Με Αυτον;Ουτε Καν!

Κεφαλαιο46

Ανοίγω και βλέπω την Νατάσα με την κόρη της ααα ναι ξέχασα να σας πω η Νατάσα έχει κανει ενα κοριτσάκι την Εβίτα και έχει παντρεύτη τον Καμερον τεσπα
"Νατασααααα"φωνάζω πλέον μιλάμε αγγλικά για να μην μπερδευουμε και τα παιδιά
"Ρε Εύα αλλαξες τόσο πολύ"λέει από πίσω μου εμφανιζεται η Δέσποινα οπου τις έχει απίστευτη αδυναμία
"Θειαααα"φωνάζει και τρέχει στην αγκαλιά της απο πίσω από την Νατάσα ξεπροβάλλει ο Καμερον με την Εβίτα έχω να την δω κάτι χρόνια την Εβίτα και έχει μεγαλωση πόλι θα είναι κάπου 10χρονον
"Εβίτα έλα δω"τις λέω και έρχεται στην αγκαλιά μου
"Ο θείος που είναι"με ρωτάει
"Πανω με την Αγάπη και την Ευτυχία πάρε τον Μανώλη και πηγενετε και εσείς"λέω και τρέχει να πάρει τον Μανώλη να πάνε πανω
"Δέσποινα πήγενε και εσύ πανω και πες στον μπαμπα να κατευει με την Αγάπη και την Ευτυχία"της λέω και αυτή γνεφη και φεύγει
"Τι λέει ρε παιδιά εδώ στην πόρτα θα την βγάλουμε"ρωτάει ο Καμερον και σκαμε στα γέλια
"Άντε πηγενετε στο σαλόνι εγώ πάω να σας φέρω καφέ σε λίγο θα κατευει και ο Αρης"λέω και πάω να τους βάλω καφέ ξαφνικα δύο χέρια τυλίγονται στην μέση μου γυριζω και βλέπω τον Αρη
"Τα μικρά"του λέω και τον φιλαω πεταχτά
"Στην αδερφή σσ"λέει και χαμογελάει και φεύγει εγώ περνώ τους καφέδες και πάω μέσα εκεί που εχω φτασει μου ήρθε μια ζαλάδα και μέρα όλα μαύρα

Μεριά Αρης

Εκεί που ήρθε η Εύα και έφερε τους καφέδες ξαφνικα λιποθύμησε πήγα τρεχωντας δίπλα της και την πήρα αγκαλιά και την πήγα στο νοσοκομειο.
Είμαι εδώ και μια ωρα είμαι εξω απο το δωμάτιο της και καμια απάντηση βγενει ο γιατρός και έρχεται προς την μεριά μου.
"Είστε εδώ για την Ευαγγέλια Γεωργίου"ρωτάει
"Ναι πείτε μου είναι καλά"ρωταω
"Δυστυχώς όχι σας έχω κακά νέα δυστυχώς η δεσποινης πάσχει απο καρκίνο στον πνεύμονα και αυτή η ξαφνική ζάλη και η λιποθυμία της δημιουργήθηκε λογο του χαμηλού αιματοκρίτη"λέει και νιώθω την γη να χάνετε κάτω απο τα πόδια μου όχι δεν μπορεί
"Ε..ε......υχα...ριστο"λέω τραβληζοντας να δω τώρα πως θα της τον πω και το κυριότερο πως θα το αναφέρω στα παιδιά και ηδηκα στην Δέσποινα και την Αγάπη που της έχουν αδυναμία.
Είμαι σε μια γαμημενη καρέκλα και κλαίω την μύρα μου όπως λένε γιατί όλα σε εμας γιατί. Ξαφνικα ένας γιατρος έρχεται πάλι προς το μέρος μου
"Για την Γεωργίου είστε εδώ"ρωτάει
"Ναι"λέω
"Συγνώμη αν σας συνχησε πριν ο άλλος γιατρός αλλά η δεσποινίς δεν εχεις τίποτα απλός η ζάλη της και η λιποθυμία προήλθε απο την εγκυμοσύνη"λέει εγώ τον κοιταω σαν χάνος
"Τι εννοείται"ρωταω
"Η κύρια Ευαγγέλια δεν έχει απόλυτος τίποτα απλός ο προηγούμενος γιατρός έκανε λάθος με τα χαρτιά είναι μια χαρά και είναι έγκυος 3εβδομαδων"λέει εγώ με ενα χαμόγελο έως τα αυτιά το κοιταω καλά καλά
"Να πάω να την δω"ρωταω
"Ναι πηγενετε"λέει μπενω μέσα στο δωμάτιο και την βλέπω να με κοιτάει χαρούμενη
"Το εμαθες"ρωταω
"Ναι θα αποκτήσουμε άλλο ενα κουτσουβελο και το τελευταιο δεν αντεχο τοσα παιδιά φαντάζεσαι να είναι δίδυμα αχχ Παναγία μου"λέει και σκαμε στα γέλια. Μετα πήγαμε σπίτι και καθησαμε να φάμε
"Θέλω να πω κάτι"λέω και σηκωνομε απο το τραπέζι
".............

Γειααα σας έβαλα ναιπ λοιπον θέλω γνωμε.

Θα γίνει μια αλλαγή το τέλος της ιστοριας μου δεν θα είναι στεναχωρω θα είναι χαρούμενο

Επίσης η ιστορία μου κοντευει να τελειώσει και είναι ιδιερερα χαρούμενη γιατί μπορεί να μην έχω πόλους αναγνώστες αλλά και με αυτους που έχω είμαι ικανοποιημένη.

Ευχαριστώ τους αναγνώστες που με υποστήριζαν απο την αρχή τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο