9
ซอกจินงัวเงียเอื้อมมือไปควานหาโทรศัพท์ที่แผดเสียงลั่นไม่หยุด มือคว้าไปยังข้างเตียงที่เขามักจะว่างโทรศัพท์ไว้ ตายังคงปิดแล้วซุกหน้าเข้ากับหมอนนุ่ม
โครม!
คนที่ยังคงครึ่งหลับครึ่งตื่นตาสว่างขึ้นมาเกือบจะทันทีเมื่อมือปัดไปโดนอะไรบางอย่างตกลงพื้น รีบหันไปดูที่มาของเสียงก็เห็นโคมไฟหล่นกองอยู่
โคมไฟที่ไม่คุ้นตามาก่อน..
ซอกจินเด้งตัวลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วเมื่อรู้ตัวว่าตอนนี้เขาไม่ได้นอนอยู่ที่บ้าน กวาดตามองรอบตัวก็เข้าใจได้ทันทีว่าคงอยู่ในโรงแรมที่ไหนซักแห่ง ความเจ็บปวดเบื้องล่างที่แล่นเข้ามาจนต้องเบ้หน้าทำให้รู้ว่าเมื่อคืนเพิ่งผ่านเรื่องอะไรมา
"ชิบหายแล้ว"
เขาสอดส่องสายตาไปทั่วห้องเผื่อว่าบุคคลที่โดดขึ้นเตียงด้วยจะยังอยู่ เมื่อพบว่าไร้วี่แววของสิ่งมีชีวิตเลยรีบลุกจากเตียง หยิบผ้าห่มมาคลุมร่างเปลือยของตัวเองเอาไว้ แล้วเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่กำลังแผดเสียงลั่นอยู่บนโต๊ะไม้ตัวยาว
'ป๊า! อยู่ไหนเนี่ย แปดโมงกว่าแล้วนะ ทำไมยังไม่มาอีก ประชุมเก้าโมงนะป๊า!'
เสียงของแทฮยองดังมาจากปลายสายทันทีที่กดรับ
"อยู่บ้านอายุนกิ" ซอกจินโกหก กระแอมเล็กน้อยเพื่อปรับน้ำเสียงให้ดูไม่เหมือนคนเพิ่งตื่นมากที่สุด "ไปโรงเรียนก่อนเลย เดี๋ยวป๊าจะรีบตามไป"
ตอบไปแค่นั้นก่อนจะรีบตัดสาย เขากวาดสายตาดูทั่วห้อง ความกลัวแล่นเข้ามาทันทีเมื่อคิดว่าเมื่อคืนไม่ได้สติถึงขนาดจำหน้าคนที่โดดขึ้นเตียงด้วยไม่ได้ ซอกจินถอนหายใจออกด้วยความโล่งอกเมื่อเปิดดูกระเป๋าสตางค์ที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วพบว่าไม่มีอะไรสูญหาย กุญแจรถที่พอจำได้คร่าว ๆ ว่าเป็นคนยัดใส่มือชายแปลกหน้าเองวางอยู่ข้างกระเป๋า
ESTÁS LEYENDO
BTS FANFICTION: Saint PAPA (KOOKJIN)
Fanficคิมซอกจินวัย 37 ปี ตั้งปณิธานกับตัวเองว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องอย่างว่าไปจนกว่าจะอายุ 40 แต่แล้วก็ได้พบกับมารผจญที่ทำให้ปธิธานของเขาสั่นคลอน มารหน้าหล่อวัย 17 ปี ทึ่ชื่อว่า จอนจองกุก
