Mangotje's Short Stories

geweldige trouwdag

Ik ben louis en ik ben op dit moment de gelukkigste man van de wereld. Ik zie op dit moment mijn beeldschone bruid, Ndidi, langzaam naar mij toe schrijden en haar elegante witte jurk achter haar uitwaaieren.

Ik sta namelijk op het punt om te trouwen als je dat nog niet doorhad.  Terwijl ze nog steeds door het gangpad wandeld en iedereen in de kerk haar aanstaard lijkt ze alleen nog maar naar mij te kijken. Dat was misschien niet zo slim want wanneer ze bijna aan het altaar is struikeld ze en valt op haar gezicht.

Iedereen in de kerk zucht.  Dit is niet de eerste keer dat ze Ndidi zien vallen op een belangrijk moment. Mijn prachtige maar klunzige bruid krabbeld snel recht en komt bij op het podium voor het altaar staan.

De priester begint zijn speech over hoe het huwelijk mensen verbind en dit een grote stap is in het leven van twee mensen etc. Wanneer het eindelijk tijd is voor de geloften vraagt de priester: "Wil jij Louis van Steenenberg, Ndidi Guldeg, als je wettige echtgenoote? Om te hebben en te houden, in ziekte en gezondheid, in rijkdom en armoe, in schaamte en trots, tot de dood jullie scheid?" "ja ik wil." breng ik trots uit.

Daarna spreekt de priester weer: "Wil jij Ndidi Guldeg, Louis van Steenenberg, als je wettige echtgenoot? Om te hebben en te houden, in ziekte en gezondheid, in rijkdom en armoe, in schaamte en trots, tot de dood jullie scheid?" "ja ik wil." fluistert ze net luid genoeg zodat ik en de priester het kunnen horen.

"Dan mogen jullie nu de ringen uitwisselen." mijn neefje komt naar voren met het saffierblauwe kussen met twee zilveren ringen erop. Ik neem de smalle en gedetailleerd ring die eruit ziet alsof er een roos om je vinger zit.

Net op het moment dat ik de ring om de vinger van mijn vrouw wil schuiven nies ik en ik laat de ring vallen. "Ow styx!" roep ik en iedereen begint te lachen.  Zelf gniffel ik ook een beetje. Ik buig voorover om het juweel op te rapen en hoor een scheurend geluid achter mij, dat samengaat met een lichte bries langs mijn achterste.

Iedereen begint nog harder te lachen en ik zeg: "Ik wist dat ik deze broek niet zo klein had moeten kopen." plotseling begin ik super hard te lachen en ik kan niet meer stoppen.  Ik lach zo hard dat ik de controle over mijn blaas verlies en...  Plotseling is de hele voorkant van mijn broek nat. Het schaamrood klimt naar mijn kaken en ik excuseer mezelf.

Mijn getuige volgt me en bied me een nieuwe broek aan. Ik keer terug met de geleende broek en sta nu dus voor het altaar in een jeansbroek. Plotseling spreekt Ndidi's broer: "Hey zusje, weet je wel zeker dat je met zo een kluns wilt trouwen? Hij zou je nog laten vallen als hij je de drempel over draagt." "Wel dat boeit mij nu eens echt niet.  Ik houd van hem en daarmee basta!"
Daarmee wordt Ndidi's broer de mond gesnoerd door zijn zus.

De rest van mijn trouwdag ging zonder problemen voorbij, buiten dat ik nog een paar keer over mijn eigen voeten struikelde tijdens het dansen.

Al bij al was het Een geweldige trouwdag.