🌸
Merhaba, uzun zaman oldu hikayemi yazmayalı. Bir çoğu zaman içime sinmediği için yaz sil yaptım ama baktım böyle ilerleyemiyorum. Defalarca kez yazmama rağmen şu an elimde birkaç satırdan başka bir şey yok. Anladım ki adım atmadığımdan. Bu yüzden adım atmaya karar verdim. Yazdığım satırları gece çökmeden burada paylaşacağım, ve bu yolda benimle ilerlemenizi istesem ilerler misiniz?
Yeniden düzenlenme tarihi:
22.04.2022🌸
Okuduğunuz tarihi bırakmanız beni çok mutlu eder.
✶✶✶✶✶✶
Karanlık.
"Uyan!"
Sadece karanlık.
"Uyan!"
Sadece karanlığı görebiliyorum. Bir kaç ses duydum ama anlayamadım. Farklı dilde bir konuşmaydı. Ne kadar farklı bir dil olsa da tanıdık geliyordu. Gözlerimi açmaya çalıştım ama bir türlü açamadım. Üzerimde hareket etmemi engelleyen bir yük var gibiydi. . Zorlukla gözlerimi açtım ama gözlerimi açık tutmak çok zordu. Etrafımı incelemeye başladım
Karşımda birini gördüm başı öne eğik elleri arkasında ağaca bağlıydı. Kendimde değildim ve bu rüya gibi geliyordu. Burada olan kişinin sadece o olmadığını fark ettim. Bir kaç kişi daha vardı. Aynı şekilde onlarda ağaca bağlanmıştı. Ben de aynı durumdaydım. Ellerim arkamdan ağaca bağlanmıştım. Ve yerde gördüğüm karın üstünde garip kırmızı renkle çizilmiş bir sembol vardı.
Bu sembolü biliyordum ama adı aklıma gelmiyordu
Altı köşeli yıldızdı. Her köşesi birini gösteriyordu. Anlamıyordum bu olanları. Bunun bir rüya olduğunu düşünmüştüm ama değil. Gerçekti şu an olanlar. Derin bir nefes almak için gökyüzüne baktım. Gördüğüm Gökyüzü şaşırmama sebep oldu. Gökyüzü puslu gecesinde ay kan rengine bürünmüş, yıldızlar yerdeki şekillerle aynı şekilde hizalanmış Ayı çevrelemişti. İçime doğan tek his felaket olacağıydı. Bizim burada olmamız, hareket edemiyor oluşumuz, yeryüzünde ve gökyüzünde ki garipliklerin başka bir açıklaması olamazdı.
Yüzleri gözükmeyen siyah pelerinli altı kişinin bize doğru gelmesi ile onları izledim. Her biri arkamıza geçti. Arkama geçen kişiyi göremiyordum ama gördüğüm kişilerin ellerini kaldırıp önündekilere değmeyecek şekilde uzatıp dudaklarını araladılar ki gözlerimi daha fazla açık tutamadım. Zihnimde yankılanan ses beni uyandırmaya çalışıyordu ama gözlerim daha fazla direnemedi.
"Uyan Büge!"
"Uyan!"
Son duyduğum beni uyandırmaya çalışan baskın çıkan bir kadın sesiydi.
Gözlerim kapandı. Bilincimi kaybetmeye başlıyordum. Artık düşüncelerime bile hükmedemiyordum. Burada olacaklar bizim sonumuzu getirecekti. Hissediyorum.
Gerisi ise derin bir sessizlikti.
___
Wattpad'e "AKDORA" isimli ilk kurgudur.
Tüm hakları bana aittir.
Çalıntı ve ya kopyalama durumunda yasal işlem başlatılacaktır.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AKDORA
Fantasía___ Büyüleyiciydi. Karşımdaki manzara o kadar güzel ki etkilenmemek elde değil. Bir de bu manzarayı resmetmek benim için daha özel . Küçük kayalıklar suyun çevresini sarmış kapana kıstırmıştı. Küçük bir göl olmasına rağmen ortada sanki bir kara de...
