กว่าซอกจินจะออกจากห้องจองกุกก็เป็นเวลาบ่ายคล้อยแล้ว และเขาคิดว่าตอนนี้อาจจะยังคงซุกอยู่ในอ้อมกอดของจองกุกถ้าไม่โดนโทรตามมาเซ็นเอกสารด่วนที่สำนักพิมพ์ซะก่อน เพราะก่อนหน้านี้เขาโทรมาบอกเพื่อนร่วมงานว่าจะขอลางานหนึ่งวัน เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าทำให้เขาลืมว่าต้องมาทำงานซะสนิท แน่นอนว่าจองกุกเองก็ขาดเรียนเช่นกัน
"คุณซอกจินหายดีแล้วเหรอ ไหนว่าวันนี้ลาไง"
ซอกจินทำหน้าเลิ่กลั่กก่อนจะรีบแกล้งไอค่อกแค่กเมื่อเพื่อนร่วมงานเอ่ยทักขณะที่เขาเดินเข้ามาในแผนก ก็ตอนที่เขาลางานเขาให้เหตุผลว่าป่วยน่ะสิ
"ยังปวดหัวอยู่ครับ แต่ผมต้องมาจัดการเรื่องเอกสารแทนท่านประธานน่ะ" ซอกจินยิ้มทักทายเพื่อนร่วมงานแล้วเดินไปที่โต๊ะของตัวเอง หยิบแฟ้มเอกสารที่เขียนถึงเขาชัดเจนก่อนจะเปิดอ่านรายละเอียดข้างในคร่าว ๆ แล้วลงชื่อเซ็นเอกสาร
"สวัสดีครับคุณซอกจิน ไม่เจอกันนานเลยนะครับ"
ซอกจินเงยหน้าจากแฟ้มเอกสาร แบคฮยอนยืนฉีกยิ้มร่าอยู่ตรงหน้า และถ้ามองไม่ผิดเขาเห็นรอยยิ้มที่เสมือนรอยยิ้มล้อเลียนอยู่บนใบหน้าของพนักงานฝ่ายขายคนนี้
"สวัสดีแบคฮยอน ไม่เจอกันนานเลยนะ" ซอกจินกล่าวทักทายพลางส่งยิ้มให้คนตรงหน้า เพราะแผนกกองบรรณาธิการกับแผนกการตลาดนั้นอยู่คนละส่วนของสำนักพิมพ์กัน เขาเลยไม่ค่อยมีโอกาสได้เจอกับแบคฮยอนบ่อยนัก "ว่าแต่นายมาที่กองบรรณาธิการแบบนี้มีธุระอะไรรึเปล่า"
"ผมมาหาคุณซอกจินนั่นแหละครับ ตอนแรกนึกว่าคุณซอกจินลางาน แต่พอได้ยินคุณเลขาลีบอกว่าคุณซอกจินจะเข้ามาผมเลยรีบลงมาหา" แบคฮยอนฉีกยิ้มร่าก่อนจะอธิบายต่อว่า "ผมจะมารายงานเรื่องยอดขายของหนังสือเดือนที่แล้วน่ะครับ จริง ๆ ผมต้องรายงานท่านประธาน แต่ว่าท่านประธานบอกให้ผมมารายงานกับคุณซอกจินแทน คุณซอกจินไหวรึเปล่าครับเห็นว่าลาป่วย ถ้าคุณซอกจินไม่ไหวผมรอรายงานวันอื่นก็ได้นะครับ"
VOUS LISEZ
BTS FANFICTION: Saint PAPA (KOOKJIN)
Fanfictionคิมซอกจินวัย 37 ปี ตั้งปณิธานกับตัวเองว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องอย่างว่าไปจนกว่าจะอายุ 40 แต่แล้วก็ได้พบกับมารผจญที่ทำให้ปธิธานของเขาสั่นคลอน มารหน้าหล่อวัย 17 ปี ทึ่ชื่อว่า จอนจองกุก
