Griydi her yer... Onun kararmış ruhuna ve sinesine saklanan geceye rağmen griydi. Yer-gök ,gece-gündüz hatta maviliğin eşsizliği olan denizler bile griydi şimdi. Fluydu, belirsizdi... Dinmeyen öfkesinin sebebini, bana olan, nefretin ve tiksinmenin dans ettiği o bakışları... Dudakları arasından çıkan ,her bir yeri zehirli bir sıvıyla sarılmışçasına ruhuma nakledilen okları... Bir ben bilmiyordum işte ona ne yaptığımı! Gözleri irislerimi kanatmak istercesine yordu beni. Geniş omuzlarını sarsmadan bana, öldürmek için müthiş bir arzuyla yanıp tutuştuğu esirine, doğru gelirken bende yutkunma ihtiyacıyla yanıyordum. Uzun kirpiklerini yavaşça oynatıp kokusunu, ciğerlerime hapsedecek şekilde yakınımda durduğunda gerilemek istedim. Belime sarılan biçimli ve uzun parmakları beni tamamen kendine çektiğinde etrafım... Ah, etrafım o karanlık kokusuyla mühürlendi. Huzur neydi şimdi öğrendi şairler, gökyüzü kanat çırptı sanki benim ciğerlerimde gözlerim... Gözlerim utandı vel'akin yeşillerinde can bulmaya. Kesik kesik nefes almalarıma aldırmayıp çenemi tuttu parmakları..."Şimdi... Şimdi seni öldürmek için daha geçerli ve korkunç bir sebebim var küçük!" Fısıldayışı raks etti kulağımda. Kanım damarlarımda tutunmak istercesine çırpındı. Soluklarım tıkandı işte şimdi. Gözlerim tanıdık bir yanma hissini bana bahşetmeden evvel dudaklarım yorgun bir tebessümle kıvrıldı."N-ne?" diyebildi güçsüz sesim. Biliyordum onun kulakları bayram etmemişti benim sesimle. Benim aksime yankılanmamıştı hiçbir hücresinde... Gözlerimin derinine işleyerek usulca kavradı yanağıma değen saçları, teker teker çekti, bilmiyordu ki o böyle yaptıkça benim ruhumda ona çekilecekti! "Birilerine değer vermeyi bırakalı çok oldu küçük! Ama sen... Tüm ezberlerimi bozmaya yemin etmiş gibisin!"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
