ΑΓΓΕΛΙΚΉ ΠΝΟΉ

Κεφάλαιο 25ο

"Με λένε Νουριέλ και είμαι εδώ για να εκδικηθώ!"
Είπε χωρίς να αλλάξει καθόλου η έκφραση του προσώπου τού.
"Τότε είσαι εδώ για λάθος λόγο!"
Ακούστηκε η φωνή τού Πίτερ πού στάθηκε δίπλα μού.
Ο Νουριέλ τον κοίταξε με απορία και ο Πίτερ κούνησε το κεφάλι τού απογοητευμένος.
Στάθηκε στο κέντρο τής αίθουσας και μάς κοίταξε όλους έντονα.
"Πρέπει να καταλάβετε ότι εδώ δεν ήρθαμε για εκδίκηση,Λίζα πονάς για τον χαμό τής μητέρας σού,Μάικλ πονάς για τον χαμό τής αδερφής σου και εσύ Νουριέλ πονάς για τον χαμό τής αγαπημένης σού όμως δεν ήρθαμε εδώ για να σκοτώσουμε εκείνους,ήρθαμε να προστατέψουμε την Λίζα και τώρα πια έχουμε να προστατέψουμε και την Λυδία."
Θύμωσα και αμέσως πήγα μπροστά τού,τον έσπρωξα και τον κόλλησα με δύναμη στον τοίχο,το πρόσωπο μού απείχε μόνο μερικά εκατοστά,δάκρυα θυμού είχαν πλημμυρίσει τα μάτια μού.
"Σκότωσαν την μαμά μού!"
Είπα ενω έσφιγγα τα δόντια μού για να μην ουρλιάξω.
Τον τράβηξα και τον ξαναπέταξα στο τοίχο.
Γύρισα να φύγω όταν η φωνή τού με σταμάτησε.
"Δεν θα το ήθελε όλο αυτό,ούτε η μητέρα σού ούτε η αδερφή τού,κανείς τούς δεν θα ήθελε να δηλητηριάσουμε την ψυχή μάς με τόση κακία!"
Φώναξε και ένιωσα να θυμώνω ακόμα πιο πολύ.
"Έχει δίκιο πριγκίπισσα!"
Ο άγγελος μού,αυτός πού ορκιζόταν πώς μ'αγαπάει ήταν εναντίον μού.
Άνοιξα τα φτερά μού και με ένα κύμα αέρα άνοιξα το παράθυρο για να φύγω,θα πήγαινα να σκοτώσω όσους μας έκαναν κακό και πρώτος απ'όλους θα πέθαινε ο Γκρεγκ.
"Μην ανακατευτείτε!"
Φώναξε ο Πίτερ και μού ορμήξε,ένιωσα το σώμα μου να συγκρούεται με το έδαφος.
Πονούσα,κάθε χτύπημα τού με τσάκιζε,ήταν πολύ δυνατός,δεν μπορούσα να κάνω τίποτα.      Με χτυπούσε παντού όμως ήξερα πλέον πως το έκανε για το να με σταματήσει,αν με άφηνε θα πήγαινα σε αποστολή αυτοκτονίας.                                                                                                                     Σταμάτησε να με χτυπάει και άνοιξα τα μάτια μου,ο Άλεξ κρατούσε τον Μάικλ με νύχια και με δόντια και ο Πίτερ στεκόταν πάνω απ'το σώμα μου,έσκυψε κοντά στο πρόσωπο μου και μου ψιθύρισε.

"Σε πλήγωσα Λίζα! Με μισείς;"

Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μού και όντως δεν θα μπορούσα ποτέ να τον μισήσω.
"Αν πληγώσω τον Μάικλ;"
Κούνησα το κεφάλι θετικά.
"Πονάς για όλους,για την μητέρα σού για την αδερφή του Μάικλ για την αγαπημένη του Νουριέλ για το μίσος του Γκρεγκ,είναι λογικό να πονάς,όμως αν αρχίσεις να μισείς θα χάσεις τον εαυτό σού,έχεις ολόκληρη οικογένεια πια,μία μεγάλη δυνατή οικογένεια έτοιμη να σε προστατέψει από όποιον προσπαθήσει να σε πειράξει,μην μάς κάνεις πέρα για ένα ανούσιο μίσος."
Έκανε νόημα στον Μάικλ να πλησιάσει και εκείνος τον υπάκουσε,τού έδωσε το χέρι τού και ο Πίτερ δάγκωσε το καρπό τού,το έφερε κοντά στα χείλη μού και εγώ έκανα πίσω.
"Πρέπει!"
Είπε ο Μάικλ και εγώ κούνησα αρνητικά το κεφάλι μού.
Σηκώθηκα και βγήκα απ'την αίθουσα στηρίζοντας το σώμα μού στον τοίχο.
Παραπάτησα και χωρίς να καταλάβω πότε έφτασε δίπλα μού,ο Μάικλ με έπιασε και με πήρε στην αγκαλιά τού.
Με πήγε στο δωμάτιο μάς και άνοιξε μια πόρτα πού οδηγούσε στο μπάνιο,με έβαλε στην μπανιέρα και άνοιξε το νερό στο χλιαρό αφήνοντας το να με βρέξει.
"Θέλω να μιλήσω με τον Πίτερ!"
Τού είπα και εκείνος έγνεψε.
Λίγη ώρα αργότερα ο Πίτερ μπήκε μέσα και με κοίταξε με πρησμένα μάτια,έκλαιγε.
"Δεν έπρεπε να το κάνω,συγνώμη,όμως πήγαινες για αυτοκτονία,θα σε σκότωναν αν έφευγες."
Με πήρε αγκαλιά όπως ήμουν με τα βρεγμένα ρούχα και ένιωθα τα δάκρυα τού να αγγίζουν το δέρμα μού.
"Το ξέρω μπαμπά μού,εγώ έφταιγα,είχες δίκιο,δεν είναι το θέμα η εκδίκηση αλλά η επιβίωση,δεν έπρεπε να το σκέφτομαι!"
Μείναμε για ώρα έτσι ώσπου με έβγαλε απ'την αγκαλιά τού και με κοίταξε,πρέπει να ήμουν σε άθλια κατάσταση γιατί φαινόταν να θυμώνει με τον εαυτό τού.
"Πρέπει να πιείς αίμα!"
Είπε και σηκώθηκε προφανώς για να πάει να μού φέρει αίμα.
"Μόνο από ζώα!"
Είπα και σταμάτησε απότομα.
"Μικρή μού δεν υπάρχει αίμα ζώων τώρα,θα πρέπει να κάνεις μια εξαίρεση!"
"Αντέχω μέχρι να βρείτε,δεν πεινάω!"
Κούνησε απογοητευμένος το κεφάλι τού και γονάτισε μπροστά μού.
"Μην είσαι πεισματάρα,δεν είναι το θέμα μού αν πεινάς ή όχι,πρέπει να πιείς αίμα για να γιατρευτείς."
Αρνήθηκα για άλλη μία φορά και έφυγε νευριασμένος.
Ο Μάικλ μπήκε μέσα σχεδόν αμέσως και έκλεισε το νερό πού ακόμα έτρεχε πάνω μού.
Μού έβγαλε τα βρεγμένα ρούχα και με τύλιξε με ένα χοντρό μπουρνούζι,με βοήθησε να ξαπλώσω και ξάπλωσε και εκείνος δίπλα μού.
"Έχει δίκιο,είσαι πολύ άσχημα χτυπημένη,έχεις μέρες χωρίς αίμα και αν δεν πιείς θα γιατρευτείς με ανθρώπινους ρυθμούς."
"Μάικλ δεν μπορώ να πιώ αίμα,ειδικά απ'την φλέβα,χάνω τον έλεγχο,θυμάσαι τι έγινε όταν ήπια από εσένα,βρέθηκες κολλημένος στον τοίχο."
"Δεν με πείραξε ιδιαίτερα!"
Είπε με πονηρό ύφος και εγώ τον κοίταξα αυστηρά.
"Εντάξει αστειεύομαι!"
"Απλά θα πάω αύριο για κυνήγι,θα νιώθω σίγουρα καλύτερα!"
Έγνεψε καταφατικά και με πήρε αγκαλιά αφήνοντας ένα φιλί στα χείλη μού.
"Κοιμήσου πριγκίπισσα μού!"
Πολύ σύντομα με πήρε ο ύπνος και παρόλο πού ήταν μία πολύ δύσκολη μέρα κανένα όνειρο δεν με τάραξε.