แม้หนังที่ดูจะสนุกมากแค่ไหน แต่ซอกจินพบว่าตัวเขาใจลอยจนดูหนังตรงหน้าแทบไม่รู้เรื่อง เพราะตลอดเวลาที่อยู่ในโรงภาพยนตร์เขาเอาแต่นึกถึงจองกุก ความหงุดหงิดและกังวลใจที่เกิดขึ้นตั้งแต่เห็นจองกุกกับเด็กผู้หญิงคนนั้นยังคงไม่จางหาย
"หนังไม่สนุกเหรอครับ ทำหน้าเครียดเชียว"
คนที่กำลังหมกหมุ่นอยู่กับอารมณ์ด้านลบเงยหน้าไปมองนัมจุน ก่อนจะฝืนคลี่ยิ้มเพื่อไม่ให้อีกคนจับอารมณ์หม่นได้
"เปล่าครับ ผมแค่คิดเรื่องงานนิดหน่อย" ซอกจินตอบ ตอนนี้เขากับนัมจุนกำลังเดินไปยังลานจอดรถของห้างสรรพสินค้า ซอกจินพยายามปัดเรื่องจองกุกออกจากหัว แล้วเอ่ยชวนนัมจุนคุยเรื่องอื่นแทนระหว่างทาง แต่ตอนที่กำลังจะแยกย้ายกันไปยังรถนั้น ความกังวลที่ไม่ได้จางลงเลยก็ทำให้ซอกจินเอ่ยถามนัมจุนถึงเรื่องที่ยังคงคาใจ
"เอ่อ คุณนัมจุนครับ ผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหม" ซอกจินเอ่ยรั้งคนที่กำลังจะเดินแยกไปยังที่จอดรถอีกทาง นัมจุนหันมาพยักหน้าพร้อมกับยิ้มให้
"ได้สิครับ คุณซอกจินจะถามอะไรผมเหรอครับ"
"คือ.." ซอกจินกำลังคิดว่าจะเรียบเรียงคำพูดยังไงให้ดูน่าสงสัยน้อยที่สุด "เด็กผู้หญิงที่มากับจองกุกเป็นเพื่อนจองกุกจริง ๆ เหรอครับ"
และซอกจินก็รีบรัวคำอธิบายยาวเหยียดออกไปเมื่อเห็นนัมจุนเลิกคิ้ว
"เอ่อ คือว่าพ่อของจองกุกฝากให้ผมช่วยดูแลเด็กนั่น ผมก็เลยอยากรู้ว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นเพื่อนกับจองกุกจริง ๆ หรือว่าเป็นมากกว่านั้น"
พูดรัวจบซอกจินก็ได้แต่จ้องนัมจุนอย่างเฝ้ารอคำตอบด้วยใจที่เต้นรัว พยายามรักษารอยยิ้มบนใบหน้าให้ดูเหมือนว่าเป็นผู้ใหญ่ที่ไถ่ถามความประพฤติของลูกหลาน ไม่ใช่คนรักที่กำลังซักความจริงด้วยความหึงหวงอย่างที่เขากำลังเป็นอยู่
BẠN ĐANG ĐỌC
BTS FANFICTION: Saint PAPA (KOOKJIN)
Fanfictionคิมซอกจินวัย 37 ปี ตั้งปณิธานกับตัวเองว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องอย่างว่าไปจนกว่าจะอายุ 40 แต่แล้วก็ได้พบกับมารผจญที่ทำให้ปธิธานของเขาสั่นคลอน มารหน้าหล่อวัย 17 ปี ทึ่ชื่อว่า จอนจองกุก
