7
เช้าวันนี้อากาศยังครึ้มฟ้าครึ้มฝนเหมือนเดิม บรรยากาศมืดครึ้มทำให้ความง่วงที่สะสมมาตลอดทั้งวันเพิ่มมากขึ้น ระหว่างทำงานซอกจินหาวไปไม่ต่ำกว่าสิบรอบ แถมตอนนี้สมองชักจะเริ่มมึนมากกว่าปกติ กาแฟสามแก้วที่อัดเข้าไปดูจะช่วยอะไรไม่ได้มากนัก เพราะเมื่อคืนเขานอนไม่หลับแทบทั้งคืน สาเหตุน่ะเหรอ
เด็กที่ชื่อ จอนจองกุก ไง..
เพราะหน้าของจองกุกลอยวนเวียนอยู่ในหัวไม่หยุด พอจะข่มตาหลับเรื่องของเด็กนั่นก็วนเวียนเข้ามาในหัวให้คิดอะไรไปเรื่อยตลอดเวลา แถมตอนที่หลับไปตอนฟ้าเกือบสว่าง จองกุกก็ยังมาวนเวียนในความฝันของเขา
"เฮ้อ.. " ซอกจินถอนหายใจออกมาเมื่อมองงานที่กองอยู่ตรงหน้า เพราะประสิทธิภาพร่างกายที่พักผ่อนไม่เต็มที่นัก เลยทำงานได้ช้ากว่าปกติ เขาเหลือบดูนาฬิกาที่ข้อมือ ก่อนจะเร่งกลับมาเคลียร์งานตรงหน้าต่อเมื่อพบว่ายังเหลืองานอีกมากที่ต้องเคลียร์ให้เสร็จวันนี้
"คุณซอกจิน โรงพิมพ์บอกว่าเลื่อนไม่ได้อีกแล้วนะ เดดไลน์ยังไงก็ต้องวันพรุ่งนี้ก่อนหกโมงเย็น" พนักงานที่โทรติดต่อโรงพิมพ์อยู่ละใบหน้าจากสายโทรศัพท์มาบอกซอกจิน
"อะไรนะ!" ซอกจินวางปากกาที่ถืออยู่กระแทกลงบนโต๊ะ "ไหนว่าเลื่อนเป็นอาทิตย์หน้าได้ไง อะไรเนี่ย! แล้วแบบนี้จะทันได้ไง"
ซอกจินรีบคว้าโทรศัพท์ที่พนักงานในแผนกถืออยู่มาคุยต่อ กระแทกหูโทรศัพท์ลงอย่างหงุดหงิดเมื่อการเจรจาต่อรองไม่สำเร็จ ตอนนี้บ่ายโมง ถ้าเร่งทำทั้งวันยาวไปจนถึงเดดไลน์คงทัน เขาถอนหายใจออกมาเมื่อนึกได้ว่านัดที่อุตส่าห์ตกลงไว้กับจองกุกเป็นอันต้องยกเลิกไป
"เร่งทำตอนนี้เลย คืนนี้โต้รุ่งแน่"
และทั้งแผนกวรรณกรรมต่างประเทศก็วุ่นไปหมด ซอกจินเดินไปตรงนู้นตรงนี้ไม่หยุด หันไปตะโกนสั่งงาน แถมต้องตะโกนใส่โทรศัพท์จนคอแหบแห้งหลายครั้ง
YOU ARE READING
BTS FANFICTION: Saint PAPA (KOOKJIN)
Fanfictionคิมซอกจินวัย 37 ปี ตั้งปณิธานกับตัวเองว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องอย่างว่าไปจนกว่าจะอายุ 40 แต่แล้วก็ได้พบกับมารผจญที่ทำให้ปธิธานของเขาสั่นคลอน มารหน้าหล่อวัย 17 ปี ทึ่ชื่อว่า จอนจองกุก
