OLMAYAN ÇOCUKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin