ΑΓΓΕΛΙΚΉ ΠΝΟΉ

Κεφάλαιο 14ο

Λίζα

"Λοιπόν Λίζα είχες δίκαιο, κάποιος έχει κάνει το ξόρκι πάνω σού!"
Άκουσα την Βίβιαν να λέει και αμέσως το βλέμμα μου καρφώθηκε στου Μάικλ,έβλεπα την οργή να μαυρίζει την ψυχή του και τα άλλοτε σμαραγδένια μάτια του τώρα είχαν το χρώμα της σκοτεινής φουρτουνιασμένης θάλασσας.
Άφησα ανοιχτό το μυαλό μου παρακαλώντας τον να ηρεμήσει για χάρη μου.
Άρχισε να παίρνει βαθιές ανάσες και όταν είδα πως ηρέμησε απευθύνθηκα στην Βίβιαν.
"Μπορείς να το αναιρέσεις;"
Την ρώτησα ενώ πήγαινα κοντά τής.
"Μπορώ αλλά το θέμα είναι ότι το ξόρκι είναι δεμένο και με τον Μάικλ,θα είναι επίπονο και για τους δύο σάς και θα είναι πολύ δύσκολο,θα πρέπει σε όλη την διάρκεια τα χέρια σάς να είναι ενωμένα αν σπάσετε το κράτημα αμέσως θα ακυρωθεί όλη η διαδικασία και έχουμε μόνο μια ευκαιρία,θα πάρω αρκετό από το αίμα σάς και θα ξαπλώσετε πάνω στο τραπέζι θα ρίξω ανάμεσα σας το αίμα,όλα τα υπόλοιπα είναι δική μου δουλειά εσείς απλά θα πρέπει να φροντίσετε να μην αφήσετε τα χέρια σάς!"
"Και γιατί θα είναι τόσο δύσκολο αυτό;"
Ρώτησε ο Μάικλ περίεργος.
"Γιατί ο πόνος που θα νιώθετε θα είναι πολύ μεγάλος θα πρέπει να αντέξετε για αρκετή ώρα."
"Εντάξει ας το κάνουμε!"
Είπε ο Μάικλ αμέσως.
Όμως εμένα κάτι με έτρωγε,ο πατέρας μου είναι κακός και με θέλει νεκρή,όχι όμως πριν του δώσω το αίμα μού.
Είμαι σχεδόν σίγουρη πώς κάποιος άλλος είναι πίσω από όλα αυτά!
"Βίβιαν μπορείς με κάποιον τρόπο να μάθεις ποιός φταίει για αυτό;"
Ρώτησα κοφτά ενώ ο Μάικλ με κοίταξε παραξενεμένος.
"Είναι εύκολο να βρώ την μάγισσα που..."
"Δεν θέλω να βρω ποιός εκτέλεσε το ξόρκι,θέλω να μάθω ποιός έδωσε εντολή να εκτελεστεί!"
Την διέκοψα απότομα.
"Θα κρατήσω λίγο απ'το αίμα σού πρίν σπάσω το ξόρκι και θα κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν,είναι δύσκολο και απαιτεί αρκετή ενέργεια και δύναμη από μέρος μου όμως νομίζω πώς θα τα καταφέρω,θα είναι κάτι σαν όραμα του παρελθόντος!"
Πήγα αμέσως στην κουζίνα και πήρα ένα γυάλινο μπουκαλάκι από αυτά πού αποθηκεύουμε το αίμα που πίνω,γύρισα στο σαλόνι και στάθηκα μπροστά τούς,δάγκωσα τον καρπό μού και άφησα το αίμα μου να τρέξει μέσα στο μπουκάλι,μόλις γέμισε το έκλεισα και το έδωσα στην Βίβιαν.
"Εντάξει ξαπλώστε στο τραπέζι!"
Κάναμε ότι μας είπε,έβγαλε από μία τσάντα ένα μαχαίρι και έκοψε πρώτα τον δικό μού καρπό ακουμπώντας το χέρι μου στο τραπέζι για να τρέξει πάνω το αίμα μού,έκανε την ίδια διαδικασία με τον Μάικλ αφήνοντας το αίμα μάς να ενωθεί,ακούμπησε το μαχαίρι στη μέση και είπε ενα μικρό ξόρκι ενώ τα μάτια τής είχαν πάρει ένα περίεργο γκρίζο χρώμα.
"Πιαστείτε!"
Μας είπε και αμέσως υπακούσαμε,άρχισε να λέει κάποια λόγια μα δεν τα καταλάβαινα,σιγά-σιγά ένιωσα το χέρι μού να μουδιάζει και σύντομα άρχισα να νιώθω ένα έντονο κάψιμο,κοίταξα τα χέρια μας και είδα πως το αίμα μάς δημιουργούσε μια διαδρομή προς τα χέρια μάς που ήταν λίγο πιο πάνω ενώ η λίμνη που είχε δημιουργήσει το αίμα μάς είχε τυλιχτεί απο μπλε φλόγες ένιωσα να καίγομαι,πρώτα στο χέρι και αμέσως μετά σε ολόκληρο το σώμα μου ένα ουρλιαχτό μου ξέφυγε και ακολούθησαν πολλά άλλα,άκουγα τον Μάικλ να ανασαίνει βαριά σε μία προσπάθεια να μην ουρλιάξει.
Αυτόματα θέλησα να τραβήξω το χέρι μού όμως ο Μάικλ αμέσως μου το έσφιξε,άκουγα τον εαυτό μου να ουρλιάζει και δεν αναγνώριζα την φωνή μου.
Ένα βογγητό ξέφυγε απ'τον Μάικλ και κατάλαβα πώς πάλευε πολύ για να μην φωνάξει.
Προσπαθούσα απεγνωσμένα να ξεφύγω απ'το κράτημα τού και ένιωθα πώς ο πόνος θα με σκότωνε.
"Κοίταξε με!"
Φώναξε ο Μάικλ μα εγώ τον αγνόησα.
"Κοίταξε με μωρό μού,μόνο εμένα κοίτα!"
Είπε δυνατά και γύρισα το κεφάλι μου προς το μέρος τού,το βλέμμα μου ήταν θολό,δεν είχα καταλάβει ότι έκλαιγα,με λίγη προσπάθεια κατάφερα να διακρίνω το πρόσωπο του,τα μάγουλα του ήταν γεμάτα δάκρυα και τα μάτια του ήταν πιο πράσινα από ποτέ.
"Μην φοβάσαι μωρό μού,μην κλαις,σε λίγο όλα θα τελειώσουν"
Μου είπε ήρεμα και ένιωσα σιγά-σιγά τον πόνο να υποχωρεί,άρχισα να αναπνέω βαθιά για να ηρεμήσω τους χτύπους της καρδιάς μού.
"Εντάξει μπορείτε να σηκωθείτε!"
Είπε η Βίβιαν γλυκά και παρατήρησα πώς ήταν και εκείνη δακρυσμένη.
"Είσαι σίγουρη πως λειτούργησε;"
Ρώτησε ο Άλεξ που τόση ώρα δεν μίλησε καθόλου.
"Ναι απόλυτα και μην με αμφισβητείς!"
Του είπε εκνευρισμένη η Βίβιαν.
"Παιδιά ηρεμήστε! Βίβιαν θα κάνεις το ξόρκι για να μάθουμε ποιός φταίει για όλο αυτό;"
Την ρώτησα όσο πιο ήρεμα μπορούσα αν και ήταν αρκετά δύσκολο γιατί το σώμα μου ήταν ακόμα μουδιασμένο.
"Οχι βέβαια!"
Φωναξε ο Άλεξ ενώ με κοιτούσε θυμωμένος.
Πρίν προλάβω να απαντήσω ο Μάικλ μπήκε μπροστά μού κοιτώντας τον Άλεξ εξαγριωμένος.
"Άλεξ άλλη μία φορά να τής φωνάξεις θα σε τσακίσω"
Είπε ενώ έσφιγγε τα δόντια.
"Δεν καταλαβαίνεις, η Βίβιαν ξόδεψε ήδη πολύ ενέργεια, το ξόρκι που μόλις έκανε είναι πολύ δύσκολο,αν κάνει κι'άλλο ξόρκι μπορεί μέχρι και να πεθάνει!"
"Θα το κάνω!"
Τον διέκοψε η Βίβιαν.
"Βίβιαν δεν χρειάζεται να γίνει τώρα,μπορούμε να περιμένουμε!"
Της είπα ενώ εκείνη καθάρισε το αίμα απ'το τραπέζι.
Άνοιξε το μπουκαλάκι με το αίμα μού και ήπιε μια γουλιά.
"Δεν θα πάθω τίποτα!"
Είπε αποφασισμένη και άδειασε το υπόλοιπο αίμα σε ένα ασημένιο δισκοπότηρο με περίεργα σύμβολα,που το έβγαλε απο μία τσάντα.
Άρχισε να λέει κάποια λόγια ενώ είχε το χέρι ανοιχτό πάνω απ'το δισκοπότηρο,μέσα σε δευτερόλεπτα άρχισε να φυσάει δυνατά και τα μάτια της έγιναν κατάμαυρα.
Είδα τα πόδια της να λυγίζουν και αμέσως βρέθηκα δίπλα τής τυλίγοντας τα χέρια μου γύρω τής,τα μάτια της ήταν ανοιχτά όμως φαινόταν πώς δεν επικοινωνούσε με το περιβάλλον γύρω τής.
Την ξάπλωσα στον καναπέ και άρχισε να ψιθυρίζει όμως ήταν σαν να μην ήταν η ίδια.
Ξαφνικά άρχισε να τρέμει ολόκληρη και έτρεχε αίμα από την μύτη τής.
Πήγα κοντά της και άγγιξα το πρόσωπο τής,τότε το σώμα τής σηκώθηκε στον αέρα και έπεσε ξανά κάτω με δύναμη.
Πήρε μία βαθιά ανάσα και ενώ νόμιζα πώς είχε τελειώσει άρχισε να ματώνει πάλι,αυτή τη φορά όμως ούρλιαζε και όλο της το σώμα είχε σπασμούς.
"Πρέπει να την ξυπνήσεις!"
Μού φώναξε ο Άλεξ ενώ ταυτόχρονα πήγε κοντά τής.
"Κάνε κάτι!"
Φώναξε και πάλι ενώ προσπαθούσε να την κρατήσει σταθερή.
"Δεν ξέρω τι να κάνω,λυπάμαι!"
Του είπα ενώ έσκυψα το κεφάλι μου,άρχισε να μου φωνάζει μα εγώ είχα χαθεί,οργή γέμιζε όλο το κορμί μου και όλα τα έβλεπα θολά.
Ο Μάικλ πλησίασε τον Άλεξ έτοιμος για καυγά και εγώ απλά προσπαθούσα να συγκεντρωθώ για να μην κάνω κακό σε κανέναν τούς.
"Σου είπα να μην της φωνάζεις!"
Είπε ο Μάικλ μέσα απ'τα δόντια του.
Ξαφνικά ένιωσα πώς αν δεν έκανα κάτι θα εκραγώ έκανα ένα βήμα μπροστά και κούνησα τα χέρια μου,ταυτόχρονα τούς πέταξα και τούς δύο μακρυά της και πλησίασα έσκυψα από πάνω τής και τα χείλη μου άγγιξαν απαλά τα δικά τής και άφησα την πνοή μού να εισχωρήσει μέσα της.
Ένα άσπρο φώς μάς τύλιξε και τις δύο και αμέσως πετάχτηκε πάνω παίρνοντας βαθιές αναπνοές.
Με κοίταξε έντρομη ενώ δάκρυα έτρεχαν απ'τα μάτια τής.
"Άγγελοι!"
Ήταν το τελευταίο που είπε πριν χάσει και πάλι τις αισθήσεις τής.