ΑΓΓΕΛΙΚΉ ΠΝΟΉ

Κεφάλαιο 20ο

Πίτερ

Έπρεπε να περιμένω τέτοια αντίδραση απ'την Λίζα,είναι λογικό να μην με εμπιστεύεται,είναι ο νόμος των βρικολάκων πώς αν ένας δημιουργός είναι σατανικός θα είναι και το δημιούργημα τού.
Και όντως έτσι είναι,όμως αρκετά χρόνια μετά την δημιουργία του Γκρεγκ άρχισα να βλέπω τα πράγματα διαφορετικά,έβλεπα τον πόνο των ανθρώπων όταν έπινα το αίμα τούς,έβλεπα τον πόνο στο βλέμμα τον άλλων πλασμάτων που κατέληγαν θύματα μού.
Άλλαξα!
Αργά αλλά σταθερά σταμάτησα να πίνω αίμα ανθρώπων και τώρα πίνω μόνο ζώων.
Έπαψα να ζώ είς βάρος των άλλων.
Δεν μου άρεσε να σκοτώνω,αλλά ο Γκρεγκ είχε ξεφύγει,κατέστρεψε ολόκληρα χωριά,σκορπούσε πτώματα και θάνατο παντού και το κερασάκι στην τούρτα ήταν η μανία να αποκτήσει κι'άλλη δύναμη πίνοντας το αίμα τής ίδιας του τής κόρης.
Όμως η Λίζα δεν είναι χαζή,παρακολουθούσα από μακρυά τα γεγονότα,έχει καταλάβει πώς τα μηνύματα που άφηνε ο Γκρεγκ ήταν ένας ψυχολογικός πόλεμος,και απλά αποφάσισε να τον αγνοήσει.
Το κυριότερο είναι πώς αυτή η κοπέλα φαίνεται να έχει από παντού εχθρούς,την κυνηγάνε οι άγγελοι.
Έμαθα από ένα πολύ έμπιστο άτομο ότι την κυνηγάνε γιατί την θεωρούν επικίνδυνη.
Δεν υπάρχει τίποτα το επικίνδυνο πάνω τής,έχει απόλυτο αυτοέλεγχο και των δύο πλευρών τής.
Μα δεν θα την νικήσουν οι εχθροί τής γιατί έχει κάτι πού αυτοί δεν έχουν.
Είχε τούς φίλους τής,έχει τον Μάικλ που την λατρεύει και απο εδώ και πέρα θα έχει και εμένα.
Θα μπορούσα χρόνια πρίν να σκοτώσω τον Γκρεγκ όμως όσο ήμουν κακός δεν με ενδιέφερε τι γινόταν γύρω μού.
Τώρα που με ενδιαφέρει δεν μπορώ να τον αντιμετωπίσω,είμαι δυνατότερος αλλά έχει πολλές μάγισσες δίπλα τού και έχει κάνει πολλά ξόρκια προστασίας εναντίων μού.
Ξέρει πώς χωρίς ξόρκια δεν έχει καμία ελπίδα να με νικήσει.
Πρίν χρόνια αποφάσισα πώς πρέπει να παρατηρώ τα πάντα αλλά να μην με παρατηρεί κανένας,έτσι εξαφανίστηκα,χάθηκα από προσώπου γης και έβλεπα τα πάντα κάνοντας υπομονή μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή.
Είδα και άκουσα πράγματα που θα θέλει σίγουρα να τα μάθει η Λίζα.
Την παρατηρώ τόση ώρα και βλέπω ένα πλάσμα γεμάτο οργή.
Αλλά ένα πλάσμα ικανό να αγαπήσει,να συγχωρήσει και να προστατέψει χωρίς δεύτερη σκέψη.
Όμορφη,με μία ομορφιά ξεχωριστή,σπάνια.
Σωστός άγγελος.
Ο Μάικλ εξακολουθεί να έχει τα χέρια τού τυλιγμένα γύρω απ'την μέση τής για να την εμποδίσει να μού επιτεθεί.
Οι άλλοι δύο ο βρυκόλακας και η μάγισσα με κοιτάνε έτοιμοι να επέμβουν ανά πάσα στιγμή.
"Θα σάς εξηγήσω τα πάντα,αρκεί να με αφήσετε!"
Είπα βιαστικά και ο Μάικλ έγνεψε.
Τούς εξιστόρησα τα πάντα και κατά τη διάρκεια τής αφήγησης μου έβλεπα τις εκφράσεις τούς να αλλάζουν.
"Δηλαδή άλλαξες;"
Είπε η Λίζα ειρωνικά μόλις τελείωσα και τής έγνεψα καταφατικά.
"Δεν σε πιστεύω"
Φώναξε όμως η φωνή τού Μάικλ την διέκοψε.
"Λέει αλήθεια!"
Είπε ο Μάικλ και η Λίζα τον κοίταξε έκπληκτη.
"Πώς μπορείς να είσαι τόσο σίγουρος;"
Αυτή τη φορά η μάγισσα πήρε το λόγο.
"Οι άγγελοι έχουν διαίσθηση Λίζα,αν ο Μάικλ νιώθει πώς ο Πίτερ λέει αλήθεια τότε τον πιστεύω."
Η Λίζα ξεφύσηξε και έκατσε απότομα σε μία καρέκλα.
"Ένταξη,να δώ πόσοι ακόμα θα χωρέσουν σε αυτό το σπίτι!"
Είπε βαριεστημένα και εγώ άρχισα να γελάω.
"Εγώ πάντως μία χαρά βολεύτηκα στο γυμναστήριο."
Ο καναπές εκεί είναι πολύ πιο βολικός απο τού σαλονιού.
"Α έχει βολευτεί κιόλας"
"Έλα ρε μωρό μου,δεν πειράζει,αφού θέλει να βοηθήσει είναι ευπρόσδεκτος"
Έγνεψε και μπήκε στην αγκαλιά τού.
Τόσα χρόνια που απλά παρατηρώ τα γεγονότα γύρω μου έμαθα να διακρίνω τα συναισθήματα των άλλων μόνο κοιτώντας τα μάτια.
Έβλεπα θλίψη στα μάτια τής,πονούσε για κάτι,κάτι που εμένα μου ξέφυγε,κάτι που δεν παρατήρησα.
"Τι σου συνέβη;"
Ρώτησα και την πλησίασα αργά,με κοίταξε με απορία.
"Γιατί είσαι τόσο θλιμμένη; Γιατί πονάς;"
Την ρώτησα και το βλέμμα τής άλλαξε,έγινε σκληρό.
"Ένας άγγελος σκότωσε την μαμά μού!"
Είπε με απέχθεια και ένιωσα την οργή που ένιωσε,ήθελε εκδίκηση αλλά αυτό που δεν ήξερε είναι ότι ετοιμάζεται να ρίξει όλη την οργή τής σε λάθος κατεύθυνση.
Άλλος ευθύνεται για τον πόνο τής είμαι σίγουρος γι'αυτό.
"Τι σκέφτεσαι;"
Με ρώτησε η Λίζα πού κατάλαβε ότι κάτι παραπάνω ήξερα.
"Θα πάω μία βόλτα,Δεν θα αργήσω!"
Είπα και πρίν προλάβουν να με εμποδίσουν έφυγα.
Ήξερα πού ήταν ο Γκρεγκ όμως είναι σχεδόν απίθανο να μπούμε μέσα,εγώ έχω μάθει να κινούμε σαν φάντασμα.
Πλησίασα το εγκαταλελειμμένο κτήριο και έκανα τον γύρω ώσπου βρήκα ένα ανοιχτό παράθυρο,σκαρφάλωσα και πήδηξα μέσα,το εσωτερικό του κτηρίου ήταν σαν παλάτι,καμία σχέση με το έξω.
Κατέβηκα γρήγορα και αθόρυβα στο υπόγειο όπου βρισκόταν το γραφείο τού.
Άρχισα να ψάχνω ότι χαρτιά είχε στο γραφείο αλλά δεν βρήκα τίποτα,άκουσα βήματα απ'τον διάδρομο και χωρίς να το σκεφτώ άρπαξα το λάπτοπ τού και κρύφτηκα πίσω απ'την πόρτα.
Η πόρτα άνοιξε και ο Γκρεγκ μπήκε μέσα,έφυγα αθόρυβα όσο εκείνος ήταν γυρισμένος.
Έφυγα απ'το κτήριο και όσο πιο γρήγορα μπορούσα επέστρεψα στο σπίτι του Μάικλ.
Μπήκα μέσα και τούς βρήκα να με περιμένουν στο σαλόνι.
"Ποιός από εσάς ξέρει να το δουλεύει αυτό το πράγμα;"
Ρώτησα και έδειξα το λάπτοπ,πότε δεν ασχολήθηκα με την τεχνολογία,η αλήθεια είναι πώς όταν κρύβεσαι για πάνω από εκατό χρόνια το τελευταίο που σε νοιάζει είναι το λάπτοπ.
Η μάγισσα σηκώθηκε απ'τον καναπέ απότομα και μου το άρπαξε απ'το χέρι.
"Ειδικότητα μού,αρχαίε!"
"Μπα;Έχει και χιούμορ η μάγισσα!"
Είπα ειρωνικά και απλά πήγα στο γυμναστήριο να ξεκουραστώ λίγο.
Πρίν ανοίξω την πόρτα του <<δωματίου>> μού ένα χέρι με σταμάτησε.
"Τι περιέχει αυτό το λάπτοπ;
Γιατί τόσος κόπος;"
Η Λίζα φαινόταν μπερδεμένη,δεν είχα το δικαίωμα να τής το κρύβω.
"Πιστεύω ότι εκεί μέσα υπάρχουν αποδείξεις για την συμμαχία τού Γκρεγκ με τούς αγγέλους!"
Η έκπληξη στο πρόσωπο τής ήταν ολοφάνερη.
"Δεν έχει όρια αυτός ο άνθρωπος;"
Άρχισε να κλαίει και την αγκάλιασα.
"Σού υπόσχομαι πως από εδώ και πέρα θα είμαι δίπλα σού"
Και θα κρατούσα αυτήν την υπόσχεση ακόμα και αν έπρεπε να πεθάνω.