Ayaklarım kendiliğinden hareket ederken, gözlerim arkası dönük olan o bedeni buldu. Kahverengi saçları rüzgârla dağılıyor, beyaz gömleğine değen her rüzgâr parçacıkları gömleğine yapışıyordu. Siyah pantolonu karanlıkta bir ışık gibi parlıyor ve kıyıya değen dalgalar pantolonunun ucunu ıslatıyordu. Elleri cebinde, heybetli vücudu gözler önündeydi. Titreyen kirpiklerimin arasından, onu izliyordum.
Eşsiz bir gökyüzünün altında, okyanusun tam karşısındaydı fakat bütün bu güzelliklerden çok daha güzeldi.
''Aytun gibisin,'' diye mırıldandım, arkası dönük olan kişiye karşı. Heybetliliği rüzgârıma karşı çıkıp, bedenini bana döndürürken; gözlerinde gördüğüm o yangın, çok tanıdıktı. ''Geceyi aydınlatıyorsun.''
Kahverengi gözleri, gözlerimi bulurken; zeminin ayağımın altından kayıp gittiğini hissettim. O kadar karanlık bakışlara sahipken, nasıl olurdu da geceyi aydınlatırdı? Gözleri keskin bir şekilde beni süzüyor, ardından her bir noktam da bir süre oyalanırken; kaşlarını çatıyordu.
''Hicran gibisin,'' dedi adımlarını bana doğru yöneltirken. ''Gözlerinde ki o hüzün, göğsünü delmiş.'' Bana doğru attığı her adım, göğsümü sıkıştırıyordu. Gözleri neden bu kadar tanıdıktı?
''Gözlerin,'' dedim tam gelip karşımda dururken. ''Çok tanıdık.'' Parmak uçlarım yanaklarına değdi. Gür ve biçimli kaşları çatılmış, ne yaptığımı merak ediyor gibiydi. Bir şeyleri anlamlandırmaya çalışıyordu. Alnında ki damarlar belirginleşirken, parmak uçlarımı tam da o noktaya götürdüm. ''Çok güzelsin ve çok tanıdık yüzün... Daha önce öldürmüş müydün beni?'' diye sordum, geçmişimde ki adamı özetleyen yazarın cümlelerini zihnimde toplarken.
''Silah, benim.'' dedi, elini şakaklarıma dokundururken. ''Fakat tetiği sen çekmişsin, kendi yarana.''
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
