Naglakad si mara patungo sa kanilang tahanan at tuloy parin ang pagluha nya kaya't sa bawat tao na nakakasalubong nya ay tinitig nan sya nito.
Nang nakauwi sya sabahay nila ay tuloy parin ang pag hahagolgol nya sa kwarto at nag aalala na ang kanyang mga magulang. At sa di inaasahan ay nalaglag ang batang nasa sinapupunan nya marami ang nakasaksi at dinala sya sa pagamutan.
At ng nakauwi na sya ay nagmokmok lamang sya sa kwarto dahil pag lumabas sya ng bahay ay pagtitinginan lamang sya.
Sumapit ang gabi at napagdesisyonan nya na pumuntan sa bundok ng rawin.
Dahan dahan syang lumabas ng bahay para di magising ang kanyang mga magulang at pag labas nya ng bahay ay may nakasalubung sya mga tao at tinititigan sya at sa bawat may makasalubong syang mga tao ay natititig sa kanya at nakakaramdam sya ng pagkabalisa.
At ng makapunta sya sa tuktuk ng bundok ay nakita nya ang puno ng awin at umupo sya rito naalala nya lahat ng masayang nagyari sa buhay nya na kasama si adolfo at napag tanto nya di pa pala sya sinabihan ni adolfo na mahal nya ang dalaga.
Sya lamang ang nag sasabi na minahal sya ni adolfo at naalala naman nya ang mga tingin ng mga tao sakanya kaya't nainis sya tumayo sya at tumingin sa kalangitan na madilim at isinigaw ang katagang
"Simula ngayon gusto ko na di na nila ako matititigan at masaaaktan"
Bigla naman syang nagliwanag kasabay ang puno ng awin at lumutang sya at kapantay na nya ang mga ulap.
Narinig ng dyosa ang nais nya kaya naman ginawa syang araw. Ang dyosa ay nakatira sa puno ng awin. Kaya simula noon ay nagkaroon ng ng araw na di nila kaylan man matititigan.
Wakas..........
